سابقه و هدف : زایمان زودرس یکی از مشکلات مهم مامایی می‌باشد و پیش‌بینی آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین قدرت و نقطه برش مطلوب هورمون HCG در مایع سرویکوواژینال جهت پیش‌بینی تولد زودرس در زنانی که با علایم پیشنهاددهنده زایمان زودرس به بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران در سال ۱۳۸۳ مراجعه کرده‌اند صورت گرفته است.

مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت ارزش تشخیصی انجام شد. در مورد ۱۵۰ زن بارداری که بین ۳۴ـ۲۴ هفته حاملگی با علایم زایمان زودرس مراجعه کرده و پرده‌های جنینی سالم بود، HCG در ترشحات سرویکوواژینال آنان اندازه‌گیری شد . سپس کلیه بیماران تا زایمان پیگیری شدند و در دو گروه قرار گرفتند . در ۷۱ بیمار زایمان پس از ۳۷ هفته (ترم) و در ۷۹ بیمار دیگر زایمان قبل از ۳۷ هفته (پره‌ترم) انجام گرفت. میزان HCG در ترشحات سرویکوواژینال این دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید . از آزمون Correlation و آنالیز منحنی ROC برای تثبیت یک Cut-off Value بهینه برای HCG سرویکوواژینال استفاده شد. حساسیت، ویژگی، قدرت پیشگویی مثبت، قدرت پیشگویی منفی تعیین گردید.

نتایج: مقدار HCG در ترشحات سرویکوواژینال افراد با زایمان ترم miu/ml ۱/۳۴ ± ۹/۷ و در گروه با زایمان پره‌ترم miu/ml ۸۴/۶۶ ± ۱۲/۶۱ بود (۰۰۱/۰ p< ). بین غلظت HCG در ترشحات سرویکوواژینال و سن حاملگی در زمان نمونه‌برداری (۰۱/۰= p و ۲/۰= r ) و گشادی سرویکس (۰۰۱/۰ p< و ۵۴/۰= r ) و افاسمان سرویکس (۰۰۱/۰= p و ۴۳/۰= r ) رابطه مثبت آماری و با سن حاملگی در زمان تولد (۰۰۱/۰ p< ، ۴/۰-= r ) ارتباط معکوس آماری وجود داشت. نقطه برش ( Cut-off Value ) بهینه غلظت HCG ، miu/ml ۵/۹ با حساسیت ۴/۹۲% ، ویژگی ۳/۸۷% . قدرت پیشگویی مثبت ، ۸۹% و قدرت پیشگویی منفی ۲۷/۹۱% و صحت تشخیصی ۹۰% در تشخیص تولد زودرس تعیین گردید . حساسیت ، ویژگی ، قدرت پیشگویی مثبت ، قدرت پیشگویی منفی و صحت تشخیصی برای mIu/ml ۵/۱۰= HCG به ترتیب ۷/۷۹% ، ۹۳% ، ۶/۹۲%، ۵/۸۰% و ۸۶% و برای mIu/ml ۵/۱۳= HCG به ترتیب ۴/۷۳%، ۶/۹۸%، ۳/۹۸%، ۹/۷۶% و ۳/۸۵% تعیین گردید.

نتیجه‌گیری: انداز ه گیری HCG در ترشحات سرویکوواژینال فاکتور پیشگوی تولد زودرس در بیمارانی است که با علایم پیشنهادکننده زایمان زودرس مراجعه می نمایند و از شاخص ها ی ارزش تشخیصی معتبری برخوردار است و نقطه برش مطلوب برای HCG غلظت miu/ml ۵/۹ می باشد . حسن این آزمون ارزان بودن و در دسترس بودن آن است که استفاده از آن توصیه می شود.

