OTHERS_CITABLE تاثیر قطع و ترمیم جراحی عصب سیاتیک بر روی تعداد نورون های عقده ریشه خلفی نخاع سابقه و هدف: جهت حفظ و پایداری جسم نورون­ها به دنبال آسیب به اعصاب محیطی، و از طرفی کمبود مطالعات در زمینه بررسی نورون­های عقده­ی ریشه­ی خلفی به دنبال ترمیم جراحی عصب سیاتیک این مطالعه در جهت ارزیابی تعداد نورون­های عقده­ی ریشه­ی­ خلفی نخاع به دنبال قطع عصب سیاتیک و سپس ترمیم جراحی آن بر روی موش صحرایی بالغ صورت پذیرفت. مواد و روش ­ ها: این مطالعه ­ی تجربی روی نورون­های عقده­ی ریشه خلفی نخاع موش صحرایی بالغ و در چهار گروه آکسو ن بریده، ترمیم مستقیم پوشش عصب ، ترمیم با استفاده از کانال راهنمای عصب و شم انجام گرفت. در گروه قطع عصب ، عصب سیاتیک چپ در وسط ران قطع ، ولی ترمیم نگردید. در گروه ترمیم پوشش عصب ، عصب سیاتیک در وسط ران قطع و به روش اتصال پوشش عصب ترمیم گردید ، در گروه کانال راهنمای عصب، عصب قطع شده با استفاده از کانال راهنمای عصب پیزوالکتریک و ژل کلاژن ترمیم گردید . بعد از دوازده هفته ، پنجمین عقده ­ی ریشه ­ی خلفی چپ و راست (سالم) خارج و بعد از تهیه ­ی برش ­ های انجمادی و رنگ ­ آمیزی با رنگ فلورسنت هوخست، و تهیه عکس­های لازم، نورون­ها سالم شمارش گردید و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج : بعد از سه ماه میزان نورون ­ های سالم در گروه قطع عصب 2/11 ± 2/144 (001/0 p ≤ ) ، در گروه ترمیم پوشش عصب 5/15 ± 8/189 (04/0 p< ) و در گروه ترمیم با کانال راهنمای عصب 6/5 ± 9/163 (001/0 p< ) بود. نتیجه ­ گیری: ترمیم جراحی عصب سیاتیک باعث کاهش مرگ نورون ­ های عقده ­ی ریشه ­ی خلفی گردید ، لیکن نتوانست کاملا آنها را مهار کند. مطالعه ­ی در سطح مولکولی در جهت یافتن دلایل مرگ نورون ­ های حسی به دنبال ترمیم جراحی عصب توصیه می ­ گردد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-750-fa.pdf 2008-01-15 1 6 عقده ی ریشه ی خلفی، قطع عصب، عصب سیاتیک، ترمیم The Effect of Various Types of Surgical Repair of Sciatic Nerve Transection on Number of Dorsal Root Ganglion Neurons Background: Considering the need for appropriate maintenance of function and survival of neurons after nerve injury, and inadequacy of information about the number of sensory neurons in dorsal root ganglion after nerve trauma, this study was carried out on mice ganglia after their sciatic nerve cut. Materials and Methods: In this experimental study 12 adult, 200-250 gram weight, Wistar rats were randomly assigned into four groups of axotomy, epineurial suture repair, nerve guidance channel repair, and sham. Left sciatic nerve was transected in mid-thigh level and then in axotomy group, it left without repair in epineurial suture group it was repaired end to end and in nerve guidance channel repair it was repaird by PVDF (Polyvinilidine Flouride) tube containing collagen gel. The right side sciatic nerve spared intact. After 12 weeks, the 5th left and right dorsal root ganglia were excised and flouroscent Hoescht staining of prepared frozen sections performed and their neurons counted. Data were analysed with one way Anova, and Tuki tests. Results: The average number of neurons in axotomy group was 144.2±11.2 (P ≤0. 001), in epineurial repair group 189.8±15.5 (P<0.04), and in nerve guidance channel group 163.9±5.6 (p<0.001). Conclusion: Primary surgical nerve repair decreased sensory neuronal loss after nerve transection, but could not prevent it completely. Further studies on the causes of sensory neuron death after nerve injury and repair is recommended at molecular level. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-750-en.pdf 2008-01-15 1 6 Axotomy Dorsal root ganglion Repair Sciatic nerve Mohamamd ali Atlasi Ma_atlasi@yahoo.com 1 AUTHOR Mahdi Mehdizadeh 2 AUTHOR Gholam Hossein Farjah 3 AUTHOR Amrollah Roozbehi 4 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی سندروم پاسخ التهابی سیستمیک به عنوان عامل پیشگویی کننده مرگ و مدت بستری در بیماران مبتلا به آسیب سابقه و هدف: آسیب به عنوان یکی از عوامل آزادکننده واسطه­های التهابی باعث سندروم پاسخ التهابی سیستمیک می­شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی سندروم پاسخ التهابی سیستمیک ( SIRS ) در بیماران مبتلا به آسیب و ارتباط آن با مدت بستری و مرگ و میر می­باشد. مواد وروش ­ ها: این مطالعه ­ی توصیفی بر روی 100 بیمار مبتلا به آسیب در مرکز پزشکی الزهرا در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام پذیرفت. از هر بیمار علا ی م حیاتی و نمونه خون برای بررسی سندروم گرفته شد. بیمارانی که نیازمند عمل جراحی بودند از مطالعه خارج شدند (27 بیمار) . سپس درجه­ی شدت آسیب ( ITS ) و سندروم پاسخ التهابی در هر بیمار محاسبه گردید. بیماران تا زمان ترخیص و یا مرگ در بیمارستان مورد پیگیری قرار گرفتند. طول مدت بستری در بیمارستان (کمتر و بیشتر از 4 روز) ، سن ، جنس بیماران و مکانیسم آسیب نیز ثبت می ­ گردید. برای تجزیه و تحلیل از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. نتایج: از 73 بیمار مورد بررسی 43 درصد بیماران از نظر SIRS مثبت بودند. میانگین سنی بیماران 35/14 ± 09/25 سال بود . در 84 درصد بیماران مکانیسم آسیب از نوع غیرنافذ بود. در بیماران SIRS مثبت در 90 درصد موارد مکانیسم آسیب از نوع غیرنافذ بود. میانگین ISS 15/10 ± 09/12 و میانگین SIRS در بیماران 07/0 ± 3/1 بود. میانگین مدت بستری در بیماران 2/5 ± 6/5 روز بود. مابین SIRS و مدت بستری در بیمارستان ارتباط معنی ­ داری وجود داشت ( 03/0 p= ). پس از ثابت نگاه داشتن اث ر ات سن و ISS رابطه معنی ­ داری بین مقادیر SIRS و مرگ در بیماران دیده شد ( 01/0 p= ). در بین چهار معیار SIRS ، تنها معیاری که با مدت بستری ( 04/0 P= ) و مرگ (02/0 p= ) ارتباط داشت مقادیر WBC بود. نتیجه ­ گیری: یافته ­ های این مطالعه نشان می ­ دهد که سندروم پاسخ التهابی سیستمیک در پیشگویی مرگ و مدت بستری در بیماران مبتلا به آسیب کاربرد دارد .  