OTHERS_CITABLE بررسی اختلال استرس پس از تروما (PTSD) در کارکنان مراکز فوریت های پزشکی شهرستان های کاشان و اراک در سال 1387 سابقه ­ و هدف: کارکنان بخش اورژانس مخصوصاً پرسنل فوریت­های پزشکی، در معرض انواع استرس­های شغلی از جمله ترومای روحی هستند. اطلاعات کمی درباره امکان و میزان PTSD در پرسنل فوریت­های پزشکی در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به بررسی شیوع PTSD پرسنل فوریت­های پزشکی شهرستان­های کاشان و اراک و عوامل اثرگذار بر آن می پردازد . مواد و ­روش­ها: در یک مطالعه مقطعی برای برآورد میزان PTSD و شدت ترومای روحی، 150 نفر از پرسنل فوریت­های پزشکی شهر کاشان و اراک وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه­های استاندارد IES-I5 و PTSS-10 و معیارهای DSM -IV برای این منظور استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش­های آماری مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، t دانشجویی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت . نتایج : از 150 نفر، 121 نفر به پرسشنامه­ها پاسخ دادند. از نظر معیارهای DSM- IV ، 44 نفر (4/36 درصد) دارای معیارهای تشخیصی PTSD بودند. از نظر شاخص IES ، یک سوم کارکنان اورژانس در گروه تأثیر شدید از حادثه قرار گرفتند. نمره PTSS 11 نفر(9 درصد) 5 و بالاتر بود که نشان دهنده واکنش نسبتاً شدید در آنها می باشد. وضعیت تأهل رابطه معناداری بر وضعیت PTSD داشت به گونه‌ای که بیشتر مجردها دارای معیارهای PTSD بودند. جنسیت، تحصیلات و نوع شغل ارتباطی با دارا بودن معیارهای PTSD نداشتند. نتیجه­گیری: براساس این مطالعه میزان PTSD و شدت ترومای حادث شده در بین پرسنل فوریت­های پزشکی بسیار بالا بود. به نظر می‌رسد این افراد شدیدا در معرض استرس شغلی و عوارض مربوط به آن قرار دارند و باید هر چه سریع­تر نسبت به وضعیت روحی روانی این افراد به عنوان یکی از مهمترین کارکنان درمانی رسیدگی گردد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-693-fa.pdf 2009-01-15 1 6 PTSD ، IES-I5، PTSS-10، DSM –IV ،EMS Post-traumatic stress disorder in Kashan and Arak emergency medicine departments’ staffs during 2009 Background: Emergency department staffs and emergency medicine personnel in particular are exposed to various occupational stresses (psychological traumas). There is little information about the possibility and rate of post-traumatic stress disorder (PTSD) among the emergency medicine personnel in Iran and the world. This study deals with the PTSD prevalence and the influencing factors among the emergency medicine personnel in Kashan and Arak provinces. Materials and Methods: Using a descriptive–analytic study to evaluate the rate of PTSD and psychological trauma intensity, 150 emergency medicine personnel of Arak and Kashan were studied. IES-15, PTSS-10 standard questionnaires and DSM-IV criteria were used for the study. Using SPSS-14 the data was analyzed by Fisher exact test , t-student, ANOVA and Chi square statistical tests. Results: One-hundred out of 150 of participants answered to the questionnaires. Based on DSM-IV, 44 (36.4%) qualified the PTSD diagnostic criteria and considering the IES index one third of the emergency staffs were under the severe effect of event. In addition, 11 (9%) had a PTSS score of ≥5, indicative of a severe reaction to trauma. While there was a significant relationship between the marital status and PTSD (i.e. the single had much of the PTSD criteria), no difference was seen between the sex, education, and type of occupation with PTSD criteria. Conclusion: Based on the study, the rate of PTSD and also the intensity of trauma were high among the emergency medicine personnel. It seems that these individuals are exposed to severe occupational stress and related complications. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-693-en.pdf 2009-01-15 1 6 PTSD IES-15 PTSS-10 DSM-IV Emergency medicine personnel Hamid Reza Saberi saberi_hr@kaums.ac.ir 1 AUTHOR Sayed Ali Reza Moravveji 2 AUTHOR Fateme Ghoraishi 3 AUTHOR Zahra Heidari 4 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی فراوانی هماتوم های تروماتیک متعدد مغزی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 87-1385 سابقه و هدف: هماتوم داخل جمجمه متعدد ناشی از وارد شدن ضربه­ به سر پدیده­ی شایعی نیست. وجود آمار دقیق در مورد میزان وقوع آن مواجه شدن با ضایعه را ساده­تر می­کند. مطالعه­ی حاضر به منظور تعیین میزان بروز و تلاش برای یافتن نشان­گر­هایی برای تشخیص زودتر این معضل انجام شده است. مواد و روش­ها: در یک مطالعه توصیفی کلیه مصدومین ضربه­ی مغزی جرّاحی شده از مهر 1385 تا پایان شهریور 1387 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر سن، جنس، تعداد اعمال جراحی، عامل ایجاد تروما، وجود شکستگی جمجمه، معیار GCS ، و یافته­های CT اسکن قبل از هر عمل جراحی بررسی شده و سپس با شاخص­های توصیفی و تست­های آماری مجذور کای و t دانشجوئی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج : در مجموع طی دو سال، 121 عمل جراحی بر روی 96 مورد تشخیص داده شده انجام گردید، که به علت وجود هماتوم، 73 مصدوم (3/75درصد) یک بار و 23 مورد (7/24درصد) بیش از یک بار جراحی