سابقه و هدف: آمیلوئید بتا در مغز بیماران دیابتی افزایش می­ یابد. باتوجه به اینکه میدان ­های الکترومغناطیس اثرات متفاوتی بر فرایندهای زیستی دارند، این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره خیار دریایی توام با میدان الکترومغناطیس بر سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا در موش­ های صحرایی دیابتی انجام شد.

مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی ۴۲ سر موش صحرایی نر به ۷ گروه مساوی شاهد سالم و شاهد دیابتی (آب مقطر)، دیابتی ۱ (mg/kg۱۰۰ عصاره)، دیابتی ۲ (mg/kg۱۰۰ عصاره + EMF ۱۰ گاؤس)، دیابتی ۳ (mg/kg۱۰۰ عصاره + ۴۰۰EMF)، دیابتی ۴ (۱۰ EMF)، و دیابتی ۵ (۴۰۰ EMF) تقسیم شدند. موش ­ها با تزریق داخل صفاقی آلوکسان دیابتی شدند. گروه­ های دیابتی ۲ تا ۵ روزانه ۶۰ دقیقه در معرض میدان الکترومغناطیس بودند. در روزهای ۱، ۱۵ و ۳۰­ سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا اندازه­ گیری شد.

نتایج: سطح گلوکز، انسولین و آمیلوئید بتا در نمونه­ های دیابتی ۱ و ۲ در روزهای ۱۵ و ۳۰ در مقایسه با شاهد دیابتی اختلاف معنی­داری داشت. هم­ چنین، سطح گلوکز و انسولین در نمونه­ های دیابتی ۳ و ۴ در روزهای ۱۵ و ۳۰ در مقایسه با شاهد دیابتی اختلاف معنی­ داری داشت. در نمونه­ های دیابتی ۴ این اختلاف برای آمیلوئید بتا در روز ۳۰ معنی دار بود. در روزهای ۱۵ و ۳۰ افزایش معنی ­دار در سطح گلوکز و کاهش معنی­ دار در سطح انسولین و آمیلوئید بتا بین نمونه ­های دیابتی ۵ و شاهد دیابتی مشاهده شد (P< ۰/۰۵).

نتیجه­ گیری: تزریق عصاره به نمونه ­های دیابتی، سطح سرمی گلوکز را کاهش داده و سطح انسولین و آمیلوئید بتا را افزایش داد. این اثرات در کاربرد همزمان با میدان الکترومغناطیس ۱۰ گاؤس تشدید شد.

زمینه و هدف: بیماری آلزایمر نوعی اختلال نورودژنراتیو پیشرونده است که با تخریب تدریجی بافت مغز و بروز اختلالات شناختی جدی همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرینات هوازی به‌همراه مصرف عصاره گیاه بادرنجبویه بر حافظه کاری، حافظه مرجع و میزان رسوب آمیلوئید بتا در بافت هیپوکامپ رت‌های نر آلزایمری طراحی شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۳۲ رت نر بالغ به‌صورت تصادفی به چهار گروه شامل: کنترل، تمرین هوازی، تمرین هوازی به‌همراه عصاره، و گروه دریافت‌کننده عصاره تقسیم شدند. مدل آلزایمر از طریق تزریق داخل هیپوکامپی آمیلوئید بتا ۱-۴۲ القا گردید. پروتکل تمرینی به مدت ۸ هفته، سه جلسه در هفته اجرا شد. برای ارزیابی حافظه کاری از آزمون ماز هشت‌ بازویی استفاده شد و میزان رسوب آمیلوئید بتا با روش الایزا سنجیده شد.
یافته‌ها: عملکرد حافظه کاری در گروه‌های مداخله (تمرین هوازی، تمرین به‌همراه عصاره، و عصاره) نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری بهبود یافت (۰/۰۵>P). همچنین، میزان رسوب آمیلوئید بتا در هیپوکامپ در این گروه‌ها کاهش معناداری داشت (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: به ‌نظر می‌رسد تمرینات هوازی و مصرف عصاره بادرنجبویه می‌توانند از طریق کاهش رسوب آمیلوئید بتا، نقش مؤثری در بهبود عملکرد حافظه کاری در رت‌های نر مبتلا به آلزایمر ایفا کنند. با این حال نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.