سابقه و هدف: اسکلروز سیستمیک (SSc) بیماری بافت همبند با تجمع زیاد کلاژن در پوست و اندام‌های داخلی است. بیماری بینابینی ریه (ILD) یک تظاهر دیررس می‌باشد و سیتوکین‌ها در ایجاد آن نقش دارند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین سطح اینترلوکین ۶ و پروتئین واکنشی حاد با درگیری ریوی SScاست.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مورد - شاهدی روی دو گروه ۳۰ نفرهSSc با و بدون درگیری ریه صورت گرفت. پس از کسب رضایت آگاهانه، یافته‌های رادیوگرافی و سی‌تی‌اسکن، اکوکاردیوگرافی، فشار شریان ریوی و سطح سرمی اینترلوکین ۶ و CRP ثبت گردید. سپس با آزمون‌های Mann-Whitney، کای‌دو و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل صورت گرفت.
نتایج: در این مطالعه، میانگین سن گروه مورد و شاهد به‌ترتیب ۹/۳±۵۲/۵ و ۹/۷±۴۳/۹ (۰/۰۰۱=P)، مدت زمان ابتلا بیماری به‌ترتیب ۶/۴ ± ۱۱/۶ و ۴/۲ ± ۷/۴ سال (۰/۰۰۲= P) و سطح سرمی اینترلوکین ۶ به‌ترتیب ۴/۹۵ ± ۱/۷۳ و ۶/۸۳ ± ۷/۴۶ پیکوگرم بر میلی‌لیتر بود (۰/۲۶۷=P). سطح سرمی اینترلوکین ۶ در بیماران مذکر در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل (۰/۰۰۷=P)، به‌طور قابل‌توجهی بالاتر بود. سطح CRPو فشار پولمونر در گروه مورد، بالاتر بود (به‌ترتیب ۰/۰۱=Pو ۰/۰۰۱<P). رادیوگرافی سینه در۶۶/۷ درصد گروه مورد الگوی رتیکولوندولار و در ۹۳/۳ درصد گروه شاهد، نرمال بود (۰/۰۰۱> P).
نتیجه‌گیری: در بیماران SSc با درگیری ریوی، غلظت سرمی اینترلوکین ۶ بالاتر از افراد بدون درگیری ریوی می‌باشد. همچنین، سطح CRP و فشار شریان پولمونر در بیماران با درگیری ریه، بالاتر از از بیماران بدون درگیری ریه است.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