شدند. دامنه­ی سنی بیماران به ترتیب بین 6 ماه تا 83 سال و 17 تا 66 سال و متوسط آن 1/24 ± 7/40 و 9/15 ± 7/33 سال بود. نسبت مرد به زن در موارد هماتوم یک طرفه، 7/13 به 1 و در هماتوم دو طرفه، 22 به 1 بود. انواع شکستگی جمجمه در 31 مورد (43 درصد) از 73 مصدوم یک ­طرفه و 12 مورد از 23 مصدوم (52 درصد) دو طرفه دیده شد. تفاوت معنی­دار آماری از نظر سن، جنس، عامل ایجاد تروما، وجود شکستگی جمجمه، و معیار GCS مشاهده نشد ( 05/0 p> ). هماتوم دوطرفه به صورت معنی­داری در گروه هماتوم ساب دورال بیشتر از انواع ضایعات دیگر بود (004/0 P= ). نتیجه­گیری: شیوع بالای حوادث، شانس وقوع هماتوم­های دو طرفه­ی مغز را نیز افزایش داده است. در این مطالعه دست­یابی به نشان­گری برای پیش­بینی این مشکل میسر نشد، لذا توصیه می­شود موضوع مورد توجه جدی قرار گرفته و مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-694-fa.pdf 2009-01-15 7 10 شکستگی جمجمه، ضربه ی مغزی، هماتوم متعدد مغزی Incidence of multiple intracranial hematomas in Kashan Shahid Beheshti hospital (2006-2008) Background: Bilateral Intracranial hematoma is an uncommon sequela of closed head injury. Approach to this complicated problem is poorly defined. The present study tries to find out the incidence, and possible markers for the earlier detection of the problem.Materials and Methods: In this descriptive study all head trauma patients undergoing surgical decompression from September 2006 to October 2008 in Kashan Beheshti Hospital, were included. Cases were studied for age, sex, cause of trauma, skull fracture, Glasgow Coma Scale Score, pre-operative CT findings, and the number of surgical procedures. Using SPSS software, the obtained data was analyzed through descriptive statistics, Chi Square and t-test.Results: During a 24-month period, for 96 admitted patients with traumatic injuries, 121 surgical procedures were performed. Due to the hematomas, 73 (75.3%) and 23 (24.7%) cases had one and more than one surgical operation, respectively. In addition, the age range was between 6 months and 83 years in the former and 17 and 66 years in the latter with a mean of 40.7±24.1 and 33.7±15.9, respectively. Male/female ratio was 13.7/1 in unilateral cases and 22/ 1 in bilateral cases. In 31 (43%) out of 73 unilateral hematomas and 12 (52%) out of 23 bilateral cases various types of skull fractures were seen. While no significant difference was seen between the groups in terms of age, sex, cause of trauma, skull fracture, and GCSS , it was significant for subdural hematoma (P=0.004).Conclusion: No specific marker could be found for early detection of bilateral intracranial hematoma. The high incidence of hematomas in our centre may be an incidental finding secondary to the high number of intracranial hematomas. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-694-en.pdf 2009-01-15 7 10 Skull fracture Head injury Bilateral intracranial hematoma Esmaeil Fakharian efakharian@gmail.com 1 AUTHOR Mohammad Reza Fazel 2 AUTHOR Homayoun Tabesh 3 AUTHOR Iman Ghaffarpasand 4 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی عوارض مادری و جنینی ناشی از تروماهای حاملگی در کاشان طی سال های87 – 1384 سابقه ­ و هدف: با افزایش میزان بروز تروماهای غیر نافذ و نافذ، رخداد این حوادث در حاملگی رو به افزایش است. این تروماها می­توانند منجر به عوارض مادری و جنینی شوند. با توجه به شیوع و اهمیت تروما و تناقضاتی که در زمینه عوارض و علل آن وجود دارد، این مطالعه به منظور تعیین عوارض مادری و جنینی ناشی از تروما در حاملگی در سال­های 87 – 1384 در بیمارستان های آموزشی کاشان صورت گرفت. مواد و ­روش­ها: این پژوهش با طراحی توصیفی در 5500 مورد زایمان انجام شده صورت گرفت. کلیه 60 مورد مادر باردار که به علت تروما در این مراکز بستری شده بودند، از نظر مشخصات فردی، نوع تروما، محل آسیب، عوارض مادری و جنینی بر اساس معاینه بالینی مورد مطالعه قرار گرفتند و موارد فوق تعیین و تثبیت شد. یافته­ها به صورت آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی گزارش گردید. نتایج: از 5500 زایمان انجام شده،60 نفر (1/1 درصد) به علت تروما بستری شده بودند. 55 نفر(6/91 درصـد) در گـروه سنـی 18 تا 35 سـال قــرار داشتنـد. از نظـر سـن حاملگـی، 15 نفـر(25 درصد) زیر 20 هفته،40 نفر (6/66 درصد) بین 36 - 20 هفته و 5 نفر (9 درصد) 37 هفته به بالا بودند. نوع تروما در 58 نفر (7/96 درصد) غیرنافذ و علت تروما در (7/61 درصد) افراد تصادفات رانندگی بوده است. 5 نفر (3/8 درصد) دچار عوارض مادری از جمله زایمان زودرس، نیاز به سزارین و دکولمان جفت و 8 نفر (3/13 درصد)، دچار عوارض جنینی نوزادی شامل سقط، افت ضربان قلب، تولد نوزاد نارس و مرگ داخل رحمی شدند . نتیجه­گیری: شیوع تروماهای حاملگی در این مطالعه بالاتر از مطالعات مشابه در سایر کشورها است و با افزایش عوارض مادری و جنینی همراه می باشد. با توجه به اهمیت موضوع و به منظور کاهش خطرات ناشی از تروما، اقدام در جهت افزایش سطح ایمنی زنان باردار توصیه می شود. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-695-fa.pdf 2009-01-15 11 15 عوارض مادری، عوارض جنینی، ترومای حاملگی Evaluating pregnancy trauma-induced mother and fetus complications in Kashan during 2005-5006 Background: With the advancing rate of the blunt and non-blunt traumas, the occurrence of such traumas in pregnancy increases. Such traumas could result in mother and fetus complications. Considering the prevalence and the importance of trauma and the controversy seen on the causes and complications, the present study was designed to evaluate the mother and fetus complications induced by pregnancy traumas in Kashan educational hospitals during 1384-1387. Materials and Methods: This descriptive study was carried out on 5500 deliveries. All pregnant (n=60) hospitalized for traumatic reasons in the center were studied for personal data, type of the trauma, site of injury, mother and fetus complications based on physical examination. Findings was reported as descriptive statistics and frequency distribution tables. Results: Sixty (1.1%) out of the 5500 delivery cases were hospitalized for traumatic reasons. Fifty-five (91.6%) were in age range of 18-35 years. In terms of gestational age 15 (25%) cases were < 20 weeks 40 (66.6%) between 20-36 weeks and 5(9%) >20 weeks. The type of trauma in 58 (96.7%) was non-blunt and the reason in 61.7% of cases was accidents. Five cases had mother complications (e.g. premature delivery, need for cesarean and placental decollement) and 8 (13.3%) cases had fetus complications (abortion, heart rate fall, premature delivery and in-utero death). Conclusion: Based on our study the prevalence of delivery traumas are higher than the similar studies in other countries and are concurrent with the increasing mother and fetus complications. Regarding the importance of the topic and in order to decrease the trauma- induced risks, attempts for increasing the safety level of pregnant mothers are recommended. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-695-en.pdf 2009-01-15 11 15 Mother complications Fetus complications Pregnancy trauma Elahe Mesdaghinia 1 AUTHOR Mitra Behrashi 2 AUTHOR Azam Mesdaghinia mesdaghiniaeazam@yahoo.com 3 AUTHOR Mahdi Noori 4 AUTHOR Sayed Gholam Abbas Mousavi 5 AUTHOR Saeid Panahi 6 AUTHOR Zahra Sooki 7 AUTHOR Ahmad Talebian 8 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی اپیدمیولوژیک غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در کودکان و نوجوانان بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 84-1372 سابقه و هدف: در آب افتادن و به دنبال آن غرق شدگی یکی از حوادث غیرعمدی منتج به آسیب­های نورولو ژیک و مرگ به علت هیپوکسی و ایسکمی در کودکان و نوجوانان می باشد که قابل پیشگیری است. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولو ژیک موارد غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در کودکان و نوجوانانی است که در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال­های 1384-1372 بستری شدند. مواد و روش ­ ها: در این مطالعه توصیفی پرونده کلیه بیمارانی که به علت غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در بیمارستان بهشتی بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. کلیه اطلاعات مورد نظر شامل جنس، سن، ملیت، فصل، محل غرق شدگی، مصرف دارو یا بیماری زمینه­ای و عاقبت آنها در پرسش‌نامه وارد و با جداول و نمودار توصیف شدند. نتایج: از مجموع 47 بیمار، (6 نفر) دچار غرق شدگی و (41 نفر) نزدیک به غرق شدن بودند. 33 نفر از آنها (2/70 درصد) پسر بودند و شایع­ترین گروه سنی در میان قربانیان، رده سنی 4-1 سال (2/87 درصد) بود. در تمام گروه­های سنی، پسران بیش از دختران دچار غرق شدگی شده بودند و40 نفر ملیت ایرانی و 7 نفر ملیت افغانی داشتند. محل های شایع در آب افتادن عبارت بودند از: حوضِ خانه (5/72 درصد)، استخر شنا (5/8 درصد)، جوی یا رودخانه (5/8 درصد)، چاه (2/4 درصد) و سایر موارد (3/6 درصد). شایع­ترین فصول غرق شدگی در بهار و تابستان هر یک به میزان (7/27 درصد) بوده است. در هیچ یک از بیماران سابقه مصرف دارو یا بیماری زمینه ای خاصی وجود نداشت .از مجموع 47 بیمار، 39 نفر(83 درصد) با بهبودی کامل مرخص شده بودند و 8 نفر (17 درصد) فوت کرده بودند. کلیه کودکان غرق شده فوت نمودند و تنها دو نفر از موارد نزدیک به غرق شدگی از بین رفتند. نتیجه­گیری: از آنجایی که کودکان کمتر از 5 سال و به خصوص رده سنی 4-1 سال از پرخطرترین گروه­ها برای غرق شدگی هستند، باید این گروه سنی در مرکز توجهات برای استرات ژی­های پیشگیری قرار گیرند. همچنین کنترل و پیشگیری از حوادث در کودکان به عنوان یک اولویت بهداشتی باید مورد توجه مسئولین قرار گیرد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-696-fa.pdf 2009-01-15 16 20 در آب افتادن، غرق شدگی، نزدیک به غرق شدگی، کودکان و نوجوانان An epidemiologic survey on drowning and near-drowning in children and adolescents admitted in Kashan Beheshti Hospital during 1993-2005. Background: Submersion and subsequent drowning in children and adolescents is a preventable unintentional accident which may result in death and neurological injuries due to hypoxia and ischemia. The aim of this study was to determine the epidemiologic pattern of drowning