http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-755-fa.pdf 2008-01-15 7 11 آسیب، سندروم پاسخ التهابی سیستمیک، مرگ و میر، پیشگویی Evaluation of systemic inflammatory response syndrome (SIRS) score as a predictor of mortalitiy and length of hospital stay in trauma patients Background : The aim of this study is evaluation of the relation between Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS) score and mortality and length of hospital stay in trauma patients. Materials and Methods: Seventy-three trauma patients admitted to Al- Zahra hospital in Isfahan medical university were enrolled to this study. The injury severity score and SIRS of each patient were calculated. In all patients, length of hospital stay, age, sex, trauma mechanism, and vital signs were recorded and blood samples obtained. Patients were followed until their discharge or death. Logistic regression test was used for statistical analysis. Results: Forty three percent of 73 patients had positive SIRS markers. Mean age of patients was 25.09±14.35 years. Trauma mechanism was blunt in 84% of patients. Mean of Injury severity and SIRS were 12.09±10.15 and 1.3±0.07 respectively. Mean length of hospital stay was 5.6±5.2 days. There is a significant correlation between SIRS and length of hospital stay (p= 0.03), and SIR ُ S and death (P=0.01). WBC count has a significant correlation with length of stay (p= 0.04) and mortality (p =0.02). Conclusion: Our findings suggest that admission SIRS score of trauma patients may be used as a predictor of outcome. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-755-en.pdf 2008-01-15 7 11 Death Predictor SIRS Trauma Mehrdad Hosseinpour hosseinpour_m@kaums.ac.ir 1 AUTHOR
OTHERS_CITABLE میزان عفونت در جایگزینی اولیه قطعات استخوان در شکستگی های فرو رفته ی پیچیده جمجمه‌ی بیماران جراحی‌شده در بیمارستان نقوی کاشان طی سال های 1375 تا 1384 سابقه و هدف: یکی از انواع آسیب­های ناشی از آسیب سر شکستگی­های فرورفته پیچیده­ی جمجمه است. درمان این شکستگی­ها بر اساس روش بازگرداندن اولیه­ی قطعات استخوانی با تخلیه­ی قطعات فرو رفته و عمل ترمیم تاخیری مورد اتفاق نظر همگانی نیست. در این مطالعه میزان عفونت در جایگزینی اولیه­ی قطعات استخوان در آسیب­دیدگان شکستگی جمجمه­ی بستری در بیمارستان نقوی کاشان طی سال­های 1375 تا 1384 صورت گرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه با استفاده از داده­های موجود بر روی 60 آسیب­دیده شکستگی جمجمه با آسیب غیرنافذ انجام شد. سن، جنس، فاصله­ی زمان بستری تا عمل، نوع جراحی، شدت آسیب و مدت زمان بستری ثبت و میزان عفونت مورد بررسی قرار گرفت و یافته­ها به درصد نشان داده شد.   نتایج: نسبت مرد به زن 6/7 به 1 و سن 4/12 ± 19 سال بود. بیشترین تعداد با 19 نفر (8/31 درصد) در گروه سنی 20-11 بود. بیشترین علت حادثه تصادف با موتورسیکلت در 45 مورد (75 درصد) بود. 39 نفر (65 درصد) پارگی پرده­ی دورا داشتند و بیشترین محل شکستگی در نواحی پیشانی (37 نفر، 53 درصد) بود. 28 نفر (6/46 درصد) دچار ضربه­ی مغزی خفیف، 13 نفر (7/21 درصد) متوسط و 19 نفر (7/31 درصد) شدید بودند. در 54 نفر (90 درصد) جایگزینی اولیه­ی قطعات استخوان انجام شد. 54 نفر (90 درصد) در کمتر از 24 ساعت از زمان حادثه عمل شدند. در پیگیری 6 ماهه­ هیچ موردی از عفونت زخم و استخوان در بیماران مشاهده نگردید. نتیجه­گیری: فراوانی عفونت در شکستگی­های فرورفته­ی پیچیده­ از رقم پایینی برخوردار می­باشد، از این رو در مواردی که آلودگی زخم شدید نباشد استفاده از روش جایگزینی اولیه قطعات توصیه می‌گردد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-758-fa.pdf 2008-01-15 12 16 ترمیم اولیه ی نقص استخوان، آسیب غیرنافذ سر، شکستگی فرورفته ی پیچیده ی جمجمه، عفونت استخوان Infection Rate in Patients with Compound Depressed Skull Fractures and Primary Bone Fragment Replacement, Kashan-Iran, 1997-2005 Background : Compound depressed skull fracture (CDF) is a complication of trauma to head. In spite of many decades of studies on the management of CDF there is yet disagreements regarding primary repair or discarding the bone fragments and late repair. This study has conducted to evaluate infection rate in primary repair of CDF. Materials and Methods : This study included 60 patients with blunt trauma to head and CDF admitted to Naghavi hospital of Kashan University of Medical Sciences (KAUMS), from 1997 to 2005. Age, sex, the interval between admission and operation, severity of trauma, duration of hospital stay, and infections were recorded and analyzed with descriptive statistics. Results : Male to female ratio was 7.6:1, and mean age 19±12.4 years. It was most common in the age range of 11-20 (19 patients, 31.7%). Motorcycle was the most common cause of the problem (45 patients, 75%). Tirty nine patients (65%) had dural laceration. The most common site of fracture was frontal bone (37 and 61.7%). Twenty eight cases (46.6%) had mild, 13 (21.7%) moderate, and 19 (31.7%) severe head injury. Fifty four patients (90%) underwent operation in less than 24 hours of their arrival to hospital and had primary bone replacement. In 6 months follow up there was no infection in either the wound or bone. Conclusion : In the absence of heavy contamination, and by carrying debridment as soon as possible there will be excellent outcome with primary replacement of bone fragments in CDF patients, excluding the need for another operation and the apprehension about infection. