محمد مرادی، علی اکبر نژاد، سیروس چوبینه، فاطمه شب خیز،
دوره ۲۵، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: به نظر می‌رسد که انجام فعالیت ورزشی بر روی فاکتورهای مرتبط با بروز بیماری‌هایی مانند چاقی، دیابت یا بیماری‌های قلبی - عروقی مؤثر باشد. از این‌رو، هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی پرشدت و تداومی بر GDF۱۵ و IL۶ در مردان دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است که با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. بدین‌منظور ۳۶ نفر از افراد جوان شهر اهر دارای اضافه وزن به‌عنوان نمونه انتخاب گردیدند و به‌صورت تصادفی به گروه تمرین تناوبی پرشدت (HIIT)، تمرین تداومی (MICT) و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی سه روز در هفته به‌مدت هشت هفته انجام شد. ۴۸ ساعت پیش از اوّلین جلسه تمرین، خون‌گیری به میزان ۵ سی‌سی از شریان بازویی، جهت بررسی مقادیر GDF۱۵ و اینترلوکین ۶ به‌روش الایزا مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. پس‌آزمون با شرایط پیش‌آزمون عیناً تکرار شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: یافته‌ها نشان داد که میانگین IL۶ بین گروه‌های موردمطالعه اختلاف معناداری داشت (۰۲۹/۰P =)؛ به‌طوری‌که میانگین IL-۶ در گروه کنترل به‌طور معناداری بیشتر از دو گروه دیگر و در گروه HIIT به‌طور معناداری بیشتر از گروه MICT بود. از دیگر نتایج، عدم معناداری تفاوت میانگین GDF۱۵ بین سه گروه می‌باشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که انجام تمرینات HIIT و MICTمی‌تواند با تغییر در فاکتورهای مؤثر بر شرایط قلبی - عروقی همچون GDF-۱۵ و IL-۶ موجب بهبود وضعیت قلبی - عروقی افراد دارای اضافه وزن شود. همچنین در استفاده از دو تمرین تفاوتی وجود ندارد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
