سابقه وهدف: با توجه به شایع بودن عوارض بیهوشی عمومی در زنان مبتلا به پره اکلامپسی، وجود گزارشهای متناقص از تأثیر روش بیهوشی نخاعی در آنها وبه منظور مقایسه روش های بیهوشی عمومی ونخاعی بر روی فشار خون مادران وآپگار نوزادان، این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستان های شهید بهشتی وشبیه خوانی کاشان در سال ۱۳۸۳ انجام شد .

مواد روشها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی ۹۶ زن حامله مبتلا به پره اکلامپسی در سنین ۴۰-۱۸ سال انجام گرفت. افراد در دو گروه با سن و وزن مشابه، تقسیم و به طور تصادفی به گروههای بیهوشی تخصیص داده شدند. بیهوشی عمومی با تزریق mg/kg ۵ تیوپنتال سدیم و mg/kg ۵/۱ سوکسینیل کولین بصورت وریدی و بیهوشی نخاعی با تزریق ۲سی سی مارکائین ۵/۰ درصد و ۲/۰ میلی گرم اپی نفرین در فضای CSF انجام شد. بعد از اندازه گیری فشارخون بیماران در دقایق ۱، ۵، ۱۰ و ۱۵ ، موارد نامطلوب فشار خون در روش نخاعی بصورت افت فشار سیستولی بیش از ۳۰ درصد پایه و افت فشار دیاستولی بیش از ۱۵درصد پایه ودر روش بیهوشی عمومی به صورت فشار خون بیشتر یا مساوی ۱۱۰/۱۶۰ ثبت ش د. ضمناً موارد مطلوب آپگار ( بزرگتر یا مساوی ۸) وموارد نامطلوب آن ( کمتر از ۸ ) در دقایق ۱ و۵ و نیز میزان مایع در یافتی در دو روش مذکور، ثبت شد و سپس با استفاده از آزمون آماری کای دو و دقیق ف ی شر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: افراد در دو گروه ۴۸ نفره که به لحاظ سن ووزن مشابه بودند قرار داشتند . میزان مایع دریافتی در بیماران روش بیهوشی عمومی در کلیه موارد کمتر از یک لیتر بود ودر گروه بیهوشی نخاعی در ۵/۱۲ درصد موارد بیشتر از یک لیتر بود ( P<۰,۰۵ ). فشار خون نامطلوب در دقیقه اول در روش بیهوشی عمومی ۱/۳۱ درصد بود در حالیکه در روش نخاعی هیچ مورد نامطلو ب ی مشاهده نشد ( P<۰.۰۰۰۲ ) . دردقیقه پانزدهم در روش بیهوشی عمومی کلیه موارد فشار خون مطلوب بود ولی در روش نخاعی ۶/۱۴ درصد موارد فشار خون نامطلوب بود ( P<۰.۰۰۷ ). آپگارنوزادان در دقیقه اول در روش بیهوشی عمومی۹/۲۲ درصد نامطلوب بود ولی در روش نخاعی کلیه آپگارها نرمال بودند ( P<۰.۰۰۰۴ ).

نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به اینکه موارد نامطلوب فشار خون در روش اسپینال کمتر از موارد نامطلوب در روش بیهوشی عمومی است، روش بیهوشی اسپینال با مارکائین در زنان پره اکلامپتیک جهت سزارین روش ایمن تری می باشد .

سابقه و هدف: پیش گیری از پره اکلامپسی اهمیت زیادی در کاهش مرگ و میر مادر و نوزاد دارد. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر تجویز آسپرین در پیش گیری از پره اکلامپسی در زنان پرخطر و دارای یافته های غیرطبیعی داپلر شریان رحمی مراجعه کننده به بیمارستان شبیه خوانی کاشان انجام شده است.

مواد و روش ها: با انجام یک کارآزمایی بالینی زنان در معرض خطر پره اکلامپسی در هفته های ۱۶-۱۲ حاملگی تحت سونوگرافی داپلر عروق رحمی قرار گرفته و در صورت وجود یافته غیرطبیعی داپلر وارد مطالعه شده و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (۴۰ نفر) و شاهد (۴۰ نفر) وارد شدند. برای گروه تجربی روزانه ۸۰ میلی گرم آسپرین تجویز شد. دو گروه تا بعد از زایمان پیگیری و عاقبت حاملگی از نظر بروز پره اکلامپسی، محدودیت رشد داخل رحمی جنین، زایمان زودرس، آپگار دقیقه اول و پنجم کمتر از ۵، نوع زایمان و وزن نوزاد بررسی گردیدند.

نتایج: بر اساس یافته های مطالعه بروز پره اکلامپسی در گروه تجربی ۵/۲ و در گروه شاهد ۵/۲۲ درصد و خطر بروز پره اکلامپسی در گروه شاهد ۹ برابر بیشتر از گروه تجربی بود (۰۰۷/۰=P). تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر وزن هنگام تولد نوزاد، روش زایمان و سن حاملگی هنگام زایمان وجود نداشت.