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-758-en.pdf 2008-01-15 12 16 Compound depressed skull fracture Head injury Osteomyelitis Primary repair of bone fragments Homayoun Tabesh homtabesh@yahoo.com 1 AUTHOR Esmaeil Fakharian 2 AUTHOR Malake Deljo 3 AUTHOR Akbar Ali Asgharzade 4 AUTHOR Hossein Akbari 5 AUTHOR
OTHERS_CITABLE همه گیری شناسی آسیب قفسه ی سینه طی سال های 1386-1382 در مراکز ترومای کاشان سابقه و هدف: آسیب شایع­ترین علت مرگ برای همه­ی افراد بین سنین 44-1 سال می­باشد. آسیب قفسه­ی سینه به شدت تهدیدکننده­ی حیات بوده و با مرگ و میر و ناتوانی قابل توجه همراه است. با شیوع مسافرت­های جاده­ای با سرعت بالا و خشونت در قرن 21 بروز آسیب غیرنافذ قفسه­ی سینه نیز در حال افزایش است. تصادفات جاده­ای در ایران شایع­تر هستند و بنابراین آسیب قفسه­ی سینه نیز در ایران شایع است. مواد و روش­ها: این مطالعه­ی مقطعی بر روی 282 بیمار انجام شد که از فروردین 1382 تا شهریور 1386 در بیمارستان­های نقوی و شهید بهشتی کاشان تحت درمان قرار گرفته بودند. داده­ها شامل سن و جنس، فشار خون و تعداد تنفس در زمان ورود، مقیاس کومای گلاسکو (GCS) ، مقیاس اصلاح شده­ی شدت تروما ( RTS )، نوع تروما، نوع آسیب­های داخل و خارج قفسه­ی سینه، طول مدت بستری در بیمارستان و ICU ، مرگ و میر جمع­آوری شدند و با برنامه­ی نرم­افزاری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: 84 درصد بیماران مرد (237 نفر) و 16 درصد آنها زن (45 نفر) با میانگین سنی 38 سال و بازه­ی سنی 5/0 تا 84 سال بودند. 222 بیمار (7/78 درصد) آسیب غیرنافذ و 60 (3/21 درصد) بیمار با آسیب نافذ داشتند. شایع­ترین عامل آسیب در 167 نفر (60 درصد) از بیماران تصادف با وسایل نقلیه موتوری بودند. شایع­ترین نوع آسیب قفسه­ی سینه شکستگی دنده بود که در 178 نفر (63 درصد) از بیماران دیده شد و شایع­ترین نوع آسیب خارج قفسه­ی سینه همراه آسیب لگن و اندام­ها بود که در 93 نفر(33 درصد) رخ داده بود. در 211 نفر (7 5 درصد) بیماران تنها با تخلیه بسته قفسه­ی سینه یا تحت نظر گرفتن درمان شده بودند در حالی که 71 بیمار (25 درصد) به جراحی در 24 ساعت اول نیاز داشتند که شایع­ترین نوع آن نیز لا پا راتومی بود. میانگین زمان اقامت در بیمارستان 6/9 ± 7، 70-1 روز و میانگین زمان مراقبت در ICU ، 9/1 روز به ازای هر بیمار بود. مرگ و میر در 33 بیمار (7/11 درصد) و عفونت تنفسی در 12 بیمار (2/4 درصد) مشاهده شد. نتیجه­گیری: این تحقیق ضمن نشان دادن تنوع آسیب ­ های قفسه ­ی سینه و مرگ و میر قابل توجه آ ن روش کرد که می ­ توان با اتخاذ تدابیری با نظارت بیشتر بر جاده ­ ها، ایجاد راه ­ های ایمن، تشویق مردم به استفاده از کمربند و کلاه ایمنی موتورسواران به آسانی می­توان از شدت آ سیب­ها کاست و از پیامدهای نامطلوب جلوگیری کرد. مرگ و میر در بیماران با آسیب قفسه ­ی سینه با میزان فشار سیستولی، ضربان قلب، تعداد تنفس، GCS زمان ورود آسیب نوع غیرنافذ، آسیب هم ­ زمان داخل و خارج قفسه ­ی سینه رابطه ­ی معنی ­ داری داشت و از این یافته ­ ها می ­ توان به عنوان عامل پیشگویی­کننده در اداره ­ی هرچه بهتر بیماران استفاده کرد.  http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-751-fa.pdf 2008-01-15 17 22 آسیب قفسه ی سینه، همه گیری شناسی Epidemiology of Chest Trauma in Kashan Trauma Centers Background: Trauma is the most common cause of death between the ages of 1 and 44. Chest trauma as a potentially life threatening injury is increasing with increased number of high-speed accidents in Iran. Materials and Methods: 282 patients were treated for chest trauma in our center between March 2003 and September 2007. Data including the patients' age and gender, blood pressure, respiratory rate on admission, Glasgow Coma Scale (GCS) scores, Revised Trauma Score, types of trauma, the extent of intra thoracic injury, types of associated injuries, length of hospital and ICU stay, morbid conditions, and deaths were recorded and analyzed. Results: 237 patients were male (84%), and 45 female (16%). Mean age was 37.67±19.14 with the age range of 6 months to 84 years. 222 patients (78.7%) had blunt and 60 (21.3%) penetrating chest trauma. Motorcycles and car accidents were the most common etiologic causes in 167 (59.3%). Rib fracture was the most common thoracic injury with 178 (63%) and pelvic and limb injuries the most frequent extra-thoracic injury with 93 (33%). Seventy percent of patients were treated with either closed thoracostomy drainage or clinical observation while 71 (25%) needed surgical intervention during the first 24 hours. The most common operation was laparotomy. Mean duration of hospital stay was 7± 9.6 (range: 1-70) and ICU stay 1.9days. Out of 282 patients overall mortality was 33 (11.7%) and pulmonary infection 12 (4.2%). Conclusion: Chest trauma is a major preventable cause of mortality and morbidity in our country. Systolic blood pressure ≤90, pulse rate ≥120, respiratory rate >29, GCS <8 at the time of admission, and blunt type of trauma were found as the predictors of mortality and morbidity. