سابقه و هدف: لکنت زبان اختلالی است که از نظر عاطفی بر فرد اثر گذاشته و می تواند باعث اختلال در عملکرد فرد، عدم اعتماد به نفس، افسردگی، اشکال در برقراری ارتباط و سرانجام انزوا و دوری از موقعیت های اجتماعی گردد. این مطالعه به منظور ارزیابی همبودی اختلالات روانی کودکان ۳ تا ۱۲ساله مبتلا به لکنت زبان مراجعه کننده به کلینیک گفتاردرمانی بیمارستان اخوان طی سال های ۸7-1386 انجام گرفت.

مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه مقطعی، تعداد 50 نفر با استفاده از روش سرشماری انتخاب شده و با استفاده از مصاحبه ی بالینی بر اساس چک لیست DSM-IV-TR توسط روانپزشک و آزمون هوش وکسلر مورد ارزیابی قرار گرفتند. از آزمون آماری مجذور کای برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایـج: اختلال روانی همبود در 70 درصد کودکان مبتلا به لکنت زبان وجود داشت. شایع ترین آنها اختلال بیش فعالی کمبود توجه در ۱۸ نفر (4/51 درصد) و اختلال اضطرابی در ۶ نفر (7/25 درصد) بود. در این مطالعه بین اختلال روانی همبود با سن (005/0=P) و تحصیلات کودک (003/0=P) تفاوت معناداری مشاهده شد.

نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان دادند که اکثر کودکان دارای اختلالات روانی همبود بوده و باتوجه به پیامدهای این اختلالات، پیشنهاد می‌گردد متخصصین توجه بیشتری به اختلالات همبود در این بیماران داشته باشند تا برنامه های درمانی کامل تر و موثرتری را ارائه دهند.