سابقه و هدف: سلنیوم همانند سایر عناصر کمیاب و آنزیمهای آنتی اکسیدان به عنوان یک عامل تعدیلکننده ایمنی و آنتیاکسیدان مطرح شده است. اخیرا کمبود سلنیوم در بیماری بهجت مورد بحث واقع شده است. به همین منظور مطالعه فوق با هدف بررسی ارتباط بین سطح سلنیوم با بیماری بهجت انجام شد.
مواد و روشها: مطالعهی حاضر از نوع مورد ـ شاهدی است که در گروه مورد 46 فرد مبتلا به بیماری بهجت و در گروه شاهد 46 فرد سالم بودند که در مرکز تحقیقات روماتولوژی انجام شد. از طرفی گروه کنترل از نظر قومیت و سن با گروه مورد همسان شدند. سپس سطح سلنیوم سرم با روش اسپکترومتری با جذب اتمی اندازهگیری شد ( Atomic absorbtion spectrometer Shimadzu AA-680 ) و میانگین سطح سرمی دو گروه با هم مقایسه و با آزمون t تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: میانگین سطح سرمی سلنیوم بیماران 38/15 ± 4/66 میکروگرم در لیتر بود. که به طور معنیداری کمتر از گروه کنترل سالم (18/17 ± 87/86) بود (0005/0 p< ). وقتی که فعالیت بیماری بر اساس ارزیابی کلی پزشک ( GPA ) در نظر گرفته شد اختلاف معنیداری (21/15 ± 57/66) و بیماران غیرفعال (75/14 ± 83/65) مشاهده نشد. علیرغم یافتههای فوق، افزایش معنیداری در سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلا به درگیری چشمی مشاهده شد (001/0 p< ).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که در بیماری بهجت سطح سرمی سلنیوم پایینتر از افراد سالم بوده و در کسانی که درگیری چشمی داشتند نیز بالاتر از افراد غیردرگیر میباشد ولی بین سطح سرمی سلنیوم و تشدید فعالیت بیماری بهجت ارتباطی مشاهده نشد، که ضرورت انجام مطالعات بیشتر را ایجاب میکند.
Esalatmanesh K, Jamshidi A R, Shahram F, Davachi F, Soleimani Z, Movahedi S. Assessment of correlation of serum selenium level and Behcet disease. Feyz 2008; 12 (1) :39-43 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-15-fa.html
اصالت منش کمال، جمشیدی احمد رضا، شهرام فرهاد، دواچی فریدون، سلیمانی زهرا، موحدی شهره. بررسی ارتباط بین سطح سرمی سلنیوم با بیماری بهجت. مجله علوم پزشکی فيض. 1387; 12 (1) :39-43