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-751-en.pdf 2008-01-15 17 22 outcome revised trauma score Abdolhossein Davoodabadi Dawoodabadi_a@yahoo.com 1 AUTHOR Esmaeil Abdoulrahimkashi 2 AUTHOR Mohsen Fattahi 3 AUTHOR Gholam Abbas Moosavi 4 AUTHOR Mohammad Afshar 5 AUTHOR Ahmad Talebian 6 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی همه گیری شناسی آسیب های تروماتیک دیافراگم در بیمارستان الزهرا اصفهان در سال های 1386-1383 سابقه و هدف: فتق دیافراگم به دنبال آسیب­های غیرنافذ و نافذ نسبتا شایع می ­ باشد. وجود ضایعات همراه با پارگی دیافراگم به عنوان یکی از شایع ­ ترین علل مرگ و میر در این بیماران می ­ باشد. هدف از این بررسی تعیین تشخیص ، درمان ، مرگ و میر پارگی ­ های دیافراگم در بیماران مبتلا به این بیماری از سال 1383 تا 1386 در بیمارستان الزهرای اصفهان بود. مواد و روش ­ ها: روش مطالعه استفاده از داده ­ های موجود و بررسی 5000 پرونده بیمار ترومایی بود. پرونده ­ های 34 بیمار که با تشخیص فتق دیافراگم در اثر آسیب از سال 1383 تا 1386 در بیمارستان الزهرا در اصفهان تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند ، انجام شد. اطلاعات جمع ­ آوری شده از هر بیمار شامل سن، جنس، نوع عامل تروما و نوع آسیب، زمان تشخیص، عوارض و پیامد (مرگ یا ترخیص) بود. جهت بررسی داده ­ ها از آمار توصیفی استفاده گردید. نتایج : 34 مورد از 5000 بیمار آسیب­دیده (07/0 درصد) دارای پارگی دیافراگم بودند. در این مطالعه از 34 بیمار ، 28 بیمار مرد ( 4/82 درصد ) و 6 نفر (6/17 درصد) زن بودند. میانگین سنی 1/9 ± 2/32 سال با دامنه­ی 1 تا 68 سال بود. پارگی دیافراگم سمت چپ در 22 بیمار (7/64 درصد) و سمت راست در 11 مورد (4/32 درصد) و پارگی دوطرفه در یک بیمار (9/2 درصد) بود. ترومای غیرنافذ در 2 2 بیمار (7/64 درصد) به عنوان علت پارگی دیافراگم بود. در 7 بیمار (6/20 درصد) عمل جراحی به صورت اختیاری و در سایر موارد به صورت فوریتی انجام شد. تشخیص قبل از عمل در 15 بیمار (1/44 درصد) و تشخیص حین عمل در 13 بیمار (2/38 درصد) صورت گرفت و در 6 مورد (7/17 درصد) از بیماران در اولین عمل جراحی انجام شده آسیب دیافراگم تشخیص داده نشد. بیشترین زمان بین آسیب و تشخیص حدود 3 سال بود. در 22 بیمار (7/66 درصد) آسیب ­ های متعدد همراه وجود داشت . متوسط زمان بستری در این بیماران حدود 3/12 روز بود. عوارض بعد از عمل در 9 بیمار (5/26 درصد) ایجاد شد و مرگ و میر کلی بیماران 5 بیمار (7/14 درصد) بود . نتیجه ­ گیری : یافته ­ های این تحقیق نشان می ­ دهد که در درصد قابل توجهی از بیماران در عمل اول آسیب دیافراگم تشخیص داده نشده است و بدین ترتیب توجه به این ناحیه آناتومیک در حین اعمال جراحی برای آسیب ضروری می ­ باشد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-753-fa.pdf 2008-01-15 23 27 آسیب دیافراگم، آسیب، لاپاراتومی، همه گیری شناسی An Epidemiologic Study on Diaphragmatic Traumatic Injuries in Al-Zahra Medical Center, Isfahan, 2003-2007 Background: Diaphragmatic hernias are relatively common after blunt and penetrating trauma. The difficulties in diagnosing traumatic diaphragmatic rupture (TDR) due to coexisting problems and the silent nature of these injuries at the time of first admission are the common causes of morbidity and mortality. Materials and Methods: Medical records of 34 patients treated for post traumatic diaphragmatic hernias between August 2003 and June 2007 in Al-Zahra Hospital, were studied and data including age, sex, kind and site of trauma, timing and accompanying injuries were recorded and analyzed retrospectively.  Results: There were 28 (82.4 %) men and 6 (17.6 %) women, with age range of 1 to 68 years and mean of 32.2±9.1. Rupture of diaphragm was left-sided in 22 (64.7%) and right-sided in 11 (32.4%) and both in 1 (2.9%). Blunt trauma accounted for 22 (64.7%) of patients. Elective operation was done in 7 (20.6%) cases. Diagnosis was established preoperatively in 15 patients (44.1%), and intraoperatively in 13 (38.2 %). The diagnosis was missed in 6 (17.7 %) patients in first operation. Strangulation of viscera was found in four patients. The longest interval between trauma and diagnosis was about 3 years in one case. Mean duration of hospital stay was 12.3 days. Multiple associated injuries were observed in 22 patients (66.7 %). Postoperative complications were encountered in 9 (26.5 %) patients, and the overall mortality was 14.7 %. Conclusion: Diaphragmatic hernia should be suspected in all kinds of trauma to thorax and abdomen, and the presence of such an injury should be excluded before terminating the exploratory procedures. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-753-en.pdf 2008-01-15 23 27 Diphragmatic injury Laparotomy Trauma Ali Akbar Beigi 1 AUTHOR Hassan Masoud-Pour 2 AUTHOR Mehrdad Hossein-Pour hosseinpour_m@kaums.ac.ir 3 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی همه گیری شناسی سوانح در شهرستان کاشان طی سال های 1385-1383 سابقه و هدف: سوانح یکی از عمده­ترین همه­گیری بیماری­های غیرواگیر در قرن حاضر را شامل می­شود و ضایعات ناشی از این سوانح یکی از 5 علل مرگ و میر در جهان می­باشد. در این مطالعه به بررسی همه­گیری ­شناسی سوانح در شهرستان کاشان طی سال­های 1385-1383 پرداخته شده است. مواد و روش­ها: این مطالعه روی کلیه­ی 18166 بیماری که در اثر سانحه به بیمارستان­های شهرستان کاشان مراجعه و نیاز به اقدامات درمانی داشتند، صورت گرفت. بیماران در چهار گروه حادثه شامل حوادث خانگی، ترافیکی، کاری و ورزشی قرار گرفتند. همچنین علل خارجی سوانح بر اساس کد ICD10 ( International Classification of Diseases ) ثبت گردید. داده­های فرم اطلاعاتی طبقه­بندی و اطلاعات لازم استخراج گردید. نتایج: نسبت مرد به زن 25/3 به 1 بود. سن بیماران 95/19 ± 23/29 سال در مردان 74/17 ± 54/27 و در زنان 04/25 ± 81/34 سال بود. شایع­ترین گروه سنی درگیر 29-20 (3/26 درصد) سال بود. سوانح ترافیکی با 5/50 درصد شایع­ترین نوع سانحه بود و از نظر عوامل خارجی، سوانح رانندگی و افتادن شایع­ترین عوامل بودند. در سوانح ترافیکی، موتورسیکلت با شیوع 3/58 درصد مهم­ترین عامل سانحه بوده و در مجموع 231 (3/1 درصد) بیمار آسیب­دیده در بیمارستان فوت نمودند. نتیجه­گیری: سوانح ترافیکی شایع­ترین و سوانح خانگی و کاری به ترتیب در مرحله­ی بعدی قرار داشتند. همچنین سوانح در محدوده­ی سنی پایین­تری نسبت به خارج از کشور اتفاق می­افتد که می­تواند باعث از دست رفتن طول عمر مفید بیشتر و تحمیل هزینه­های جبران­ناشدنی به جامعه گردد. همچنین آموزش و افزایش آگاهی جامعه می­تواند نقش موثری در پیشگیری سوانح داشته باشد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-752-fa.pdf 2008-01-15 28 31 همه گیری شناسی، سوانح، کاشان، آسیب Epidemiological Study on Injuries in Kashan form 1383 to 1385 http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-752-en.pdf 2008-01-15 28 31 Accidents Epidemiology Kashan Trauma Mohammad Reza Fazel drmfazel@gmail.com 1 AUTHOR Esmaeil 2 AUTHOR Homayoun Tabesh 3 AUTHOR Davood 4 AUTHOR Firouz Azordegan 5 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی همه گیری شناسی آسیب های شغلی در شهر کاشان طی سال های 1385-1384 سابقه و هدف: بنا بر گزارش سازمان بین­المللی کار (ILO) در هر سال در دنیا بیش از 15 میلیون حادثه ناشی از کار رخ می­دهد و در حدود یک میلیون نفر در سال در اثر سوانح شغلی جان خود را از دست می­دهند، علاوه بر آن سوانح شغلی باعث معلولیت و آسیب­دیدگی می­گردند. در ایران متاسفانه به دلیل عدم وجود آمار دقیق در این مورد اطلاعات درستی درباره­ی خسارات وارده وجود ندارد. این پژوهش با هدف بررسی همه­گیری شناسی آسیب­های ناشی از کار در شهرستان کاشان از مهرماه سال 1384 لغایت پایان شهریور سال 1385 انجام گرفت.مواد و روش­ها: پژوهش از نوع توصیفی از نوع داده­های جدید روی 1517 شاغل در واحدهای صنعتی، تولیدی، کشاورزی و خدماتی شهرستان کاشان که در فاصله­ی زمانی یک ساله دچار آسیب­ در حین کار خود شده و برای درمان به یکی از بیمارستان­های شهر کاشان مراجعه نموده بودند، توسط پرسش­نامه طراحی شده به وسیله کارشناس آموزش­دیده در زمان مراجعه انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون کای دو استفاده شد.نتایج: از 1517 شاغل آسیب­دیده، 1476 مورد (3/97 درصد) مرد و 41 مورد (7/2 درصد) زن و محدوده­ی سنی آسیب­دیده بین 12 تا 75 سال (2/10±7/29) سال بود. بیشترین فراوانی با 3/41 درصد در محدوده­ی سنی 29-20 سال و بیشترین فراوانی از نظر سابقه­ی کار با 7/42 درصد در محدوده­ی سنی زیر 4 سال قرار داشت. بیشترین نوع آسیب مربوط به آسیب­های چشمی 6/53 درصد و پس از آن بیشترین آسیب مربوط به دست (از مچ تا انگشتان) با  6/26 درصد بود. بیشترین فراوانی عامل حادثه در آسیب­دیدگان ناشی از کار تصادف و برخورد با اشیاء 3/39 درصد و پس از آن کار با ماشین­آلات 3/14 درصد و بیشترین فراوانی آسیب­ها در بخش خدمات 2/50 درصد و بعد از آن بخش صنعت و معدن با 3/48 درصد و بخش کشاورزی 5/1 درصد بود. ارتباط معنی­دار بین محل آسیب و محل کار دیده شد (0001/0p<). همچنین ارتباط معنی­داری بین عضو آسیب­دیده و نوع آسیب­ دیده شد (0001/0p<). نتیجه­گبری: با توجه به شیوع بیشتر سوانح در بخش خدمات و صنعت شهر کاشان و درگیری بیشتر قشر جوان و همچنین قابل پیشگیری بودن سوانح شغلی می­توان با اقدامات اولیه مثل آموزش و بالا بردن سطح ایمنی در محیط­های کاری تعداد سوانح را در این شهر صنعتی کاهش داد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-757-fa.pdf 2008-01-15 32 37 Epidemiology of Occupational Injuries in Kashan during 2005-2006 Background: According to International Labor Organization (ILO), annually, an estimated 15 million people suffer occupational accidents and one million die from their accidents, throughout the world. Occupational injuries and accidents can result in personal disability and impairment. The purpose of this study was to identify and describe the work related injuries in Kashan during 2005-2006. Materials and Methods: This descriptive study was carried on 1517 workers injured in their workplaces including factories, farms, and different kinds of office works, in Kashan. A specifically designed questionnaire was completed for all cases of occupational injuries referred to the emergency departments during 2005 to 2006 by a trained nurse. Data was analyzed by x2 test. Results: Out of 1517 work related injury cases 1476 (97.3%) were