۵ نتیجه برای Bcl۲
رحیم احمدی، آقای ساسان رحیمی، نادیا احتشام زاد،
دوره ۲۱، شماره ۵ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
سابقه و هدف: مطالعات نشان می دهند که برگ گیاه سدر دارای اثرات ضدسرطانی است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی عصاره برگ سدر بر رده سلولی MCF۷ و ارزیابی میزان بیان ژن های BAX و BCL۲ میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی سلول های MCF۷ به طور تصادفی به گروه شاهد و گروه های تحت تاثیر غلظت های ۰/۰۰۱، ۰/۰۱، ۰/۱، ۱ و ۱۰ میلی گرم/میلی لیتر عصاره هیدروالکلی برگ سدر تقسیم بندی شدند. متعاقبا اثر سمیت سلولی عصاره با استفاده از روش سنجش MTT اندازه گیری شد. همچنین، با استفاده از Real time PCR بیان ژن های BAX و BCL۲ مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: زنده مانی سلول های MCF۷ در گروه مواجه شده با غلظت ۰/۰۰۱ میلی گرم/میلی لیتر عصاره برگ سدر نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت، اما در گروه های دریافت کننده غلظت ۰/۰۱، ۰/۱، ۱ و ۱۰ میلی گرم/میلی لیتر عصاره نسبت به گروه کنترل، دچار کاهش معنی داری گردید (به ترتیب ۰/۰۱P<، ۰/۰۵P<، ۰/۰۰۱P< و ۰/۰۰۱P<). همچنین، میزان بیان نسبی ژن های BCL۲ و BAX در سلول های MCF۷ در مواجهه با غلظت ۰/۱ میلی گرم/میلی لیتر عصاره به ترتیب دچار کاهش و افزایش معنی دار گردید (به ترتیب ۰/۰۱P<و ۰/۰۰۱<P).
نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی برگ سدر در غلظت های مناسب با القای آپوپتوز اثر سمیت سلولی بر سلول های MCF۷ داشته و لذا بررسی بیشتر درخصوص اثرات ضدسرطانی گیاه سدر در سرطان پستان حایز اهمیت می باشد.
فریبا جوادی نیا، زینب خزائی کوهپر، حمید اسدزاده عقدایی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: آپوپتوز یک فرآیند فیزیولوژیک ضروری در حفظ هموستازی ایمنی است. به نظر می رسد آپوپتوز ناصحیح سلول های T در بیماری های التهابی مزمن، همچون بیماری التهابی روده (IBD) دخالت داشته باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی نسبت بیان ژن های Bcl۲ به BAX در مبتلایان به IBD (بیماری کرون و کولیت زخم شونده) نسبت به افراد سالم بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه موردی- شاهدی، ۴۹ بیمار مبتلا به IBDو ۲۰ فرد سالم مورد بررسی قرار گرفتند. خونگیری از بیماران مبتلا به IBD و افراد سالم پس از دریافت کامل اطلاعات و کسب رضایت انجام و سپس سلول های سفید خون به روش سالتینگ اوت جداسازی شد. بعد از استخراج RNA و سنتز cDNA، سطح بیان ژن های Bcl۲ به BAX به صورت کمّی بهروش real-time PCR در افراد سالم و بیمار اندازه گیری شد.
نتایج: در این مطالعه، آنالیز real-time PCR نشان داد که نسبت بیان ژن های Bcl۲ به BAX در سلول های T خون محیطی در ۴۹ فرد مبتلا به IBD در مقایسه با ۲۰ فرد سالم تفاوت معنی داری نداشت (۰/۰۶ =P).
نتیجه گیری: به نظر می رسد در افراد مبتلا به IBD، تغییر در نسبت بیان ژن های Bcl۲ به BAX در سلول های T خون محیطی مشهود نباشد.
عقیل صدیقی، احمد عبدی، محمد علی آذربایجانی، علیرضا براری،
دوره ۲۳، شماره ۵ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: آپوپتوز قلبی نقش مهمّی در بیماریهای قلبی دارد. شواهد اخیر حاکی از آن است که تمرینات ورزشی ممکن است برخی از مسیر‌های پیام‌رسانی مربوط به آپوپتوز را در میوکارد تحت تأثیر قرار دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر Bax، Bcl۲ و کاسپاز-۳ عضله قلبی موش های صحرایی نر میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، شانزده سر موش صحرایی نر ویستار ده‌هفته‌ای با وزن ۳۲/۱۹±۷۴/۲۹۹ گرم به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه‌های تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی (۱۸-۱۰ متر در دقیقه، ۴۰-۱۰ دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش‌ها کشتار شدند، بافت قلب برداشته و بلافاصله در محلول نیتروژن فریز و در دمای ۸۰- نگهداری شد. بیان پروتئین Bax، Bcl۲ و اندازه گیری کاسپاز-۳ عضله قلبی با روش الایزا و وسترن‌بلات انجام شد. داده ها بااستفاده از آزمون t مستقل و ANCOVA در سطح معنی‌داری ۰/۰۵<P آزمون شدند.