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد تجویز آسپرین در هفته های ۱۶-۱۲ بارداری برای افراد در معرض پره اکلامپسی می تواند باعث کاهش بروز پره اکلامپسی شود؛ لذا می توان از آن به عنوان یک روش پیش گیری از پره اکلامپسی در افراد پرخطر با یافته های غیرطبیعی سونوگرافی داپلر استفاده کرد.

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثرات مفید مکمل­یاری با مولتی مینرال و ویتامین D بر نتایج بارداری در زنان باردار ایرانی در معرض خطر پره­اکلامپسی است.

مواد و روش­ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک­سوکور بر روی ۴۶ زن باردار در معرض خطر پره­اکلامپسی، بارداری اول، در محدوده سنی ۴۰-۱۸ سال در سه ماهه سوم بارداری انجام شده است. بیماران به­طور تصادفی برای دریافت مکمل مولتی مینرال و ویتامین D (۲۳ نفر) و دارونما (۲۳ نفر) برای ۹ هفته تقسیم شدند. نمونه خون ناشتا در ابتدا و ۹ هفته بعد از مداخله برای اندازه­گیری کلسیم، منیزیم، روی، آهن و ۲۵-هیدروکسی ویتامین D گرفته شد. سایز نوزادان تازه متولد شده (وزن، قد و محیط دورسر) نیز تعیین شد.

نتایج: اگرچه هیچ تفاوت معنی ­ داری در وزن و محیط دورسر بین دو گروه مشاهده نشد، ولی میانگین قد نوزادان تازه متولد شده (۷/۱ ± ۳/۵۱ در مقابل ۲/۱ ± ۳/۵۰ سانتی­متر، ۰۳/۰= P) در نوزادانی که مادران آنها مکمل مولتی مینرال و ویتامین D دریافت می­کردند بلندتر از گروه دیگر بود. به­علاوه، مصرف مکمل مولتی مینرال و ویتامین D منجر به افزایش سطوح سرمی کلسیم (۱۹/۰+ در مقابل mg/dL ۰۸/۰-، ۰۳/۰ P = )، منیزیم (۱۵/۰+ در مقابل mg/dL ۰۸/۰-، ۰۳/۰ P = )، روی (۲۵/۸+ در مقابل mg/dL ۳۸/۲۱-، ۰۰۱/۰ P = ) و ویتامین D (۷۹/۳+ در مقابل ng/mL ۳۷/۱-، ۰۱/۰ P = ) گردید.

نتیجه­گیری: در مجموع، مصرف مکمل مولتی مینرال و ویتامین D برای ۹ هفته در دوران بارداری در زنان باردار در معرض خطر پره­اکلامپسی منجر به افزایش قد نوزادان، افزایش سطوح در جریان کلسیم، منیزیم، روی و ویتامین D سرمی در مقایسه با گروه دارونما شد.

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثرات مفید مکمل یاری مولتی مینرال و ویتامین D بر پروفایل­های متابولیک، hs-CRP و استرس اکسیداتیو در زنان باردار ایرانی در معرض خطر پره­اکلامپسی است.

مواد و روش­ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی ۴۸ زن باردار در معرض خطر پره­اکلامسی، بارداری اول، در محدوده سنی ۴۰-۱۸ سال در سه ماهه سوم بارداری انجام شده است. بیماران به­طور تصادفی برای دریافت مکمل مولتی مینرال و ویتامین D (۲۴ نفر) و دارونما (۲۴ نفر) برای ۹ هفته تقسیم شدند. نمونه خون ناشتا در ابتدا و ۹ هفته بعد از مداخله برای اندازه­گیری پروفایل­های متابولیک، hs- CRP و پارامترهای استرس اکسیداتیو گرفته شد.

نتایج: مصرف مکمل مولتی مینرال و ویتامین D، در مقایسه با کنترل، باعث کاهش معنی­دار FPG (۷/۱۱- در مقابل mg/dL ۲-، ۰۱/۰ P = )، انسولین سرمی (۹۶/۰- در مقابل µIU/mL ۶۵/۲، ۰۴/۰ P = ) و کاهش معنی­دار مرزی در HOMA-IR (۳۴/۰- در مقابل ۶/۰، ۰۶/۰=P) شده است. هم­چنین، مکمل­یاری منجر به کاهش معنی­دار hs-CRP سرمی در مقایسه با دارونما (۷/۱۴۱۱- در مقابل ng/mL ۱۵۰۳-، ۰۱/۰ P = ) شده است. به­علاوه، میانگین تغییرات TAC پلاسمایی (۹۴/۱۵۱+ در مقابل mmol/l ۶۹/۱۹-، ۰۰۲/۰=P) و گلوتاتیون تام (۸۲/۲۰۵+ در مقابل µmol/ l ۳/۳۲-، ۰۲/۰ P= ) بین دو گروه معنی­دار بود.

نتیجه­گیری: در مجموع، مصرف مکمل مولتی مینرال و ویتامین D برای ۹ هفته در زنان باردار در معرض خطر پره­اکلامپسی منجر به کاهش معنی­دار FPG ، انسولین سرم، hs-CRP و افزایش سطوح TAC و گلوتاتیون تام در مقایسه با گروه دارونما شده است.