male, with age between 12 and 75 years (29.7± 10.2). Most of the patients were in the age range of 20 to 29 (41.3%) and most of them had less than 4 years history of work (42.7%). Eyes (53.6%) and hands (26.6%) were the most common sites of injury. Almost half of injuries happened in office works (50.2%) and then in industrial and mining workplaces (48.3%) followed by 1.5% in agricultural activities. In this study the most important mechanisms of injury were blunt objects trauma (39.3%) and then working with machines (14.3%). There is a significant relation between location of injury in body and workplace, and also between the injured organ and kind of injury (PV<0.001). Conclusions: Paying further attention to safety standards, as well as proper training for working with machines and in specific situations may reduce the magnitude and severity of occupational injuries. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-757-en.pdf 2008-01-15 32 37 Accident ILO Impairment Kashan Occupational trauma Hamid Reza Saberi saberi_HR@kaums.ac.ir 1 AUTHOR Masoud Motalebi 2 AUTHOR Mitra Hanani 3 AUTHOR Hossein Akbari 4 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی همه گیری شناسی آسیب های وارده به دستگاه تناسلی زنان بستری در زایشگاه دکتر شبیه خوانی کاشان در سال های 1386-1384 سابقه و هدف: با توجه به اهمیت خاص جسمی ، روانی و اجتماعی آسیب­های وارد به دستگاه تناسلی زنان و تناقضات مطرح در فراوانی علل و ویژگی­های این آسیب­ها، مطالعه­ی حاضر به منظور تعیین وضعیت همه­گیری شناسی چنین آسیب­هایی در زنان بستری در زایشگاه دکتر شبیه­خوانی کاشان صورت پذیرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه با طراحی داده­های موجود بر روی 21 زن جراحی شده به علت آسیب غیرزایمانی با استفاده از تشخیص بالینی صورت گرفت. اطلاعات مربوط به بیماران و ویژگی­های آسیب­های وارده از قبیل سن، نوع آسیب، محل و علت آسیب و نوع عمل جراحی در فرم اطلاعاتی ثبت و داده­های فرم اطلاعاتی طبقه­بندی و با استفاده از آمار توصیفی و تهیه جداول توزیع فراوانی گزارش گردید. نتایج: از 12825 مورد عمل جراحی انجام شده، 21 مورد (16/0 درصد) در جهت ترمیم ضایعات ناشی از آسیب بود. سن بیماران 8/12 ± 2/19 سال و دامنه­ی سنی 2 تا 52 سال بود. شایع­ترین سن بروز آسیب­ها 4/52 درصد در گروه سنی 19 تا 35 سال بود. 50/90 درصد ضربات از نوع غیرنافذ و 5/9 درصد موارد نافذ بودند. در 3/33 درصد موارد، بیش از یک قسمت دچار آسیب شده بود. بعد از آن فورشت ، لابیا مینور، لابیا ماژور و کلیتوریس به یک میزان (3/14 درصد) دچار آسیب شده بودند. افتادن و تماس جنسی هر دو شایع­ترین 6/28 درصد علت آسیب بودند. نتیجه­گیری: شیوع آسیب­های وارد به دستگاه تناسلی از حد انتظار کمتر می­باشد اما این آسیب­ها می­توانند همراه با عوارض جسمی و روحی مهمی به ویژه برای دختران جوان باشند. با توجه به اینکه در اغلب موارد چنین سوانحی قابل پیشگیری هستند، بنابراین اطلاع­رسانی، آموزش و ترویج برنامه­های پیشگیری، ضروری به نظر می­رسد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-756-fa.pdf 2008-01-15 38 42 آسیب غیرزایمانی، دستگاه تناسلی زنان A Study on Traumatic Injuries of Female Genital Tract, Kashan-Iran, 2005-2006 Background: Considering special physical, psychological and social importance of traumatic injuries to female genital tract, this study was carried out to determine the causes and characteristics of injuries of this system. Materials and Methods: This descriptive study was conducted on 21 patients operated upon for non-obstetrical injuries between March 2005 and March 2008 in Shabihkhani University Hospital, Kashan, Iran. The patients' data including age, mechanism, location, and kind of injury, and type of operation was extracted, recorded and analyzed. Results: Of 12825 surgeries, 21 cases (0.16%) had traumatic complications. M ean age of the patient population was 19.2 ± 12.8, and most of the cases were seen in the age group 19 to 35 years. In 33.3% of cases more than one part were damaged. Labia major, labia minor, fourchette and clitoris had been injured equally, each in 14.3%. Fall and intercourse were the most frequent causes of trauma (28.6%). Conclusion: Although it seems that the incidence of genital trauma in women is low, these kinds of injuries may result in many physical and psychological problems particularly in young girls while they are often preventable. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-756-en.pdf 2008-01-15 38 42 Female Genital Tract Non-puerperal Trauma Elahe Mesdaghinia mesdaghiniaelaheh@yahoo.com 1 AUTHOR Azam Mesdaghinia 2 AUTHOR Azade Zolfagharpour 3 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی وضعیت آسیب قفسه ی سینه در 100 بیمار بستری در مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان در سال 1386 سابقه و هدف : آسیب قفسه­ی سینه مسوول یک­چهارم مرگ و میرهای ناشی از حوادث می­باشد و تشخیص و درمان به موقع آن اهمیت زیادی دارد، لذا مطالعه­ی حاضر جهت تعیین وضعیت موارد آسیب قفسه­ی سینه در مراجعان مبتلا به آسیب در مراکز آموزشی ـ درمانی شهر اصفهان انجام گردید. مواد و روش­ها : در یک مطالعه­ی مقطعی با داده­های جدید، 100 بیمار مبتلا به آسیب قفسه­ی سینه مراجعه­کننده به مراکز آموزشی ـ درمانی آیت­ا... کاشانی و الزهرای شهر اصفهان در سال 1386 در طی 6 ماه اول سال مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمع­آوری شده از هر بیمار شامل سن، جنس، زمان وقوع، عامل و نوع آسیب، مدت زمان بستری، عوارض و پیامد بود. برای تجزیه و تحلیل داده­های آماری از آزمون کای دو و آزمون t استفاده شد. نتایج: از 100 بیمار آسیب مورد بررسی 80 درصد مصدومین مذکر بودند. بیشترین زمان وقوع حادثه در فاصله­ی زمانی 12 شب تا 1 بامداد بود (62 درصد). اکثر آسیب­های (65 درصد) از نوع غیرنافذ بودند. بیشترین گروه سنی 30-21 سال بود (35 درصد). میانگین سنی بیماران 1/3 ± 7/24 سال بود. شایع­ترین عارضه ناشی از آسیب هموتوراکس (41 درصد) و این عارضه در آسیب نافذ شایع­تر بود (45 درصد). 