سابقه و هدف: استفاده ی غیراصولی از آنتی‌بیوتیک در اعمال جراحی موجب عواقب خطرناکی مانند مقاوم شدن میکروارگانیسم ها به آنتی‌بیوتیک-های موجود و افزایش غیرضروری هزینه‌ها برای بیمار و بیمارستان می‌شود. با توجه به این مساله به منظور تعیین سطح هم خوانی تجویز پیشگیرانه ی آنتی‌بیوتیک ها با دستورالعمل کشوری ایران در اعمال جراحی بیمارستانهای آموزشی دانشگاهی شیراز در سال ۱۳۸۳ پژوهش حاضر انجام گردید.
مواد و روش ها: یک نمونه ی تصادفی شامل ۷۶۰ بیمار از بخش های مختلف جراحی (گوارش و عمومی، ارولوژی، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، جراحی اعصاب، جراحی قلب و جراحی زنان و زایمان) از شش بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شیراز انتخاب شدند. در مورد شاخصه‌هایی مانند تجویز آنتی‌بیوتیک یا عدم آن، انتخاب نوع آنتی‌بیوتیک، زمان شروع، طول مدت ادامه ی تجویز و راه تجویز اگر دقیقا مانند دستورالعمل رفتار شده بود، همخوان در نظر گرفته شدند. در پایان هم خوانی کلی با تعریف وجود هم خوانی در تمام موارد پیش‌گفت محاسبه گردید و نتایج با استفاده از آمار توصیفی و شاخص های مرکزی و پراکندگی ارایه شد.
نتایج: میانگین سن بیماران ۹/۳۷ سال (انحراف معیار ۵/۲۱) و ۵۵% آنها مرد بودند. طبق دستورالعمل کشوری ۶۲۳ نفر از بیماران (۸۲%) بر اساس نوع عمل جراحی انجام شده برایشان، باید آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه دریافت می‌کردند و در مورد بقیه نیازی به این کار نبود. اقدام به تجویز آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه یا عدم آن در ۱/۸۲% موارد با دستورالعمل هم خوانی داشت. ۹/۲% هم خوانی در انتخاب نوع آنتی‌بیوتیک، ۵۵% در مورد زمان شروع تجویز و ۷/۳۰% در مورد راه تجویز آنتی‌بیوتیک هم خوانی مشاهده شد. اما هم خوانی در طول مدت ادامه ی آنتی‌بیوتیک و نیز هم خوانی کلی در هیچ کدام از بیماران وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: آنتی‌بیوتیک ها در اعمال جراحی در بیمارستان های آموزشی شیراز به صورت بیش ‌از حد و غیر ضروری مورد استفاده قرار می‌گیرند و اقدامات مداخله‌ای به منظور بهبود وضعیت تجویز آنها ضروری می‌باشد تا هم به شکل موثرتری از عفونت محل جراحی و عواقب آن جلوگیری شود و هم از عوارض خطرناک تر ناشی از مصرف نادرست آنتی‌بیوتیک ها کاسته شود

سابقه ­ و هدف: کارکنان بخش اورژانس مخصوصاً پرسنل فوریت­های پزشکی، در معرض انواع استرس­های شغلی از جمله ترومای روحی هستند. اطلاعات کمی درباره امکان و میزان PTSD در پرسنل فوریت­های پزشکی در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به بررسی شیوع PTSD پرسنل فوریت­های پزشکی شهرستان­های کاشان و اراک و عوامل اثرگذار بر آن می پردازد .

مواد و ­روش­ها: در یک مطالعه مقطعی برای برآورد میزان PTSD و شدت ترومای روحی، ۱۵۰ نفر از پرسنل فوریت­های پزشکی شهر کاشان و اراک وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه­های استاندارد IES-I۵ و PTSS-۱۰ و معیارهای DSM -IV برای این منظور استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش­های آماری مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، t دانشجویی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت .

نتایج : از ۱۵۰ نفر، ۱۲۱ نفر به پرسشنامه­ها پاسخ دادند. از نظر معیارهای DSM- IV ، ۴۴ نفر (۴/۳۶ درصد) دارای معیارهای تشخیصی PTSD بودند. از نظر شاخص IES ، یک سوم کارکنان اورژانس در گروه تأثیر شدید از حادثه قرار گرفتند. نمره PTSS ۱۱ نفر(۹ درصد) ۵ و بالاتر بود که نشان دهنده واکنش نسبتاً شدید در آنها می باشد. وضعیت تأهل رابطه معناداری بر وضعیت PTSD داشت به گونه‌ای که بیشتر مجردها دارای معیارهای PTSD بودند. جنسیت، تحصیلات و نوع شغل ارتباطی با دارا بودن معیارهای PTSD نداشتند.
نتیجه­گیری: براساس این مطالعه میزان PTSD و شدت ترومای حادث شده در بین پرسنل فوریت­های پزشکی بسیار بالا بود. به نظر می‌رسد این افراد شدیدا در معرض استرس شغلی و عوارض مربوط به آن قرار دارند و باید هر چه سریع­تر نسبت به وضعیت روحی روانی این افراد به عنوان یکی از مهمترین کارکنان درمانی رسیدگی گردد.