and near-drowning among children and adolescents admitted in Kashan Beheshti Hospital during 1993-2005. Materials and Methods: In this descriptive study the medical records of all drowned and near-drowned cases admitted in Beheshti Hospital during a 12 year period were studied. All data (e.g., sex, age, nationality, season of the event, location of the drowning, any drug usage, background disease and the fate of victims) were collected and analyzed carefully. Results: Among all 47 victims, 6 (12.8%) were drowned and remaining 41 (87.2%) were near–drowned. Thirty-three (70.2%) of the cases were male and children (aged 1-4 years) with the highest rate of submersion. Male drowned victims at all ages were more than the females. The nationality of 40 and 7 of the cases were Iranian and Afghani, respectively. The most common sites of submersion were ponds (72.5%), swimming pools (8.5%), streams or rivers (8.5%), wells (4.2%) and others (6.3%). The most common seasons of drowning were spring and summer each one with a rate of 27.7%. There was no history of drug consumption or background diseases in drowned or near drowned victims. Thirty-nine (83%) out of the total (47) cases, completely recovery and 8 (17%) were expired. While all the drowned children were expired, near-drowned, except for 2, were survived. Mortality was more common in children (aged 1-4) male Iranian victims for submersion accidents taking place in ponds. Conclusion: As children (< 5 years, esp. 1-4 year age group) are among the high risk groups for drowning, these groups should be the focus of preventive programs. In addition, as a health priority, the control and prevention of accidents in children should be considered by health professionals. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-696-en.pdf 2009-01-15 16 20 Submersion Drowning Near-drowning Children and adolescents Amir Hossein Movahedian 1 AUTHOR Ziba Mosayebi mosayebiir@gmail.com 2 AUTHOR Abbas Taghavi 3 AUTHOR Amir Hossein Fallahi 4 AUTHOR Sayed Gholam Abbas Mousavi 5 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی فراوانی و علل آسیب های مغزی ناشی از تروما در بیمارستان های کاشان طی سال‌های 84-1383 سابقه ­و هدف: ضربه به سر از مهمترین عوامل مرگ و میر در سوانح می­باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی بروز سوانح منجر به وارد شدن ضربه به سر در بیماران بستری در بیمارستان و توصیف شدت و نتیجه آن انجام شده است. مواد و روش­ها: با مطالعه توصیفی اطلاعات لازم از کلیه بیماران مبتلا به ترومای ناحیه سر بستری شده در بیمارستان­های شهرستان کاشان طی دوره زمانی دو­ساله (84-1383) جمع آوری گردید. شدت ضربه به سر اولیه براساس معیار (GCS) Glasgow Coma Scale اندازه گیری شد. سن، جنس، شدت ضربه به سر بیماران در بدو ورود به بیمارستان، نوع آسیب وارده، عامل خارجی ایجاد کننده ضایعه و موارد فوت بیماران ثبت شد. نتایج: در طی 24 ماه 4290 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 4/19 ± 8/27 سال، نسبت مرد به زن 3 به1 و شایع­ترین گروه سنی 29-20 سال (7/27 درصد) بود. میزان بروز ضربه به سر در سال، معادل 429 به صد هزار نفر جمعیت بود. سوانح ترافیکی (7/69 درصد)، سقوط (3/21 درصد) و تهاجم (5 درصد) مهمترین عوامل ایجاد کننده ضربه به سر بودند. در سوانح ترافیکی، موتور سیکلت (5/64 درصد) شایع­ترین عامل ایجاد کننده ضربه به سر بود. 7/92 درصد مصدومین ضربه به سر از نوع خفیف، 5/2 درصد ضربه به سر از نوع متوسط و 8/4 درصد ضربه به سر از نوع شدید داشتند. 148 نفر (4/3 درصد) از کل مصدومین در بیمارستان فوت نمودند. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که بروز ضربه به سر در جامعه کاشان نسبت به جوامع دیگر بالاتر و میانگین سنی مصدومان پایین‌تر است، همچنین سوانح ترافیکی مهمترین عامل ضربه به سر است. این نتایج می­تواند جهت توسعه برنامه های پیشگیری کننده از سوانح در کاشان به کار رود. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-697-fa.pdf 2009-01-15 21 26 ضربه به سر، بروز، GCSS Traumatic brain injury in Kashan during 2004-2005 http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-697-en.pdf 2009-01-15 21 26 Traumatic brain injury Incidence GCSS Mohamamd Reza Fazel drmfazel@gmail.com 1 AUTHOR Esmaeil Fakharian 2 AUTHOR Homayoun Tabesh 3 AUTHOR Zahra Forghani 4 AUTHOR Ahmad Yeganehmoghaddam 5 AUTHOR Sayed GHolam Abbas Mousavi 6 AUTHOR
