سابقه و هدف: درمان­های متعددی برای شکستگی اینترتروکانتریک ذکر شده است. به­نظر می­رسد نتایج درمان با اکسترنال فیکساتور در بیماران مسن با ریسک بالا از نظر بیماری­های پزشکی مطلوب است. به­علاوه، مرگ و میر ناشی از این درمان کمتر از سایر درمان­ها می­باشد. هدف از این مطالعه مقایسه­ی دو درمان متفاوت برای شکستگی­های اینترتروکانتریک در افراد مسن و با ریسک بالا بود.

مواد و روش­ها: این مطالعه به­صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 60 بیمار مسن با ریسک بالا با میانگین سنی 78 سال به­صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم شدند. در گروه اول درمان با اسکلتال تراکشن و در گروه دوم درمان با اکسترنال فیکساتور انجام شد.

نتایج: همه شکستگی­ها بهبود پیدا کردند. ریداکشن قابل قبول در 8 بیمار از گروه اسکلتال تراکشن و 26 بیمار از گروه اکسترنال فیکساتور مشاهده شد. میانگین مدت بستری در گروه اول و گروه دوم به­ترتیب 3/14 و 2/2 روز بود. تفاوت بین دو گروه با توجه به میزان ریداکشن قابل قبول و مدت بستری از نظر آماری معنی­دار بود (05/0>P).

12 ماه بعد از جراحی میانگین (Harris Hip Score (HHS در گروه اول و دوم به­ترتیب 57 و 66 بود که تفاوت معنی­دار نبود.

نتیجه­گیری: درمان با اکسترنال فیکساتور درمانی موثر برای شکستگی­های اینترتروکانتریک در افراد مسن و با ریسک بالا می­باشد. مزایای این روش شامل سریع و ساده بودن آن، خونریزی کم، کم بودن مواجهه با اشعه، ترخیص زودرس از بیمارستان، هزینه­های کمتر و نتایج عملی مطلوب می­باشد.