مقدمه: تنظیم فواصل بارداری ها مطابق دلخواه زوجین و پیشگیری از بارداری ناخواسته از اهداف برنامه تنظیم خانواده می‌باشد که لازمه آن، استفاده از روش های مطمئن پیشگیری است. این مطالعه به منظور شناسایی تعیین‌کننده‌های استفاده از روش های غیرمطمئن پیشگیری از بارداری در شهر کاشان با استفاده از مدل آماری رگرسیون لجستیک انجام شد.

مواد و روش ها: مطالعه مورد شاهدی روی ۵۲۲ خانم متأهل ۴۹-۱۵ سال در مراکز بهداشتی‌درمانی کاشان شامل۲۶۱ نفر کاربر روش های غیرمطمئن و ۲۶۱ نفر کاربر روش های مطمئن صورت پذیرفت. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای جمع آوری شدند. آنالیز داه‌ها در مدل تک‌متغیره با استفاده از آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر و t و در مدل چندگانه با روش رگرسیون لجستیک انجام شد.

نتایج: در آنالیز تک‌متغیره، شغل و تحصیلات زن، سن و تحصیلات همسر، تعداد فرزندان و مدت ازدواج در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. تفاوت معنی داری در سن زن، شغل همسر، رضایت از جنسیت فرزند، سطح درآمد و سن آخرین فرزند دیده نشد. در تحلیل چندگانه متغیرهای سن زن (۷۲۵/۱=OR)، شغل زن (۲۴۱/۲=OR)، مدت ازدواج (۰۷۴/۱=OR)، تعداد فرزند (۳۴۱/۰=OR) و سن آخرین فرزند (۵۴۴/۱=OR) در مدل باقی ماندند که ارتباط واقعی معنی دار آماری با نوع روش پیشگیری در حضور اثرات سایر متغیرها داشتند.

نتیجه‌گیری: برای کاهش روش های غیر مطمئن باید اولویت آموزش بر خانم های شاغل و سنین بالاتر، مدت ازدواج طولانی تر، دارای فرزند کمتر با سن بالاتر فرزند آخر قرار گیرد.

سابقه و هدف: تغذیه انحصاری با شیر مادر یک نیاز مهم برای شیر خواران است که می تواند بر اثر فاکتورهای متعددی تحت تاثیر قرار گیرد. این مطالعه برای بررسی تغذیه انحصاری با شیر مادر و فاکتورهای مربوط به آن در کاشان انجام شد.

مواد و روش ها: طی یک مطالعه مقطعی در سال ۱۳۸۶ و با نمونه گیری آسان، مادران ۳۹۱ کودک شش ماهه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشان مورد تحقیق قرار گرفتند. وضعیت تغذیه کودک به طور انحصاری با شیر مادر و ارتباط آن با عواملی چون جنس کودک، شغل والدین، بیماری مادر، وزن تولد رتبه فرزندی، نارسی، رجحان جنسی برای خانواده، وضعیت منحنی رشد، نوع زایمان، تحصیلات مادر، وضعیت آموزش شیردهی و افت وزن در ماه های گذشته مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که میزان تغذیه انحصاری با شیر مادر ۱/۳۳ درصد بود. تغذیه انحصاری با سطح تحصیلات مادر (۰۰۱/۰=P)، وزن کودک موقع تولد (۰۰۷/۰=P)، کاهش وزن کودک (۰۴۶/۰=P)، آموزش تغذیه انحصاری (۰۰۴/۰=P)، نوع زایمان (۰۴۵/۰=P)، رتبه فرزندی (۰۳/۰ =P)، شغل پدر (۰۱۲/۰ =P) و وضعیت منحنی رشد (۰۲/۰=P) ارتباط معنادار داشت، اما سایر فاکتورهای مورد بررسی ارتباطی با تغذیه انحصاری با شیر مادر نداشتند.