نتایج: یافته‌ها نشان داد تمرینات هوازی باعث کاهش معنی‌داری در سطوح Bax بافت قلبی شد (۰/۰۴۵=P). همچنین مقادیرBcl۲ (۰/۰۰۳=P) و کاسپاز-۳ (۰/۰۰۴=P) گروه تمرینی افزایش معنی‌داری نشان داد.
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرین هوازی با شدت متوسط می‌تواند باعث تعدیل برخی عوامل مؤثر بر آپوپتوز بافت قلبی موشهای صحرایی نر شود.
غزال عطائی، راهله رهباریان،
دوره ۲۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: یکی از شایعترین بیماریهای غدد درونریز، دیابت نوع یک میباشد که استرس های اکسیداتیو را در بافت بیضه ایجاد می کند. امروزه برای درمان دیابت، گرایش بهسوی داروهای گیاهی روزبه روز افزایش مییابد. این مطالعه با هدف بررسی سافرانال بر شاخص های آنتی اکسیدانت و میزان Bax وBcl۲ در موشهای صحرایی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر موش صحرایی به چهار گروه شاهد، شاهد دیابتی و ۲ گروه دیابتی تحت تیمار با سافرانال (۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم بر میلی لیتر، ۲۵ روز تزریق داخل‌صفاقی) تقسیم شدند. گروه های دیابتی با یک‌بار تزریق داخل‌صفاقی استرپتوزوتوسین با غلظت ۵۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن موش دیابتی شدند. نتایج توسط نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش ۲۰ و آزمون های آنالیز واریانس چند متغیره (MANOVA) و آزمون های اثرات بین‌گروهی (Tests of Between-Subjects Effects)و روش داده های تکرارشده (Repeated Measure) تحلیل شدند.
نتایج: سطح بافتی شاخص Bax و مقدار مالون دی آلدئید در گروه تحت درمان با غلظتmg/ml ۱۰۰ سافرانال در مقایسه با گروه تحت درمان با غلظت mg/ml۵۰ سافرانال و گروه شاهد دیابتی کاهش معنی داری داشت. در مقدار سطح بافتی شاخص Bcl۲ و آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز در گروه تحت درمان با غلظت mg/ml ۱۰۰ سافرانال نسبت به گروه تحت درمان با غلظت mg/ml ۵۰ سافرانال و گروه شاهد دیابتی افزایش معنی داری مشاهده شد (۰/۰۵>P) که نشان‌دهنده اثر وابسته به دوز سافرانال می باشد. همچنین سافرانال موجب کاهش معنی داری در میزان قند خون موش های دیابتی شد.
نتیجه گیری: سافرانال می‌تواند موجب بهبود شاخص های آنتی اکسیدانی شود و آسیب های القاشده توسط دیابت در بافت بیضه موش های دیابتی را کاهش دهد.
ساناز نوروزی، رحیم احمدی، ساناز پاشاپور،
دوره ۲۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: تولمتین یک داروی ضدّالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) است که از طریق مهار ساخت پروستاگلاندین اثر خود را اعمال می‌کند و اساساً در درمان آرتریت حاد و مزمن، استئوآرتریت و رماتیسم مفصلی کاربرد دارد. مطالعات نشان داده اند که تولمتین دارای اثرات آپوپتوز و ضدّسرطانی در سلول‌های سرطانی مختلف می باشد. باتوجه به این‌که بررسی ها در حیطه اثرات ضدّسرطانی تولمتین در سلول‌های سرطانی دهانه رحم بسیار محدود است، این تحقیق با هدف بررسی اثرات سیتوتوکسیک تولمتین بر بیان ژن‌های آپوپتوزی Bax و ضدّآپوپتوزی BCl۲ در سلول‌های سرطانی دهانه رحم (Hela) انجام شد.
مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، رده سلولی سرطانی دهانه رحم از انستیتو پاستور خریداری شد و به گروه های کنترل (عدم مواجهه با دارو) و گروه های در معرض تولمتین با دوزهای ۰/۳، ۰/۶، ۱/۲۵، ۲/۵، ۵ و ۱۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر تقسیم‌بندی شدند. زنده‌مانی سلول‌ها با روشMTT و میزان بیان ژن Bax و Bcl۲ با روش RT-PCR اندازه گیری و داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه تحلیل شدند.
نتایج: نتایج این پژوهش نشان دادند که دوزهای ۰/۳، ۰/۶، ۱/۲۵، ۲/۵، ۵ و ۱۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر تولمتین همگی دارای اثر سیتوتوکسیک بر سلول‌های دهانه رحم بوده اند و نیز دوزIC۵۰ ، ۵ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بوده است که باعث افزایش بیشتر بیان ژن آپوپتوزیBax نسبت به ژن ضدّآپوپتوزی BCL۲ شده است.
نتیجه گیری: تولمتین می تواند با القای وابسته به ژن Bax و ژن ضدّآپوپتوزی BCL۲ احتمالاً سبب مرگ سلولی در سلول‌های سرطانی دهانه رحم شود.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