OTHERS_CITABLE همه گیر شناسی صدمات خانگی در شهر کاشان طی سال 1384 سابقه ­ و هدف: یکی از مسائل تهدیدگر سلامتی در جوامع کنونی، تروماها هستند. در حالی که بسیاری از افراد، محیط خانه را امن تصور می­کنند، حدود یک سوم تروماها در منزل اتفاق می افتند. این پژوهش با هدف بررسی همه گیر شناسی حوادث خانگی شهر کاشان در سال 1384 انجام شده است. مواد و روش ­ ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بوده که طی آن با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه تلفنی، اطلاعات مورد نظر از 2400 خانواده کاشانی جمع آوری شدند. در پرسشنامه مواردی همچون زمان، محل، علت، نوع صدمه، نحوه درمان و وضعیت حادثه دیدگان قید شده بود. محقق با دسترسی به فهرست شماره تلفن منازل شهر کاشان به طور تصادفی هر 15 روز یک بار با 100 شماره تماس گرفته و در صورت وقوع حادثه خانگی، ویژگی های فرد حادثه دیده و حادثه رخ داده در منزل را در فرم مورد نظر درج می نمود. نتایج: به طور کلی در این مطالعه 2400 خانواده کاشانی در قالب 10809 نفر مورد سئوال واقع شدند که از این تعداد، 238 نفر تجربه حادثه در منزل را شرح دادند. میزان بروز سالانه حوادث خانگی کاشان 8/52 درصد بود. از این تعداد، 86 نفر (1/36 درصد) مرد و بقیه (9/63 درصد) زن بودند. بیشترین محدوده سنی در بین حادثه دیدگان 11 تا 20 سال با 65 نفر (3/27 درصد) بود. اکثر حوادث (9/39درصد) در صبح و در آشپزخانه (1/44 درصد) به ویژه در بین زنان (1/57 درصد) اتفاق افتاده بود. فراوان ترین نوع صدمه در هر دو جنس بریدگی با 76 مورد (9/31 درصد) و پس از آن سوختگی بود. اکثر حادثه دیدگان در منزل و بدون کمک گرفتن از افراد دیگر (142 مورد؛ 1/60 درصد) درمان شده بودند. مصدومین شکستگی و دررفتگی بیشترین مراجعه به بیمارستان (5/9 درصد) را داشتند. نتیجه­گیری: در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که شیوع انواع حوادث خانگی در کاشان در مقایسه با سایر پژوهش های انجام گرفته شده در کشور مشابه است . http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-698-fa.pdf 2009-01-15 27 32 همه گیر شناسی، حوادث خانگی، تروما Epidemiology of home injuries in Kashan during 2005 Background : Traumas are among the most serious health-threatening obstacles in modern societies. Contrary to the common belief that home is a safe place, about one-third of injuries takes place at home. This study was conducted to determine the epidemiology of home injuries in Kashan, Iran. Materials and Methods: In this descriptive study, 2400 Kashanian families were included. The questioners were filled via telephone interviews. The questionnaire was included variables such as time, place, type, treating the final condition of the injuries and the related factors. Every fortnight, 100 phone numbers were randomly dialed and in the case of a home accident the questionnaires were filled. Results: Two-hundred out of the total 2400 contacted Kashanian families, (included 10809 cases), had a history of home injury. Annual incidence rate for Kashanian families was 52.8%. Home injury incidence was 36.1% and 63.9% for men and women, respectively.   The age range for most of the injured was 11-20 years. Most of the injuries (57%), especially for women, were occurred in the morning (39.9%) and at kitchen (44.1%). The most prevalent injuries were incision (31.9%) and burns (27%), respectively. Most of the injuries (66.1%) had been self-treated at home with no medical intervention. However, home injuries accompanied by fracture and dislocation had the highest rate of referral to the hospitals (9.5%). Conclusion: While this study showed that the types of home injuries in Kashan were similar to those reported in other Iranian studies, the prevalence rate was different. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-698-en.pdf 2009-01-15 27 32 Epidemiology Home injuries Trauma Mansour Dianati mandianati@yahoo.com 1 AUTHOR Hossein Akbari 2 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی شکایات اسکلتی ـ‌ عضلانی پرسنل درمانی بیمارستان‌های کاشان در سال 1385 سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی ـ‌ عضلانی مرتبط با کار یکی از مشکلات مهم شغلی می­باشد و در این بین،‏ْ مشکلات کمردرد که حتی می­تواند باعث ناتوانی افراد شود در درجه اول اهمیت قرار دارد. پرسنل درمانی با توجه به نوع وظایف‌شان در معرض این آسیب­ها قرار دارند. عواملی از قبیل حمل و نقل بیماران، وضعیت بدنی نامناسب حین کار، ایستادن­های مداوم و استرس­های روانی شغل در بروز و شیوع این اختلالات موثر می­باشند. لذا مطالعه­ای با هدف تعیین شیوع شکایات اسکلتی ـ عضلانی در بین پرسنل درمانی بیمارستان­های کاشان انجام گرفت تا با شناخت شکایات بتوان راه­کاری مناسب جهت کاهش آن ارائه داد. مواد و روش­ها: تحقیق به روش مقطعی بر روی 278 نفر (212 زن و66 نفر مرد) از پرستاران، بهیاران، ماماها و تکنسین­های بیهوشی و اتاق عمل که از 5 بیمارستان به صورت تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند، صورت گرفت. پس از انتخاب افراد به آنها مراجعه گردید و با استفاده از پرسش‌نامه و مصاحبه، اطلاعات جمع­آوری گردید. در این بررسی از پرسش‌نامه بررسی اختلالات اسکلتی ـ عضلانی نوردیک استفاده شد که اعتبار آن از طریق آزمون و باز آزمون مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان یک ابزار غربالگری تایید شده است. داده­ها با استفاده از آزمون­های مجذور کای و آزمون دقیق فیشر برای حذف اثر مخدوش­کننده تحلیل گردید و به بیان ارتباط بین متغیرها پرداخته شد. نتایج: از کل افراد مورد بررسی، 241 نفر (7/86 درصد) حداقل در یک عضو بدن ناراحتی و یا درد داشته­اند و این عدد در مردان، 4/86‌ درصد و در زنان، 8/86‌ درصد بوده است. بیشترین فراوانی در قسمت تحتانی پشت (4/60 درصد) بوده و پس از آن مربوط به زانو (8/51 درصد) بوده است. در این تحقیق مشخص شد که بیشترین فراوانی مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در افراد 30 تا 39 سال (2/91 درصد) و کمترین آن در