سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه ( ADHD )، از اختلالات شایع روانپزشکی کودکان است و ممکن است به فرآیند تحول استعدادهای ذهنی و مهارتهای اجتماعی ـ عاطفی کودک آسیب وارد کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر کودکان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان بود.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 120 نفر از دانش آموزان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان در سال 90-1389 انجام شد. بدین منظور ابتدا پرسشنامهی علائم مرضی کودکان (CSI-4) که با توجه به ملاکهای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV) تدوین شده است، توسط معلمان و والدین دانشآموزان تکمیل گردید، سپس تعداد 30 نفر دارای بالاترین اختلال بیش فعالی، بهصورت هدفمند انتخاب شده و با روش بلوکهای تصادفی در گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامهی تمرینی هوازی اینتروال دویدن، بهمدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. برای ارزیابی اثر بخشی تمرینات در دو گروه از آنالیز کوواریانس استفاده شد.
نتایج: دوازده هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر درمان و کاهش نشانگان ADHD در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تاثیر معنیداری داشت (001/0>P).
نتیجهگیری: فعالیت اینتروال هوازی میتواند بهعنوان یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی تأثیر مثبتی بر کاهش علائم کودکان دارای ADHD داشته باشد.