نتیجه گیری: با توجه به میزان کم تغذیه انحصاری با شیر مادر در این مطالعه و عوامل تاثیر گذار بر آن، به نظر می رسد بالا بردن سطح آگاهی و دانش در مادران، زنان حامله و همچنین خانواده آنها می تواند در بالا بردن میزان تغذیه انحصاری با شیر مادر به دست آمده در این منطقه موثر باشد.

مقدمه: در تحلیل های بقا در صورت وجود نسبتی از افراد با مدت زمان بقای بیشتر نسبت به سایرین، استفاده از مدل های شفایافته مناسب تر است. هدف از این مطالعه تعیین بقای ۵ ساله بیماران مبتلا به سرطان معده پس از جراحی و بررسی عوامل موثر بر آن می‌باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه بقای حداکثر ۱۰ ساله ۳۳۰ بیمار سرطان معده جراحی شده مراجعه کننده به بیمارستان امام‌خمینی تهران در فاصله زمانی ۵ ساله ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۸ بررسی شد و پیگیری بیماران تا سال ۱۳۸۳ ادامه داشت. طول عمر بعد از جراحی بر حسب زمان مرگ تعیین شد و اثر متغیرهای سن، جنس، محل درگیری، نوع پاتولوژی، وجود و محل متاستاز و مرحله بیماری بر طول عمر و نیز نسبت بهبودی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از روش کاپلان‌مایر و مدل شفایافته وایبل استفاده گردید.

نتایج: احتمال بقای ۵ ساله و میانه طول عمر بیماران مورد بررسی به ترتیب ۲۴ درصد و ۹/۱۹ ماه بود. نتایج حاصل از تحلیل تک‌متغیره با مدل شفایافته وایبل نشان داد متغیرهای سن، وجود متاستاز، محل متاستاز و مرحله بیماری بر بهبودی افراد موثر می‌باشند. در بررسی اثر هم زمان متغیرهای مختلف مشخص شد متغیرهای سن و مرحله بیماری بر بهبودی موثراند، اما هیچ‌کدام از متغیرها بر طول عمر بیماران اثر معناداری نداشتند.

نتیجه‌گیری: در وضعیت هایی که جامعه مورد بررسی شامل دو زیرگروه مستعد و غیرمستعد (ایمن یا شفایافته) برای واقعه مورد نظر (مرگ از سرطان معده در این مطالعه) باشد، استفاده از مدل شفایافته به منظور بررسی جداگانه متغیرهای مرتبط با نسبت شفایافتگی و نیز توزیع زمان آن واقعه برای افراد مستعد مناسب است.

سابقه و هدف: ‌آرتریت‌ روماتوئید (Rheumatoid arthritis RA) یکی‌‌از شایع ترین‌ بیماری ها‌ی‌ خودایمنی‌ ‌است.‌ ‌این‌ مطالعه‌ با ‌هدف‌ تعیین‌ ‌ارتباط بین‌ سطح‌ خونی‌ ‎‎ویتامین D و فعالیت‌ بیمار‌ی‌ در بیماران مراجعه کننده به کلینیک های روماتولوژی کاشان طی سال ۱۳۸۸ ‌انجام‌ شد. مواد و روش ها: این مطالعه ی‌ ‎مقطعی بر روی ۱۰۸ بیمار مبتلا به‌ ‎RA ‬ انجام شد. پس‌ ‌از خون گیر‌ی‌ سطح‌ خونی‌ ‎ویتامین D ‬ و ‎ESR افراد چک‌ شد و بیماران مورد معاینه کامل مفصلی قرار گرفتند. ‌تشخیص قطعی آرتریت روماتوئید با کمک معیار ACR (انجمن روماتولوژی آمریکا) انجام شد.

نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد سطح سرمی ویتامین D ۷۹ نفر (۱۴/۷۳ درصد) نرمال و از بقیه افراد پایین تر از نرمال بود. میانگین‌ سنی‌ مبتلایان‌ به‌ ‌آرتریت‌ روماتوئید با ویتامین D نرمال، ۶/۱۱±۲۲/۵۲ سال‌ و در گروه‌ ویتامین D پائین، ۵۱/۱۲±۴۸/۴۸ سال‌ بود (۰۷۵/۰=P‎). ‬میانگین‌ ‌اندکس‌ فعالیت‌ بیمار‌ی‌ در بیمار‌ان‌ با ویتامین D نرمال، ۳۷/۱±۷۵/۳ و در بیمار‌ان‌ با ویتامین D پائین، ۵۶/۱±۱۹/۵ بود (۰۰۱/۰>‎P). ‬میانگین‌ تعد‌اد مفاصل‌ متورم‌ بیماران با ویتامینD نرمال، ۳۹/۱±۲۴/۱ مفصل‌ و در گروه‌ دیگر، ۳۵/۳±۶۵/۳ مفصل‌ بود (۰۰۱/۰ =‎(P.‬ میانگین‌ تعد‌اد مفاصل‌ دردناک‌ بیماران با ویتامینD نرمال پائین تر از افراد دارای ویتامین D پائین بود (۰۴۲/۰=P‬‎). همچنین، میانگین‌ ESR‌ بیماران با ویتامین D نرمال تقریباً نصف بیمار‌ان‌ با ویتامین D پائین بود (۰۰۲/۰=‬P‎).

نتیجه گیری: در بیمارانی که آرتریت روماتوئید فعال دارند، سطح ویتامین D پائین تر می باشد.

سابقه و هدف: مشکل اصلی در تجویز وارفارین، از پرکاربردترین ضد انعقادهای خوراکی، چگونگی نیل به INR مطلوب است. هدف از این مطالعه تعیین میانگین دوز موثر وارفارین برای بیماران مراجعه کننده به کلینیک قلب کاشان طی سال ۱۳۸۷ است تا نتایج آن جهت تجویز دوز مناسب دارو در زمان کوتاه تر و ایمن تر صورت گیرد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده بیماران کلینیک قلب کاشان که به هر دلیل وارفارین مصرف می کردند، از نظر جواب INR، خصوصیات دموگرافیک، داروهای مصرفی، بیماری های زمینه ای و مصرف سیگار ارزیابی شد. زمانی که INR به حد مطلوب ۴/۲ تا ۶/۲ رسیده و حداقل در سه آزمایش متوالی در همین محدوده باقی ماند، دوز تجویز شده به عنوان دوز مطلوب ثبت می شد. کسانی که INR آنها این شرایط را نداشت، از مطالعه حدف شدند.

نتایج: از ۸۶ بیمار ۷۱ نفر شرایط ورود به مطالعه را داشتند. میانگین دوز روزانه وارفارین ۳۸/۱±۹۷/۳ میلی گرم بود. ۴۶ بیمار به علت فیبریلاسیون دهلیزی، ۱۳ نفر به دلیل داشتن دریچه مصنوعی، ۱۱ نفر با نارسایی احتقانی قلب و ۱ بیمار سکته مغزی آمبولیک وارفارین می گرفتند. دوز دریافتی دارو با سن رابطه معکوس داشت (۰۱/۰=P) ولی ارتباط معنی داری با جنس(۷/۰=P)، بیماری های زمینه ای (۰۷/۰=P)، مصرف سیگار (۲/۰=P)، داروهای مصرفی (۰۷/۰=P) و وزن (۱/۰=P) نداشت و به طور معنی داری در بیماران دارای دریچه مصنوعی بالاتر بود (۰۰۸/۰=P).

نتیجه گیری: دوز موثر روزانه وارفارین ۳۸/۱±۹۷/۳ و دوز موثر هفتگی آن ۷۷/۹±۸۳/۲۷ میلی گرم به دست آمد که می تواند راهنمای پزشکان جهت تجویز دوز مناسب و کسب INR مطلوب باشد.

سابقه و هدف: آسیب های شغلی دست در کارگران کارخانه ها، جزو آسیب هایی طبقه بندی می شوند که همیشه قابل پیشگیری هستند. فاکتورهای شغلی و غیر شغلی متعددی می توانند با این آسیب های همراهی داشته باشند که شناسایی و تعدیل این فاکتورها در پیشگیری از آسیب های نقش کلیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بعضی از عوامل شغلی و غیرشغلی موثر در آسیب های شغلی دست اجرا گردید.

مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد شاهدی ۸۲ کارگر صنعتی دچار آسیب شغلی دست از کارخانه‌های اطراف تهران با ۸۳ کارگر صنعتی که به عنوان شاهد انتخاب شده بودند، از نظر فاکتورهای فردی، شغلی و روانی–اجتماعی بر اساس پرسشنامه مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری مجذور کای و t استفاده گردید.

نتایج: در بروز آسیب شغلی دست، داشتن شیفت کاری از نوع گردشی (۰۲۷/۰=P) و عدم ارتباط با همکاران (۰۰۶/۰=P)، عدم استفاده از وسایل حفاظت فردی، عدم آموزش استفاده از وسایل حفاظت فردی و نیز عدم در دسترس بودن آنها به عنوان عوامل خطرزا برای آسیب شغلی دست از نظر آماری معنادار بودند (۰۰۱/۰=P). ارتباط معنی داری بین عوامل فردی و خانوادگی با بروز آسیب به دست نیامد.

نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر مهمترین موارد در پیشگیری از آسیب شغلی دست، در اختیار قرار دادن و یا تجهیز ابزار به وسایل ایمنی و استفاده از آنها می باشد. همچنین، نداشتن رابطه با همکاران به عنوان یک عامل خطرزا برای آسیب شغلی دست محسوب می شود.

سابقه و هدف: خودکشی یکی از مشکلات بهداشتی اساسی در کشورهای در حال توسعه بوده و عوامل مختلفی در بروز و شیوع آن تاثیر دارند، که بر اساس منطقه جغرافیایی می‌تواند متفاوت باشد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع اقدام به خودکشی و عوامل مرتبط با آن در شهر کاشان در طی یک دوره ۶ ساله انجام گردید.

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی تمام موارد اقدام به خودکشی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر کاشان از ابتدای سال ۱۳۸۲ تا انتهای سال ۱۳۸۷ انجام گرفت. مشخصات فردی، نتیجه، نحوه اقدام و سابقه قبلی خودکشی بر اساس پرسش نامه و از طریق مصاحبه از بیماران یا همراهان وی ثبت گردید.

نتایج: در طول این دوره ۲۸۶۷ نفر اقدام به خودکشی کرده که بیشتر آنها (۲/۳۴ درصد) در گروه سنی ۳۵-۲۵ سال بودند. زنان (۷/۵۹ درصد) و متاهلین (۵۶ درصد) بیشرین افراد درگیر را به خود اختصاص می دادند. سوءمصرف دارو (۷۹ درصد) شایع ترین روش اقدام بود. به طور کلی متوسط میزان اقدام به خودکشی در جمعیت کاشان ۱۱۹ به ازاء صد هزار نفر در سال به دست آمد و میزان خودکشی موفق در بین موارد اقدام فقط ۱/۱ درصد (۲۹ نفر) بود.

نتیجه گیری: علی رغم بسیار پایین بودن میزان خودکشی موفق، موارد اقدام به خودکشی در کاشان زیاد می‌باشد که به همراه علل آن باید مورد توجه مدیران سلامت قرار گیرد.

سابقه و هدف: تشنج ناشی از تب اگرچه شایع ترین اختلال تشنجی دوره‌ی کودکی و وابسته به سن است اما، بروز آن در سنین قبل از ۹ ماهگی و بعد از ۵ سالگی نادر می‌باشد. نشان داده شده است که کمبود آهن می‌تواند عملکرد نورولوژی و عقلانی را متأثر کند. هدف از این مطالعه مقایسه سطح فریتین در تب های با تشنج با موارد بدون تشنج است.

مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی، بر روی کودکان ۶ ماه تا ۵ سال مراجعه کننده به ببمارستان شهید بهشتی کاشان از زمستان ۱۳۸۸ تا بهار ۱۳۸۹ انجام شد، ۴۰ کودک مبتلا به تشنج تب و ۴۰ کودک تب دار بدون تشنج بررسی شدند. موارد مبتلا به اختلال سیستم اعصاب مرکزی، اختلال تکاملی، عملکرد کلیه، و گاستروانتریت شیگلایی حذف شدند. میزان فریتین، هموگلوبین، حجم متوسط سلولی و هموگلوبین متوسط سلولی دو گروه مقایسه شد.