47 درصد بیماران زیر ده روز، 12 درصد به مدت ده روز و 41 درصد بالای ده روز بستری بودند. مدت بستری در بیماران دارای آسیب غیرنافذ 2/3 ± 2/7 روز و در آسیب نافذ 1/3 ± 1/10 روز بود. در 25 درصد بیماران آسیب جمجمه و در 4 درصد موارد آسیب توام شکمی هم وجود داشت. میزان مرگ مطالعه فوق 5 درصد بود. نتیجه­گیری: شیوع هموتوراکس در موارد آسیب قفسه­ی سینه به ویژه در آسیب غیرنافذ مردان جوان مشاهده شد، لذا توجه به این عارضه در بررسی این بیماران مهم می­باشد. بررسی تکمیلی این نوع آسیب در سایر مناطق ایران می­تواند به شناخت وضعیت آسیب قفسه­ی سینه در کشور کمک نماید. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-754-fa.pdf 2008-01-15 43 46 آسیب، قفسه ی سینه، عوارض، مرگ و میر Assessment of Chest Trauma in Patients Admitted to Academic Medical Centers of Isfahan Background : Chest trauma is the cause of one fourth of deaths in accidents, so its early diagnosis and proper management is important. The aim of this study was evaluation of various aspects of chest trauma in patients admitted to trauma centers in Isfahan. Materials and Methods : One hundred patients with chest trauma referred to hospitals affiliated to Isfahan Medical University were enrolled to this cross sectional study. Data including age, sex, accident time, trauma mechanism, organ injury, hospitalization length, complications, and outcomes were all recorded and analyzed with Chi square and t- tests . Results: Eighty percent of patients were male. The most common time of injury was between 12 PM and 1 AM (62%). Blunt trauma was the common type of injury. The most common age range was 21-30 years. The main complication of trauma was hemothorax (41%) and it was more common in penetrating injuries (45%). Hospitalization length was below 10 days in 47%, ten days in 12% and more than 10 days in 41% of patients. Associated head and abdominal injuries were found in 25% and 4% of patients, respectively. Death rate was 5%. Conclusion : consideration on chest injury is recommended in any case of trauma especially in blunt injuries. Epidemiologic studies in other parts of Iran can help in establishing appropriate criteria for chest trauma diagnosis and management in our country. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-754-en.pdf 2008-01-15 43 46 Chest Complication Mortality Trauma Akbar Behdad 1 AUTHOR Mehrdad Hosseinpour hosseinpour_m@kaums.ac.ir 2 AUTHOR Morteza Rezaei Adaryani 3 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی همه گیری شناسی صدمات چشمی شدید در کاشان طی سال 1383 سابقه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون صدمات چشمی و به منظور تعیین علل و خصوصیات صدمات چشمی در کاشان این مطالعه انجام گرفت. مواد و روش­ها : در این مطالعه ­ی توصیفی ـ مقطعی 221 بیمار با صدمه ­ی چشمی شدید که به اورژانس چشم ­ پزشکی بیمارستان متینی کاشان طی سال1383 مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام بیماران با صدمه ­ی چشمی ابتدا توسط پزشک عمومی دوره دیده معاینه شدند و سپس مورد مشاوره چشم ­ پزشک قرار گرفتند. اقدام درمانی مناسب در مورد بیماران انجام شد. پس از گرفتن شرح حال و معاینه چشم فرم ­ های اطلاعاتی شامل مشخصات بیمار، محل و نوع صدمه به چشم شدت و وسعت آسیب چشمی تکمیل و نتایج با آمار توصیفی ارا ی ه گردید. نتایج: از 221 بیمار با صدمه ­ی چشمی 186 نفر (2/84 درصد ) مرد و 35 نفر (8/15 درصد ) زن بودند. نسبت مرد به زن 5 به 1 بود. میانگین سنی بیماران 14 ± 22 سال (دامنه ­ی سنی 85-1 سال) بود. شایع ­ ترین سن بروز صدمات چشمی 30-11 سال (57 درصد ) شایع ­ ترین نوع صدمه ­ی چشمی به ترتیب پارگی پلک 8/39 درصد ، پارگی قرنیه 6/18 درصد ، پارگی ملتحمه 1/13 درصد و خون ­ ریزی درون اتاق قدامی در 3/11 درصد موارد بود. شایع ­ ترین محل وقوع صدمات چشمی در محل کار (6/32 درصد) و منزل بود (8/30 درصد ). نود درصد از بیماران در کمتر از 24 ساعت پس از وقوع حادثه به اورژانس مراجعه کرده بودند. در 52 درصد از موارد صدمات چشمی نافذ، در 9/43 درصد غیرنافذ و در 4 درصد نوع انفجاری بودند. نتیجه ­ گیری: تحقیق نشان داد که شیوع صدمات چشمی در مردان و ب ه خصوص گروه سنی 30-11 سال بسیار زیادتر از سایر گروه ­ هاست و لزوم رعایت روش ­ های پیشگیری از این صدمات ضروری است. