[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۵ نتیجه برای تمرین شنا

علیرضا براری، جبار بشیری، جواد اصغری،
دوره ۱۹، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده

سابقه و هدف: سرطان پستان یکی از شایع‌ترین سرطان زنان در دنیا است که از عوامل تشخیصی مهم در آن مارکرهایی مانند گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال انسانی-۲ (HER-۲) و گیرنده‌های استروژن (ER) و پروژسترون (PR) است. هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر شش هفته تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه­ورا بر HER-۲، ER و PR موش‌های مبتلا به سرطان سینه بود.

مواد و روش‌ها: تعداد ۳۵ سر موش ماده از طریق جراحی و کاشت زیرجلدی تومور آدنوکارسینوما ، سرطانی شدند و پس از یک هفته به گروه‌های ۱- تمرین (سرطانی)، ۲- عصاره (سرطانی)، ۳- تمرین و عصاره (سرطانی)، ۴- کنترل سرطانی و ۵- کنترل سالم (بدون تمرین و عصاره) تقسیم شدند. گروه ­های تمرینی برنامه تمرین شنا به­ مدت ۶ هفته شامل ۶۰-۱۰ دقیقه شنا و ۳ روز در هفته را انجام دادند. نمونه­ های خونی ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جهت اندازه ‌گیری سطح سرمی HER-۲، ER و PR گرفته شد.

نتایج: القای تومور سرطانی در موش­ ها موجب افزایش معنی‌دار HER-۲، ER و PR در مقایسه با گروه کنترل سالم گردید. هم­ چنین، تمرینات استقامتی شنا و مصرف عصاره آلوئه­ ورا موجب کاهش HER-۲، ER و PR در موش ­های مبتلا به سرطان سینه شد.

نتیجه‌گیری: این یافته ­ها گزارشات امیدبخشی از تأثیرگذاری احتمالی هر دو مداخله بر سطوح این تومور مارکرها دارد؛ با­ این­حال برای اظهار نظر قطعی نیاز به تحقیقات بیشتری می ­باشد.


مهدی عزتی فر، محمد رحمانی، مجید حسن پورعزتی،
دوره ۲۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده

سابقه و هدف: اثر پیشگیری‌کننده‌ی از بیماری‌ها توسط فعالیت ورزشی یکی از عرصه‌های پژوهشی مطرح است. در این پژوهش، اثر تمرین شنای اجباری بر پیشگیری از سنگ کلیه و آسیب‌های کلیوی القایی توسط اتیلن‌گلیکول بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، تعداد ۲۴ موش نر بزرگ به چهار گروه: کنترل (C)، دریافت‌کننده‌ی اتیلن‌گلیکول ۱ درصد به‌تنهایی (EG)، تمرین شنا (SW) و گروه اتیلن‌گلیکول - شنا (EG+SW) تقسیم شدند. گروه‌های EG و EG+SW به‌مدت چهار هفته، آب آشامیدنی حاوی ۱ درصد اتیلن‌گلیکول دریافت کردند. گروه‌های SW و EG+SW شش هفته، هفته‌ای سه‌بار شنای اجباری ۴۵ دقیقه‌ای با شدت متوسط انجام دادند. در پایان دوره موش‌ها تشریح شدند و نمونه‌ی بافت‌های کلیه، میزنای و مثانه آن‌ها تهیه گردید و پس از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین مورد ارزیابی بافتی واقع شدند.
نتایج: رسوب بلور در سطح اپی‌تلیوم تمامی نواحی سیستم ادراری همراه با آسیب کلیوی در موش‌های درمان‌شده با اتیلن‌گلیکول مشاهده شد، اما در نمونه‌های بافتی گروه‌های کنترل و شنا مشاهده نشد. مجموع سنگ‌های کلیوی مشاهده‌شده در نمونه‌ی بافت کلیوی، میزنای و مثانه‌ی گروه EG+SW در مقایسه با EG به‌طور معنی‌داری کمتر بود (۰۰۳/۰>P) و سنگ‌های مشاهده‌شده در مجاری ادراری گروه EG+SW نسبت به EG ابعاد کوچک‌تری داشتند. تخریب بافتی ناشی از مصرف اتیلن‌گلیکول در گروه دریافت‌کننده EG+SW کمتر از گروه EG بود.
نتیجه‌گیری: بر پایه‌ی نتایج حاصل از این پژوهش، تمرین شنا می‌تواند از تشکیل سنگ‌های کلیوی القایی توسط اتیلن‌گلیکول پیشگیری و یا فرآیند دفع آن‌ها را تسریع کند و آسیب بافتی را کاهش دهد.

