سابقه و هدف: با توجه به اهمیت اسمولالیته پلاسما به عنوان یک نشانگر خوب وضعیت تعادل آب و الکترولیت بدن و به عنوان یک محرک و این که اسمولالیته محاسبه شده تا چه حد با اسمولالیته واقعی تطابق دارد مورد بحث است. این تحقیق به تعیین و مقایسه اسمولالیته پلاسما به دو روش اندازه گیری و محاسبه شده در نوزادان تحت مایع درمانی وریدی بستری در بیمارستان های منتخب شهر اصفهان انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به صورت مقطعی بر روی ۴۵ نوزاد یک تا ده روزه تحت مایع درمانی در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان مورد بررسی قرار گرفت. اسمولالیته پلاسما به روش مستقیم اندازه گیری و همچنین اسمولالیته با استفاده از غلظت سدیم، پتاسیم، گلوکز و ازت اوره BUN و استفاده از ۱۳ رابطه ریاضی موجود محاسبه و آزمون مقایسه زوج ها به عمل آمد و نیز نقش وزن و درجه رسیدگی نوزاد در این روش ها مقایسه شد.

یافته ها: اسمولالیته اندازه گیری شده ۱,۸۴±۲۶۰.۵۷ میلی اسمول در کیلوگرم با اسمولالیته محاسبه شده براساس رابطه های موجود در منابع تفاوت معنی داری دارد و اسمولالیته محاسبه شده از رابطه: (BUN (۲.۸+گلوکز(۱۸)+سدیم×۱.۸۶=اسمولالیته. با اسمولالیته اندازه گیری تفاوت معنی داری نشان نداد. این یافته ها در مورد نوزادان نارس در مقایسه با نوزادان بالاتر از ۲۵۰۰ گرم نیز مطابقت داشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: روش محاسبه اسمولالیته پلاسما مطابق رابطه مذکور به طور کلی می تواند نزدیک به میزان اندازه گیری مستقیم آن باشد اما چون اندازه گیری مستقیم نشانگر فعالیت تمام ذرات موجود در پلاسما باشد، روش مستقیم را توصیه و در صورت عدم دسترسی به این روش، روش محاسبه با رابطه مذکور را توصیه می نماید.

مقدمه: نوزادان کم وزن هنگام تولد جهت ارتقای رشد و تکامل به مداخلات مکمل نظیر ماساژ نیاز دارند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر ماساژ عمقی بر وزن گیری نوزادان کم وزن هنگام تولد انجام شد.

مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی روی دو گروه ۲۷ نفری از نوزادان کم وزن بستری در بخش های ویژه نوزادان بیمارستان های شهر اصفهان سال (۸۲-۱۳۸۱) با نمونه گیری آسان انجام شد. معیارهای ورود عبارت بودند از: وزن بدو تولد<۲۵۰۰ گرم، سن< ۱۸ روز، تغذیه شیر مادر، نژاد ایرانی. معیارهای خروج شامل: ناهنجاری های مادرزادی، دیسترس تنفسی، سپسیس، اعتیاد مادر، NPO یا تغذیه وریدی صرف، تعویض خون طی مطالعه نوزاد و عدم تمایل مادر به ادامه مشارکت در مطالعه بودند. گروه مداخله ماساژ عمقی را به مدت ۱۵ دقیقه، روزانه ۳ بار برای ۱۰ روز و گروه شاهد فقط مراقبت های معمول دریافت کردند؛ داده ها با روش مصاحبه و مشاهده توسط چک لیست و ترازوی توزین نوزاد گردآوری شد و وزن نوزادان دو گروه در شروع مطالعه و روز دهم با یک وزنه واحد توسط یک نفر به صورت دوسو کور اندازه گیری شد.

نتایج: نتایج آماری مقایسه میانگین تغییرات وزن قبل و بعد از مطالعه (میانگین ۹۲/۲۱۵ گرم در گروه مداخله و ۱۱/۸۱ در گروه شاهد) بین دو گروه تفاوت معنی دار (۰۰۶/۰=P) نشان داد.

نتیجه گیری: ماساژ عمقی سبب بهبود رشد وزنی در نوزادان کم وزن می شود، لذا پیشنهاد می شود پرسنل پرستاری ماساژ عمقی را در امر مراقبت از نوزادان مورد توجه قرار دهند.

سابقه و هدف: کرم‌های خاکی بخشی از زنجیره‌ی غذایی در اکوسیستم خاک هستند که پارامترهای رشدی آن‌ها به‌طور نامطلوبی تحت تأثیر آلودگی‌های خاک قرار می‌گیرد. چنانچه آلاینده‌های فلزی سنگین وارد بدن کرم‌های خاکی شوند، از طریق زنجیره‌ی غذایی به بدن موجودات زنده‌ی دیگر وارد شده و سلامت و حیات آن‌ها را به خطر می‌اندازد. با توجه به حساسیت کرم‌های خاکی به آلودگی، می‌توان از آن‌ها به‌عنوان شاخص زیستی خاک‌های آلوده استفاده نمود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به‌صورت یک آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. سطوح مختلف آلودگی خاک به کروم شامل صفر، ۵، ۱۰، ۲۰، ۴۰، ۸۰، ۱۶۰و ۳۲۰ میلی‌گرم در کیلوگرم خاک تعیین گردید. کرم‌های خاکی در چهار بازه‌ی زمانی ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ روزه در معرض خاک‌های آلوده قرار گرفتند. صفات مورد بررسی شامل زنده‌مانی، وزن و تولید کوکون توسط کرم‌های خاکی بود.

نتایج: آنالیز واریانس داده‌ها نشان داد که با افزایش غلظت کروم در خاک، زنده‌مانی، وزن و تولید کوکون به‌طور معنی‌داری کاهش می‌یابد. اثر گذشت زمان بر این صفات نیز معنی‌دار بوده و پس از گذشت ۱۵ روز از شروع آزمایش، زنده‌مانی و وزن کرم‌های خاکی به‌ترتیب ۵۴/۱۳ و ۷۶/۱۰ درصد کاهش یافت.

نتیجه‌گیری: با توجه به حساسیت کرم‌ها به کروم، می‌توان از آن‌ها به‌عنوان شاخص آلودگی خاک استفاده نمود.