---

سابقه و هدف: تریکوسترنژیلوس یکی از انگلهای مشترک انسان و دام است که آلودگی به آن معضلی اقتصادی و بهداشتی قلمداد می گردد. لذا در این مطالعه، تخم کرم گونه ها ی مختلف تریکوستنرنژیلوس جدا شده از مدفوع گوسفندان منطقه اصفهان به روش PCR-RFLP و با استفاده از قطعه rDNA-ITS۲ مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و رو ش ها: مطالعه به روش توصیفی بر روی محتویات دستگاه گوارش۷۰ راس گوسفند کشتار شده در کشتارگاههای شهر اصفهان و خوراسگان انجام پذیرفت. تخمهای انگل با روش مستقیم و فلوتاسیون جدا و تخم کرم گونه ها ی تریکوسترنژیلوس براساس شاخصهای ریخت شناسی، شناسایی و جمع آ وری شدند، سپس با روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفتند. در مطالعه ژنوتیپی DNA ژنومی تخم کرمها، استخراج شد و واکنش PCR با پرایمراختصاصی قطعه rDNA-ITS ۲ انجام گرفت. محصول PCR هر ایزوله توسط آنزیمهای محدودکننده RsaI - HinfI - DraI هضم و بر روی ژل آگارزالکتروفورز شد و از آنها عکس تهیه گردید.

یافته ها : با توجه به تشابه مرفولوژی تخم گونه ها ی مختلف تریکوسترنژیلوس در زیر میکرسکوپ تشخیص افتراقی آنها امکان پذیر نمی باشد، لذا تشخیص با استفاده از الگوی ژنوتیپی تخم کرمها به روش PCR-RFLP انجام پذیرفت . اندازه محصول PCR و DNA استخراج شده از تخم کرمها یکسان و حدود ۳۳۰ نوکلئوتید بود ولی الگوی PCR-RFLP گونه ها با یکدیگر متفاوت بود. پس از هضم محصول PCR آن ها با آنزیم RsaI دو قطعه حدود ۱۳۸ و ۱۹۰ نوکلئوتیدی مشاهده شد. محصول PCR Trichostrungylus به دست آمده، با آنزیم DraI هضم نشد، اما سه گونه T.vitrinus T.aziei و T.colubrifornoi s هضم شدند و دو قطعه حدود ۱۱۰ و ۲۱۵ نوکلئوتیدی در T.axei و T.colubriformis رؤیت گردید که الگویی مشابه همدیگر داشتند. اما T.vitrinus واجد دو قطعه حدود ۱۴۵ و ۱۸۵ نوکلئوتیدی بود. از بین چهار گونه فوق تنها محصول PCR تریکوسترنژیلوس Colubriformi s با آنزیم Hinf I هضم شد و دو قطعه حدود ۹۰ و ۲۳۸ نوکلئوتیدی روی ژل اگارز مشاهده گردید.

نتیجه گیر ی : با توجه به تنوع گونه ها ی انگلی و عدم تشخیص افتراقی آنها به روش میکروسکوپی پیشنهاد می شود با استفاده از پرایمرها و آنزیمهای محدودکننده مختلف، از روش PCR در تشخیص گونه ها ی انگلی مورد نظر استفاده شود.

---

سابقه و هدف: عامل سیزده انعقادی خون یک ترانس گلوتامیناز با ساختاری تترامری است که از دو زیرواحد پیش­آنزیمی مشابه (عامل سیزده A ) و دو زیرواحد پروتئینی ناقل (عامل سیزده B ) تشکیل شده است. علاوه بر جهش­های شناخته شده، چندشکلی­هایی نیز در توالی آمینواسیدی عامل سیزده A شناخته شده­اند. یکی از این چندشکلی­ها، چندشکلی شایع گوانین به تیمین است که منجر به جایگزینی والین به لوسین در فاصله­ی ۳ آمینواسیدی جایگاه فعال شدن ترومبین (آرژینین۳۷ - گلیسین۳۸) در زیرواحد A می­شود. چندشکلی والین ۳۴ لوسین عامل سیزده در قفقازی­ها فراوانی بالاتری دارد اما کمترین فراوانی آن در ژاپنی­ها دیده شده است. تاکنون گزارشی از فراوانی این چندشکلی در جمعیت ایرانی ارایه نشده است. به همین منظور با استفاده از روش PCR-RFLP برای اولین بار فراوانی چندشکلی والین ۳۴ لوسین عامل سیزده در جمعیت بیماران ایرانی مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش­ها: مطالعه­ی انجام شده از نوع توصیفی می­باشد. تعداد ۲۱۳ بیمار مراجعه­کننده به آزمایشگاه مرکزی سازمان انتقال خون (تهران) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ژنوتیپ­های این چندشکلی با روش RFLP و در حضور آنزیم محدودکننده­ شناسایی گردیدند. تجزیه و تحلیل آماری یافته­های به دست آمده با نرم­افزار ۵/۱۱ SPSS و آزمون کای اسکوئر انجام شد.