افراد زیر 30 سال (7/78 درصد) بوده است. ارتباط معنی­داری بین مشکلات اسکلتی ـ عضلانی با سابقه کار دیده شد. (05/0 p< ). با توجه به نتایج آزمون­ها تفاوت معنی­داری بین مشکلات اسکلتی ـ عضلانی کلیه اعضای بدن با جنس و سن مشاهده نگردید. نتیجه­گیری: شیوع مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در تمامی رده­های پرسنل درمانی بالا بوده است. دلیل اصلی آن را حجم زیاد کار این پرسنل می­توان بیان کرد. بدون در نظر گرفتن اثر سن، بیشترین شیوع مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در قسمت تحتانی پشت و آرنج می‌باشد. افزایش سن بر شیوع مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در قسمت­های دیگر بدن تاثیر ندارد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-699-fa.pdf 2009-01-15 33 38 مشکلات اسکلتی ـ عضلانی، نوردیک، پرسنل درمانی Assessment of the musculoskeletal complaints of Kashan university hospitals staffs in 2006 http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-699-en.pdf 2009-01-15 33 38 musculoskeletal disorders Nordic Medical staff Abbas Bahrami Bahrami_A@kaums.ac.ir 1 AUTHOR Hossein Akbari 2 AUTHOR Mansoure Namayandeh 3 AUTHOR Narges Abdollahi 4 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی 28 مورد پارگی کولون ناشی از تروما در بیمارستان های آموزشی اصفهان و کاشان طی سا ل های 87-1385 سابقه ­و هدف: تروما شایع­ترین علت بروز مرگ و عوارض در کشور ایران محسوب می­شود. در مطالعه حاضر در یک بررسی همه گیر شناسی در طی 3 سال، موارد پارگی ناشی از ترومای کولون و نحوه تشخیص و درمان آن در بیمارستان الزهرا (س)؛ وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بیمارستان شهید بهشتی؛ وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش­ها: در یک مطالعه توصیفی که طی یک دوره 3 ساله از سال 1385 لغایت 1387 انجام شد، 28 بیمار مبتلا به پارگی کولون به دنبال تروما در دو بیمارستان آموزشی اصفهان و کاشان مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه با استفاده از پرونده­های بیماران و به صورت توصیفی انجام گرفت. اطلاعات جمع آوری شده شامل جنس، سن، علت و محل پارگی، تظاهرات بالینی بیمار، نوع درمان جراحی، مرگ و میر و مدت بستری در بیمارستان بود. سپس با آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از نظر نوع تروما، 14 بیمار(50 درصد) مبتلا به ترومای نافذ و 14 بیمار(50 درصد) مبتلا به ترومای غیر نافذ بودند. میانگین سنی بیماران با ترومای نافذ، 98/11 ± 21/26 و در بیماران با ترومای غیر نافذ، 8/16 ± 07/35 سال بود. در اکثر موارد ترومای غیر نافذ، محل آسیب در کولون سیگموئید و در موارد ترومای نافذ در کولون عرضی بوده است. انجام کولوستومی با یا بدون ترمیم، بیشتر در گروه ترومای نافذ انجام شده است. از نظر مرگ و میر، در بیماران با ترومای نافذ، یک بیمار (2/7 درصد) و در بیماران با ترومای غیرنافذ، 5 بیمار (7/35 درصد) در طی بستری در بیمارستان فوت نموده بودند. از نظر شدت پریتونیت، در بیماران با ترومای نافذ،10 بیمار (4/71 درصد) در stage I و 4 بیمار (5/28 درصد) در IV stage بودند، ولی در بیماران با ترومای غیر نافذ، 12 بیمار (7/85 درصد) در stage I ، یک بیمار (2/7 درصد) در stage III و یک بیمار(2/7 درصد) در IV stage بود که تفاوت معنی داری در بین دو گروه وجود نداشت. میانگین مدت بستری در بیماران با ترومای نافذ 97/7 ± 07/13 روز ( دامنه28-6 روز) و در بیماران با ترومای غیر نافذ 8/9 ± 71/11 روز ( دامنه40-6 روز) بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه­گیری : در مجموع مطالعه حاضر نشان می دهد که میزان مرگ و میر در مبتلایان به پارگی کولون ناشی از وارد شدن تروما با سایر علل پارگی کولون مشابه است. علیرغم توصیه های کتب مرجع و باتوجه به شدت پائین پریتونیت، هنوز جراحان در اکثر موارد ترومای نافذ از کولوستومی به عنوان عامل محافظتی جهت ترمیم و یا به عنوان روش درمان مستقل استفاده می نمایند. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-700-fa.pdf 2009-01-15 39 43 تروما، کولوستومی، پارگی کولون Post-traumatic colon ruptures in Isfahan and Kashan, 2007-2009 Background: As trauma is the leading cause of mortality and related complications in Iran, colon rupture and injury during trauma is of much importance as well. In present study through a three-year epidemiological study, cases of colon ruptures and injuries along with the diagnostic and therapeutic approaches in Isfahan Al-Zahra and Kashan Shahid Beheshti hospitals were reviewed.Materials and Methods: During a three-year period (2007-9), a number of 28 patients with post-traumatic colon ruptures were studied in two educational hospitals of Isfahan and Kashan. This retrospective survey was based on the patients’ medical records. Collected data was included of sex, age, cause and site of rupture, clinical manifestations, type of surgical treatment, mortality, and length of hospital stay. Results: Fourteen patients (50%) had penetrating and another 14 ones (50%) blunt traumas. Mean age for the penetrating and blunt traumas were 26/21 ±11/98 and 35/07 ±16/8 years, respectively. The most reported injury sites were sigmoid and transverse colon for blunt and penetrating traumas, respectively. Colostomy with or without repair has often been