TY - JOUR T1 - Effect of three months aerobic training on TCF7L2 expression in pancreatic tissue in type 2 diabetes rats induced by streptozotocin- nicotinamide TT - اثر سه ماه تمرین هوازی بر بیان ژن TCF7L2 در بافت پانکراس موش دیابتی شده توسط نیکوتین آمید-استرپتوزوتوسین JF - KAUMS JO - KAUMS VL - 21 IS - 1 UR - http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-3274-fa.html Y1 - 2017 SP - 1 EP - 8 KW - TCF7L2 Gene KW - Pancreas KW - Rat induced diabetes KW - Streptozotocin/nicotinamide KW - Aerobic training N2 - سابقه و هدف: تمرین ورزشی منظم به ­عنوان نوعی درمان غیردارویی در چاقی و دیابت نوع 2 معرفی شده ­ و در عین حال مکانیسم­ های مولکولی عهده­ دار سازگاری­ های ژنتیکی به آن کمتر شناخته شده­ اند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر 3 ماه تمرین هوازی بر بیان ژن TCF7L2 در بافت پانکراس و نیم رخ گلیسمیک در موش ­های صحرایی دیابتی نوع 2 است. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 16 سر موش صحرایی نر ویستار دیابتی شده توسط نیکوتین آمید- استرپتوزوتوسین (30±220 گرم) به شیوه تصادفی به دو گروه ورزشی (8=n) و کنترل (8=n) تقسیم شدند. گروه ورزشی در یک برنامه تمرینات هوازی 3 ماهه به تعداد 3 جلسه در هفته شرکت نموده و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. بیان نسبی ژن TCF7L2 در بافت پانکراس، و گلوکز ناشتا و انسولین سرم در 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در دو گروه اندازه­ گیری شد. نتایج: در مقایسه با موش ­های صحرائی گروه کنترل کاهش معنی ­داری در سطح گلوکز ناشتا به ­واسطه مداخله تمرینی در گروه ورزش مشاهده شد (0/001=P). انسولین سرم متعاقب تمرینات هوازی به­ میزان معنی ­داری افزایش یافت (0/014=P)، اما بیان نسبی ژن TCF7L2 در بافت پانکراس به ­واسطه تمرینات هوازی تغییر نکرد (0/876=P). نتیجه ­گیری: در مجموع می­ توان گفت تمرینات هوازی طولانی مدت باعث بهبود نیم­رخ گلیسیمی و سطح انسولین در موش ­های صحرایی دیابتی نوع 2 منجر می شود، اما این بهبود را نمی­ توان به تغییر در بیانTCF7L2 در بافت پانکراس نسبت داد. M3 ER -