سابقه و هدف: آسیت یا جمع شدن مایع در حفره صفاق، یک علامت مهم از بیماری های زمینه ای می باشد. با توجه به علل متفاوت بوجود آورنده بیماری و عدم اطلاع از وضعیت آن، این تحقیق روی بیماران بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 79±1372 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش مطالعه داده های موجود بر روی کلیه بیماران مبتلا به آسیت صورت پذیرفت. بدین ترتیب که پرونده بیمارانی که تشخیص قطعی آسیت داشته اند از بایگانی خارج و مورد مطالعه قرار گرفت. خصوصیات سن، جنس، تشخیص بیماری، میزان گرادیان آلبومین سرم-آسیت و میزان پروتئین مایع آسیت از پرونده استخراج و در یک فرم اطلاعاتی ثبت گردید.

یافته ها: طی مدت مورد بررسی، 117 فرد مشکوک به آسیت بررسی شدند که 17 نفر به علل مختلف شامل فوت قبل از تشخیص، ترخیص زودرس و عدم همکاری در پاراسنتز از مطالعه حذف گردیدند. صد بیمار مورد بررسی سن 18.4±55.8 سال داشتند که در مجموع 44% آن ها زن و 56% مرد بودند. بیشترین تعداد بیماران در گروه سنی بیش از 60 سال قرار داشتند. از علل ایجاد کننده آسیت، سیروز (66%)، بدخیمی (20%)، نارسایی قلبی (9%)، سل (1%) و علل مختلط نیز در مجموع 4% را به خود اختصاص داده است که عامل سیروز در مردان با 80.4% و در زنان با 47.7% علت آسیت بوده است. در بیماران آسیت با علت سیروز، 36 نفر (97.2%) گرادیان آلبومین سرم-آسیت بیشتر از 1.1 بوده است. این عدد در بیماران آسیت با علت بیماری های قلبی 100% و به طور کلی دقت تشخیص گرادیان آلبومین سرم-آسیت برابر 92.8% بوده است.

نتیجه گیری و توصیه ها: شایع ترین علت آسیت سیروز کبدی بوده، بررسی سیروز و نیز میزان قدرت گرادیان آلبومین سرم-آسیت در تشخیص آسیت پیشنهاد می گردد.