performed for the penetrating traumas. One penetrating trauma case (7/2%) and 5 blunt trauma cases (35/7%) have deceased in the hospital. In terms of the severity of peritonitis, in penetrating trauma patients, 10 cases (71/4%) and 4 cases (28/5%)) were in stage I and stage IV, respectively, but for blunt traumas, 12 cases (85/7%) and one case (7/2%) and one case (7/2%) were in stage I, stage III, and stage IV, respectively, with no significant difference between the two groups. Average length of hospital stay was 13/07±7/97 (range 6-28) days for penetrating traumas and 11/71±9/8 (range 6-40) days for blunt traumas, with no significant difference between two groups.Conclusion: Summing up, the study demonstrates that cases of post-traumatic colon rupture are in accordance with other causes of colon rupture in terms of mortality. In spite of the suggestions of reference texts and regarding the lower severity of the peritonitis, in most penetrating traumas, surgeons still resort to colostomy as a supporting factor for repairing or even as an independent treating approach. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-700-en.pdf 2009-01-15 39 43 Trauma colostomy colon ruptures Mehrdad Hosseinpour hosseinpour_m@kaums.ac.ir 1 AUTHOR Borzoo Khaledi 2 AUTHOR Abdorrahim Kashi 3 AUTHOR
OTHERS_CITABLE پیامدهای زودرس ناشی از ترومای سیستم ادراری تناسلی در بیمارستان های کرمانشاه طی سال های 87-1373 سابقه­ و هدف : سوانح و حوادث یکی از مشکلات عمده بهداشتی، درمانی و اجتماعی جوامع امروزی را تشکیل می دهند و تروما علت اصلی مرگ و میر، بستری و ناتوانی در تمام گروه­های سنی1 تا 40 سال می­باشد. در این بین فراوانی آسیب سیستم ادراری تناسلی در 10- 3 درصد موارد گزارش شده است. تاخیر در مراقبت از این بیماران ممکن است پیامدهای ناگواری را به دنبال داشته باشد. این پژوهش با هدف تعیین پیامدهای زودرس تروماهای سیستم ادراری تناسلی در دو بیمارستـان کرمانشاه طی 15 سال اخیر انجام شده است. مواد و ­روش­ها: این مطالعه از نوع مقطعی می­باشد. جامعه مورد پ‍ژوهش این مطالعه، 143 بیمار مبتلا به تروما بودند که طی سال­های 87-1373 به بیمارستان چهارمین شهید و بیمارستان امام رضا (ع) مراجعه نموده­اند. با مراجعه به پرونده این بیماران اطلاعات لازم جمع آوری شده و توصیف شدند. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد 7/93 درصد بیماران را مردان تشکیل می دادند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 6/13 ±51/28 سال بود. 5/80 درصد افراد مورد مطالعه دچار ترومای غیرنافذ بودند. محل ایجاد صدمه در 2/26 درصد موارد پنیس، 8/24 درصد مجرا، 3/21 درصد بیضه و 7/17 درصد کلیه بود. علت ایجاد صدمه در 8/21 درصد؛ ضربه، 1/21 درصد؛ سقوط از ارتفاع و3/11 درصد؛ تصادف بود. روش تشخیص در اکثر موارد (8/53 درصد) معاینه بالینی بود. نوع درمان انجام شده در 2/73 درصد موارد جراحی باز بود. یک نفر از بیماران مورد بررسی فوت نمود. پیامد ترومای وارد شده شامل دو مورد نفرکتومی، یک مورد برداشتن مثانه و 52 مورد ترمیم بود. نتیجه­گیری : بیشترین پیامد زودرس تروماهای سیستم ادراری در این مطالعه، ترمیم محل صدمه دیده بود که از طریق عمل جراحی انجام گردید. لذا سازماندهی مناسب مراکز تروما و آموزش خود مراقبتی به بیمار در خصوص نیاز به پیگیری معالجات سبب دستیابی بهتر به مراقبت­های بالینی مقتضی و کاهش عوارض دیررس خواهد شد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-701-fa.pdf 2009-01-15 44 48 تروما، سیستم ادراری تناسلی، پیامدهای زودرس Early outcomes of genitourinary system traumas in Kermanshah (1994 -2008) Background: Accidents and events are one of the main health, therapeutic and social obstacles of modern societies and trauma is the leading cause of death , hospitalization and disability in all age groups (1-40 years). The reported frequency of genitourinary system traumas is 3-10%. Any delay in caring for these patients may result in unpleasant consequences. The goal of present study is to determine the early outcomes of genitourinary system traumas in 2 hospitals of Kermanshah during past 15 years. Materials & Methods: In this cross-sectional descriptive study the medical records of all 143 traumatic patients referring to Kermanshah Chaharomin Shahid & Imam Raza Hospitals were studied.Results: Findings showed that 93.7% of cases were males with a mean ُ age of 28.51 ± 13.6. About 80.5% of studied cases had blunt traumas. Injury sites in 26.2% of cases were penis 24.8% urethra 21.3% testis and in 17.7% kidneys. The reason for injury in 21.8% of cases was trauma in 21.1% fallings from high altitudes and in 11.3% vehicle accidents. Diagnostic methods in most cases (53.8%) were clinical examination. The treatment approach in 73.2% of cases was open-surgery. One of the studied cases was expired. The trauma outcomes in 2 cases were nephrectomy in one case bladder resection and in remaining 52 cases surgical repairing.Conclusion: Most of early outcomes of genitourinary system trauma in this study were repairing of the injuries which were done by surgical operation. Hence effectively organizing of trauma centers facilities and self-care education to patients for their follow up will result in providing appropriate care and decreasing the late-onset complications. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-701-en.pdf 2009-01-15 44 48 Trauma genitourinary system Early outcome Ferershte Jalalvandi jalalvandi2004@yahoo.com 1 AUTHOR Sorayya Salehi 2 AUTHOR Alaleh Modori 3 AUTHOR Shahin Karami 4 AUTHOR Mahmoud Reza Moradi 5 AUTHOR Mansour Rezaei 6 AUTHOR Mahmoud Fakhri 7 AUTHOR