کیانوش محمدی، علی خواجه‌لندی،
دوره ۲۵، شماره ۶ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: β۳-AR و ERK۲ از عوامل کلیدی در تنظیم متابولیسم بافت چربی و تبدیل آن به بافت چربی قهوه‌ای هستند. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین شنا با دماهای مختلف بر بیان‌ ژن‌های β۳-AR و ERK۲ در بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی دیابتی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تعداد ۲۸ سر موش صحرایی نر ۲ ماهه از نژاد ویستار با میانگین وزن ۲۰±۲۰۰ گرم انتخاب ‏شدند. پس از دیابتی‌شدن ازطریق محلول استرپتوزوتوسین، به ۴ گروه: ۱) کنترل سالم، ۲) کنترل دیابتی، ۳) تمرین شنا دیابتی در آب ۵ درجه سانتی‌گراد و ۴) تمرین شنا دیابتی در آب ۳۶ درجه سانتی‌گراد (هر گروه ۷ سر) تقسیم ‏شدند. گروه‌های تمرینی ۵ روز در هفته مطابق با برنامه‌ تمرینی به‏ مدت ۴ هفته به تمرین شنا هوازی پرداختند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های آنوای - یک‌طرفه و تعقیبی - توکی استفاده‏ شد.
نتایج: کاهش معنی‌داری در بیان ژن β۳-AR مشاهده شد (۰۰۰۱/۰=P) و نتایج نشان دادند که این تفاوت معنی‌دار در بین جفت گروه‌های کنترل سالم نسبت به دیگر گروه‌ها است (۰۰۰۱/۰=P). همچنین، بیان ژن ERK۲ افزایش معنی‌داری را نشان داد (۰۰۰۱/۰=P)، و نتایج نشان دادند که این تفاوت معنی‌دار در بین جفت گروه‌های کنترل سالم با تمرین در آب ۳۶ درجه (۰۰۱/۰=P) و همچنین گروه کنترل دیابتی با تمرین در آب ۳۶ درجه (۰۰۱/۰=P) است.
نتیجه‌گیری: چهار هفته تمرین شنا منجر به کاهشβ۳-AR  و افزایش ERK۲ شد که می‌توان نتیجه گرفت این عوامل، نقش مهمّی در متابولیسم بافت چربی سفید و تبدیل آن به بافت چربی قهوه‌ای ایفا می‌کند.

مهدی جاویدی، مهرزاد مقدسی، محمدامین عدالت منش، مهدی نورا،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۳ )
چکیده

زمینه و هدف: یکی از مشخصه‌های بیماری پارکینسون، افزایش آلفا سینوکلئین (α-Syn) و کاهش پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگوی cAMP (CREB) در مغز است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن α-Syn و CREB در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد ۲۱ سر موش نر صحرایی نژاد ویستار بالغ ۸ تا ۱۰ هفته‌ای انتخاب شدند. ۱۴ موش پس از القاء پارکینسون با تزریق درون صفاقی رزرپین، به طور تصادفی به دو گروه بیمار و تمرین تقسیم شدند. ۷ موش سالم نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. موش‌های گروه تمرین، طی ۶ هفته در ۲۰ نوبت ۳۰ ثانیه‌ای و با ۳۰ ثانیه استراحت بین هر نوبت شنا کردند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بیان ژن α-Syn و CREB با روش Real-Time PCR در نمونه خون همه گروه ها اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: بیان ژن α-Syn در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری بالاتر (به ترتیب ۰/۰۰۱=P و ۰/۰۰۲=P) است؛ در حالی اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد مشاهده نشد (۰/۲=P). بیان ژن CREB در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری پایین‌تر بود (به ­ترتیب ۰/۰۰۶=P و ۰/۰۰۳=P)؛ اما اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد گزارش نشد (۰/۶=P).
نتیجه‌گیری: تمرین شنای تناوبی شدید با کاهش α-Syn و افزایش CREB ممکن است در بقاء نورون‌های دوپامینی و بهبود بیماری پارکینسون مؤثر باشد، البته انجام مطالعه بیشتر در این زمینه ضروری است.

مازیار شجاعی، لیدا مرادی، پروین فرزانگی، بهرام عابدی،
دوره ۲۸، شماره ۵ - ( ۸-۱۴۰۳ )
چکیده

زمینه و هدف: آزواسپرمی، به عنوان فقدان اسپرم در مایع منی، یکی از علل شایع ناباروری در مردان است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر هم‌زمان تمرین شنا و پیوند سلول‌های بنیادی بر بیان ژن‌ تتراسپانین های CD۹ و CD۶۳ مرتبط با اسپرماتوژنز در مدل حیوانی آزواسپرمی انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، رت‌های نر پس از القای آزواسپرمی به صورت تصادفی در گروه‌های مختلف تقسیم شدند. گروه‌ها شامل گروه کنترل سالم، گروه آزواسپرمی، گروه آزواسپرمی+ورزش، گروه آزواسپرمی+سلول بنیادی و گروه آزواسپرمی+سلول بنیادی+ورزش بودند. یک ماه بعد از ایجاد مدل آزواسپرمی، یک میلیون سلول بنیادی در یک مرحله، در ناحیه مجران دفران هر موش پیوند زده شد. تمرین شنا به صورت روزانه به مدت ۳۰ دقیقه در روز و ۵ روز در هفته به مدت ۸ هفته انجام گرفت. پس از پیوند سلول‌های بنیادی و انجام تمرینات شنا، بیان ژن‌های CD۹ وCD۶۳ در بافت بیضه با استفاده از روش Real-time PCR اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: تمرین شنا و پیوند سلول‌های بنیادی به طور جداگانه و ترکیبی بر بیان ژن‌های CD۹(۴۷۵/ ۲۳  F=و ۰۰۰۱/۰ P=) و CD۶۳  (۱۸۶/ ۱۹  F=و ۰۰۲/۰ P=) تأثیر معنی‌داری داشتند. این یافته‌ها حاکی از آن است که هر دو مداخله در بهبود فرایند اسپرماتوژنز در مدل حیوانی آزواسپرمی موثر هستند.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب تمرین شنا و پیوند سلول‌های بنیادی می‌تواند به عنوان یک رویکرد درمانی نوین در بهبود باروری مردان مبتلا به آزواسپرمی مورد توجه قرار گیرد. مکانیسم احتمالی این اثر می‌تواند از طریق تنظیم بیان ژن‌های دخیل در اسپرماتوژنز باشد.


صفحه 1 از 1     

مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.09 seconds with 38 queries by YEKTAWEB 4700