نتایج: فراوانی چندشکلی در بیماران ۴/۲۴ درصد شامل ۰۶/۲۲ درصد هتروزیگوت و ۳۴/۲ درصد هموزیگوت با فراوانی ۰۷/۱۳ درصد از آلل لوسین ب ه دست آمد . بین فراوانی این چندشکلی و جنس ارتباط معنی ­ داری دیده نشد.

نتیجه­گیری: فراوانی بالاتر چندشکلی والین ۳۴ لوسین عامل سیزده در بیماران ترومبوتیک ایرانی نسبت به فراوانی قبلی گزارش شده در کشورهای آسیایی تاییدی بر ناهمگونی نژادی این چندشکلی است. ضمن این که بروز این چندشکلی تحت تاثیر جنس قرار ندارد.

---

سابقه و هدف: ناشنوایی یک بیماری حسی- عصبی است که در هر ۵۰۰ تولد زنده یک مورد آن اتفاق می افتد. این بیماری با علت های ژنتیکی، محیطی یا هردو رخ می دهد. بیش از ۶۰ درصد موارد غیر ارثی هستند و ۸۰ درصد از موارد ارثی به صورت غیر سندرومی و دارای وراثت آتوزومی مغلوب می باشند. در این مطالعه فراوانی جهش های میتوکندریایی A۱۵۵۵G، A۳۲۴۳G و A۷۴۴۵G در بیماران استان فارس مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ها: در این مطالعه ۷۲ ناشنوای غیر سندرومی مورد بررسی قرار گرفتند. DNA بیماران با روش استاندارد فنل-کلروفرم استخراج شده و جهش های ژن میتوکندریایی با روش PCR – RFLP غربال گری شدند. در نهایت جهش های احتمالی به روش توالی یابی مستقیم مورد تایید قرار گرفتند.

نتایج: در این مطالعه، هیچ کدام از جهش های A۱۵۵۵G، A۳۲۴۳G و A۷۴۴۵G یافت نشد. با این حال، از بین رفتن یک محل برش آنزیم محدودگر در ژن MTTL۱ که جهش A۳۲۴۳G در آن بررسی می گردید، واریانت آللی G۳۳۱۶A را با فراوانی ۴/۱ درصد در این بیماران نشان داد.

نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که جهش های میتوکندریایی A۱۵۵۵G، A۳۲۴۳G و A۷۴۴۵G در ایجاد ناشنوایی در نمونه های مطالعه شده نقشی ندارند.

---

سابقه و هدف: دیکروسلیازیس بیماری انگلی کبدی است که دارای اهمیت بالینی و اقتصادی برای انسان و صنعت پرورش دام است. باتوجه به اهمیت بهداشتی و اقتصادی بیماری، در این مطالعه پارامترهای مرفومتریک و مولکولی ناحیه ۲۸S rDNA ایزوله های گوسفندی دیکروسلیوم در استان های شمالی و مرکزی ایران طی سال های ۹۰–۱۳۸۹ تعیین شده است.

مواد و روش ها: در مجموع ۲۰۰ ترماتوداز کبد گوسفندانی که به‌طور طبیعی در استان های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی، مازندران و تهران آلوده شده بودند، جمع آوری گردید. شاخص های مرفولوژیک کرم های بالغ بر اساس پارامترهای مرفومتریک اندازه گیری شد. از این تعداد ۶۰ نمونه برای بررسی های مولکولی انتخاب شدند. در ابتدا DNA انگل استخراج شده، سپس واکنش PCR برای تکثیر بخشی از ناحیه ۲۸S صورت گرفت. با تکنیک RFLP و با استفاده از آنزیم محدودالاثر Tru۱I گونه ی انگل تشخیص داده شد. در انتها از محصول خالص شده PCR، تعیین توالی صورت گرفت.

نتایج: بر اساس شاخص قابل اعتماد مرفولوژیک موقعیت بیضه ها، تمام ایزوله ها، دارای دو بیضه پشت سرهم بودند. الکتروفورز محصول PCR در تمامی ایزوله های گوسفندی دیکروسلیوم باند bp۹۶۳ نشان داد که شبیه موارد ثبت شده در بانک ژن بود. الگوی RFLP نشان دهنده ی ۴ محل برش و تشکیل فراگمنت های bp۱۱۶، bp۱۴۵، bp ۲۹۳ و bp۴۰۹ بود. گرچه اختلاف شاخص‌های مرفومتریک در استان های مختلف معنی دار بود، ولی بررسی ژنومیک نشان دهنده ی وجود مشابهت بین توالی ها در استان های مورد برسی بود.

نتیجه گیری: شاخص های مرفومتریک و مولکولی نشان دادند که دیکروسلیوم دندریتیکوم، تنها گونه‌ی مناطق شمال و مرکز ایران می باشد.

---

---