سابقه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن با عوارض نامطلوب است. علاوه بر عوارض جسمی، برخی مشکلات روانشناختی به ویژه افسردگی و اضطراب در افراد مبتلا به دیابت شایع است. هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودمراقبتی و نشانه های افسردگی و اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ است.
مواد و روش ها: این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی اجرا گردید. این مطالعه بر روی ۳ نفر از زنان دیابتی مراجعهکننده به انجمن دیابت شهر تبریز طی سال ۱۳۹۲ که در خرده مقیاس افسردگی و اضطراب مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) در طبقه شدید و خیلی شدید قرار می گرفتند، انجام شد. مراحل مداخله در ۸ جلسه به صورت انفرادی بر روی شرکت کنندگان اجرا شد. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه خلاصه ای از رفتارهای مراقبت از خود (SDSC) و DASS استفاده شد.
نتایج: میزان درصد بهبودی، اندازه اثر و هم چنین تحلیل های نموداری نشان داد که درمان شناختی رفتاری موجب افزایش رفتارهای خودمراقبتی، کاهش نشانه های افسردگی و کاهش نسبی نشانه های اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع دو می شود.
نتیجه گیری: متخصصان بالینی با بهره گیری از مداخله های روانشناختی مؤثر از جمله درمان شناختی رفتاری می توانند موجب افزایش خلق، کاهش اضطراب و پایبندی بیشتر به توصیههای درمانی شوند و از این طریق به پیشگیری از عوارض دیابت کمک کرده و گامی مؤثر در جهت افزایش سطح بهداشت روانی و جسمی این بیماران بردارند.