سابقه و هدف: با توجه به شیوع دیابت در دنیا، عوارض شناخته شده آن، نقش عوامل اپیدمیولوژیک در پیش آگهی بیماران و به منظور تعیین عوارض حاد دیابت، خصوصیات اپیدمیولوژیک و میزان مرگ و میر ناشی از این عوارض، این تحقیق روی بیماران بستری، طی سال های 78-1370 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش مطالعه داده های موجود بر روی کلیه مبتلایان به دیابت ملیتوس و بستری انجام گرفت. خصوصیات فردی بیمار و ویژگی های بیماری بیماران، پس از بستری در بیمارستان از روی پرونده های آن ها استخراج شده و در فرم های اطلاعاتی ثبت گردید و با استفاده از جداول فراوانی و آمار توصیفی ارایه شد.

یافته ها: در طول مطالعه، 114 بیمار دیابتی که دچار 144 مورد از عوارض حاد شده بودند، بررسی شدند که از این تعداد 54 مورد (37.5%) دچار کتواسیدوز دیابتی، 9 بیمار (6.3%) دچار کمای هیپراسمولار و 81 بیمار (56.2%) دچار هیپوگلیسمی شده بودند. شایع ترین محدوده سنی ابتلا به DKA برابر با 20-12 سال بود که 21 بیمار (38.9%) در این گروه سنی قرار داشتند. در این تحقیق از 54 بیمار DKA تعداد 6 بیمار (11.1%) فوت کردند. شش بیمار از 9 بیمار کمای هیپراسمولار و 5 بیمار از 81 بیمار دچار هیپوگلیسمی فوت کردند.

نتیجه گیری و توصیه ها: شایع ترین عارضه حاد دیابت در بیماران بررسی شده، هیپوگلیسمی بوده است. فراوانی DKA در محدوده 20-12 سال از بقیه سنین بیشتر بود و کمای هیپراسمولار و هیپوگلیسمی گروه سنی بالای 60 سال از سایر گروه ها شایع تر بود. مرگ و میر در اثر کمای هیپراسمولار، هیپوگلیسمی و کتواسیدوز دیابتی در بیماران تیپ II دیابت (NIDDM) نیز اتفاق افتاده است. لذا مطالعه ای تحلیلی برای شناخت عوامل بوجود آورنده عوارض بیماری و نیز مطالعه ای تجربی برای کاهش بروز بیماری و درمان آن توصیه می شود.