OTHERS_CITABLE بررسی شیوع آسیب های شکمی درمجروحین جنگی دوران دفاع مقدس سابقه و هدف: شکم یکی از بخش­های مهم بدن است که ارگان‌های متعدد و مهمی دارد و همگی آنها می‌توانند در معرض تروماهای نافذ قرار بگیرند. بررسی تروماهای شکمی در مجروحین جنگی و تعیین خط سیر درمان و نیز تعداد اعمال جراحی انجام شده و در نهایت بررسی میزان بهبودی یا عوارض حاصل از آن، می‌تواند راهنمای ما در راه رسیدن به چگونگی کیفیت سیستم درمانی جنگ باشد. مواد و روش­ها: در طی این مطالعه توصیفی، تعداد 1176 پرونده‌ آن دسته از مجروحین جنگ تحمیلی که جراحت آنها منجر به ضایعه یا ضایعاتی در داخل شکم شده و به این علت تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفته­اند، بررسی شدند. نتایج: از تعداد 1176 پرونده مورد بررسی، 3574 ضایعه شکمی به ثبت رسیده بود. مجموع 1440 عمل جراحی برای این تعداد ضایعه انجام شده بود. شایع‌ترین مناطق آسیب‌ دیده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: روده باریک؛ 412 مورد (5/11درصد)، کولون؛ 260 مورد (2/7درصد)، طحال؛ 139 مورد (8/3درصد)، دیافراگم؛ 119 مورد (3/3درصد)، معده؛ 118 مورد (3/3درصد)، کبد؛ 110 مورد (3 درصد). نتیجه گیری: بررسی شیوع آسیب به روده باریک و کولون نشان­دهنده آسیب پذیر بودن این ناحیه بوده و لازم است در هنگام عمل جراحی در بیمارستان های صحرایی توسط جراحان مورد باز بینی و دقت قرار گیرد و درپروتکل­های استاندارد شده در سیستم درمانی هر نوع جنگی مورد توجه قرار گیرد. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-702-fa.pdf 2009-01-15 49 52 ترومای جنگ، ترومای نافذ، شکم، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران Evaluating the incidence of abdominal injuries among the Iran-Iraq holy defense injured Background: Abdomen is one of the most important regions in the human body containing organs that all of them can be exposed to penetrating injuries. Evaluation of the abdoman traumatic injuries among war casualties, and treatments performed for them enable us to improve the quality of care for war victims. Materials and Methods: In this retrospective study, 1176 medical records of Iranian casualties during the imposed Iraq-Iran war with penetrating abdominal injuries undergoing laparotomy were enrolled to the study. Results: Among 1176 medical records, 3574 cases of abdominal injuries were registered and 1440 surgical operations were performed. Frequency of the most prevalent injuries were as follows: small intestine (412, 11.5%), colon (260, 7.2%), spleen (139, 3.8%), diaphragm (119, 3.3%), stomach (118, 3.3%), and liver (110, 3%), respectively. Conclusion: Colon and small intestine injuries are important for surgeons in field hospitals. In addition, applying standard protocol for surgery in war is effective. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-702-en.pdf 2009-01-15 49 52 War trauma Penetrating trauma Abdomen Imposed Iran- Iraq war Masoud Saghafinia dr_sagafi@yahoo.com 1 AUTHOR Nahid Nafisi 2 AUTHOR Saeid Morovati 3 AUTHOR Yashar Moharamzadeh 4 AUTHOR Farzad Panahi 5 AUTHOR Sedeighe Mirhashemi 6 AUTHOR Maryam Rezaei 7 AUTHOR
CASE_STUDY بروز تاخیری آنوریسم کاذب شریان پوپلیته پس از ترومای نافذ سابقه و هدف : ترومای شریان پوپلیته می­تواند منجر به آنوریسم کاذب زودرس یا تاخیری شود. این عوارض نادر هستند. در این مقاله مردی با آنوریسم کاذب تاخیری، 17 سال بعد از اصابت ترکش خمپاره معرفی می­شود. معرفی مورد: یک مرد 40 ساله، 17 سال پیش دچار اصابت ترکش خمپاره در ناحیه پشت زانوی راست گردید. از 4 ماه قبل از مراجعه متوجه وجود یک توده در حفره پشت زانوی راست شد که این توده به تدریج کل حفره پشت زانو را پر کرد و باعث محدودیت حرکتی در زانوی مذکور گردید. در آ نژیوگرافی عروق این ناحیه آنوریسم کاذب گزارش شد. بیمار تحت عمل جراحی رزکسیون آنوریسم قرار گرفت و 5 روز بعد از جراحی با حال عمومی خوب مرخص شد. در مراجعه یک سال بعد نیز بیمار مشکل نداشت. نتیجه گیری: بروز آنوریسم کاذب پوپلیته حتی بعد از گذشت 17 سال متحمل است، بنابراین سابقه‌ی تروما در همه بیماران با ضایعات ناحیه پشت زانو بایستی با دقت جستجو شود. http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-703-fa.pdf 2009-01-15 53 55 آنوریسم کاذب تاخیری، ترومای نافذ، شریان پوپلیته A case report of delayed traumatic pseudoaneurysm of the popliteal artery http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-703-en.pdf 2009-01-15 53 55 Pseudoaneurysm Popliteal artery Penetrating trauma Hossein Hemmati drhossein_hemmati@yahoo.com 1 AUTHOR Manouchehr Aghajanzadeh 2 AUTHOR Anoush Denadi Moghadam 3 AUTHOR Peiman Hashkavaei 4 AUTHOR