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-749-fa.pdf 2008-01-15 47 50 اپیدمیولوژی، کاشان، صدمات چشمی Epidemiology of Severe Ocular Injuries in Kashan, 1383 Background: This study was carried out to determine the frequency of severe ocular injuries and identify their nature. Material and Methods: 221 consecutive patients with severe eye injuries referred to emergency room of Matini hospital of Kashan University of Medical Sciences (KAUMS) during a twelve month period were enrolled to this cross -sectional study . All patients were visited by trained general physicians and after consultation with ophthalmologists were treated appropriately. Data were recorded and analyzed by means of descriptive statistics. Results: Out of 221 patients 186 (84.2%) were male. Male to female ratio was 5:1 and the average age 22±14 years (range 1-85 years). Most ocular traumas occurred at age 11-30 years (57%). The most common types of eye injury were eyelid laceration (39.8%), corneal laceration (18.6%), conjunctival laceration (13.1%) and hyphema (11.3%). Ninety percent of patients were referred to emergency room within 24 hours after trauma. Workplace and home-related ocular injuries accounted for 63.4% of cases. Fifty two percent of eye traumas were penetrating, 44% blunt and 4% of missile type. None of them used protective glasses. Conclusion: Our study showed that young males and children composed the majority of eye injury victims, so it is recommended to use safe measures in theses groups.  http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-749-en.pdf 2008-01-15 47 50 Epidemiology Kashan Ocular injuries Davood Aghadoost dawood_aghadoost@yahoo.com 1 AUTHOR Mohammad Zare 2 AUTHOR Mohammad Reza Fazel 3 AUTHOR Abbas Dalirian 4 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی فراوانی آسیب های ورزشی در مسابقات پسران آموزشگاه های شهر کاشان،1386-1385 سابقه و هدف: آسیب­های ورزشی یکی از خطراتی است که دانش­آموزان شرکت­کننده در مسابقات آموزشگاه­ها با آن مواجه می­شوند. با تعیین علل و شرایط بروز آسیب­ها، می­توان راه­کار مناسب جهت پیشگیری و کاهش خطر بروز این آسیب­ها را فراهم نمود. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی آسیب­های ورزشی در مسابقات دانش­آموزان آموزشگاه­های شهر کاشان در سال تحصیلی 1386-1385 بود. مواد و روش­ها: در این تحقیق توصیفی ـ مقطعی، آسیب­های ورزشی در 80 مسابقه با تعداد 2256 ورزش­کار دانش­آموز در مسابقات مقطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه در سال تحصیلی 1386-1385 که به علل مختلف با حضور در میادین برگزاری مسابقات، اطلاعات لازم شامل محل آسیب، نوع ورزش، مقطع تحصیلی و علت بروز در فرم­های ثبت داده­ها ثبت و به کمک شاخص­های آماری تجزیه و تحلیل داده­ها انجام گردید. نتایج: در مجموع 50 مورد آسیب­های ورزشی در مسابقات ثبت گردید. فراوانی آسیب در مسابقات مقاطع متوسطه، ابتدایی و راهنمایی به ترتیب 21 (42 درصد)، 17 (34 درصد) و 12 (24 درصد) بود. بیشترین آسیب­ها در بازی بسکتبال با 16 مورد (32 در صد) و 7/4 آسیب برای هر 100 ورزشکار و سپس به ترتیب در فوتسال با 13 مورد (26 در صد) و 6/3 آسیب برای هر 100 ورزشکار، هندبال با 7 مورد (14 در صد) و 3 آسیب برای هر 100 ورزش­کار مشاهده گردید. نتیجه­گیری: فراوانی آسیب­های ورزشی در این تحقیق مشابه یافته­های دیگران است‏‏‏، ولی در مسابقات بسکتبال به ویژه در مقطع متوسطه بیشترین فراوانی آسیب مشاهده گردید. با توجه به این یافته­ها پیشنهاد می­شود در مسابقات بسکتبال به ویژه در مقطع متوسطه توجه خاص از طرف مربیان و مسوولین مراقبت­های پزشکی مبذول شود. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-759-fa.pdf 2008-01-15 51 55 آسیب، دانش آموز، مسابقات ورزشی Determining the Fequency of Sport Trauma in Boys’ School Sport Competetions, Kashan, 2006-2007 Background : Sport injuries are inevitable events associated with school sports. They can be prevented if they are well scrutinized. This research was conducted to determine the frequency rate of trauma in student competitions in Kashan institutional sport contest during 2005-2006. Materials and methods : In this descriptive cross-sectional study on 80 sport events including 2256 student athletes, at the elementary, intermediate, and high school levels injuries were recorded by direct observation of the sport arenas at the city of Kashan during the educational year 2006-2007 championship events. All injuries due to any cause during the competitions were recorded. Results : A total of 50 injuries were recorded during the competitions. The highest frequency of injuries was observed in high school competitions with 21(42%) cases followed by elementary school competitions and intermediate school with 17(34%) and 12(24%) cases respectively. The highest frequency of trauma was observed in Basketball competetions with 16 (32%) cases and 4.7 per 100 athletes, followed by Football and Handball by 13 (26%) and 3.6 per 100 athletes, and 7 (14% ) cases and 3 per 100 athlete injuries, repectively. Conclusion: The pattern of sport injuries in this research was similar to those found in the literature. It is suggested that special care be taken in all sport competetions , particularly care be devoted to Basketball competetions at high school levels. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-759-en.pdf 2008-01-15 51 55 School competition Sport trauma Students Mansour Sayyah mansorsayyah@yahoo.com 1 AUTHOR Esmaeil Fakharian 2 AUTHOR Manzardokht Bigdeli 3 AUTHOR Rasoul Hamayat-Talab 4 AUTHOR