نتایج: میانگین سطح فریتین در گروه تشنج تب ۶/۹۰±۶/۹۷ ng/mlو در گروه تب ۲/۱۰۶±۲/۱۰۹ ng/ml بود (۳۵۱/۰=P). به علاوه، میانگین Hb در گروه مورد ۸۸۱/۰±۱۷/۱۱ g/dl و در گروه شاهد ۹۶۳/۰±۰۴/۱۱ g/dl بود (۵۳۴/۰=P). میانگین MCV در گروه مورد ۱۶/۴±۷۱/۷۳ f/l و در گروه شاهد ۴۲/۴±۸۶/۷۱ f/l بود (۰۴۹/۰=P). هم چنین، میانگینMCH در گروه مورد ۶۴/۱±۸۰/۲۴ pg و در گروه شاهد ۱۶/۲±۸۳/۲۳ pg بود (۰۳۳/۰=P).

نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، احتمال وجود رابطه بین سطح فریتین خون با تشنج ناشی از تب در کودکان مطرح نمی‌باشد.

سابقه و هدف: باتوجه به نزدیکی سطح سرمی درمانی و توکسیک دیگوکسین، انتخاب دوز این دارو مهم است. با در نظر گرفتن تأثیر عوامل فارماکوکینتیکی متعدد بر روی سطح سرمی این دارو، بر آن شدیم تا برای اولین بار در منطقه کاشان سطح سرمی دیگوکسین و رابطه آن با دوز شروع دارو و سایر عوامل مرتبط را ارزیابی نماییم.

مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۱۲۵ بیمار مراجعه کننده به کلینیک قلب که حداقل یک ماه مصرف دیگوکسین داشته‌اند انجام شد. معیار خروج شامل مصرف هم زمان داروهای آنتی‌آریتمیک و وجود بیماری تیروئیدی بود. سطح سرمی دیگوکسین برای اولین بار، کراتینین و پتاسیم سرمی و خصوصیات دموگرافیک بیماران پس از جمع‌آوری تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: میانگین سنی بیماران ۴/۱۳±۷/۶۳ سال بوده و ۸/۵۲ درصد افراد مذکر بودند. شایع ترین علت مصرف دارو، نارسایی سیستولی(۲/۶۳ درصد) و شایع ترین علت نارسایی سیستولی، بیماری عروق کرونر (۶۱/۵۶ درصد) بود. اکثر بیماران (۴/۷۰ درصد) در محدوده GFR (سرعت فیلتراسیون گلومرولی) ۳۰ تا ۹۰ بودند. ۵۹ نفر (۲/۴۷ درصد) با بیشترین فراوانی در گروه درمان با ۵/۳ قرص در هفته بودند. اگرچه سطح سرمی دیگوکسین با جنس، سطح پتاسیم، علت مصرف دارو، EF (کسر جهشی) بطن چپ ارتباط معنی‌دار نداشت، ولی با سن (۰۰۱/۰=P) و (۰۰۸/۰= GFR (P ارتباط معنی‌دار داشت.

نتیجه گیری: اصلی‌ترین معیار دوز شروع دیگوکسین، GFR بیمار است که در برگیرنده اکثر متغیرهای فارماکوکینتیک موثر بر سطح دارو می‌باشد.

سابقه و هدف: روی از عناصر کمیاب و ضروری بدن می‌باشد که نقش اساسی در سیستم ایمنی بدن دارد. بیان شده است که کمبود روی احتمالا در بروز، شیوع و شدت اسهال نقش داشته و سبب تاخیر رشد شود. این مطالعه با هدف بررسی سطح سرمی روی در کودکان مبتلا به اسهال انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۱۰۵ کودک مبتلا به اسهال حاد آبکی مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. در این مطالعه با گرفتن ۵ سی‌سی خون از بیماران سطح سرمی روی اندازه‌گیری شد. هم‌چنین، سن، جنس، طول مدت اسهال و بستری، و تاخیر رشد نیز مورد بررسی قرار گرفت. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون‌های مجذور کای، t وANOVA مورد ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج: از میان ۱۰۵ کودک، ۶/۴۸ درصد آنها پسر بوده و سن نیمی از آنها بالای ۱۲ ماه بود. نتایج مطالعه نشان دهنده کمتر بودن میانگین سطح سرمی روی در کودکان مبتلا به اسهال حاد آبکی با طول مدت بستری و طول مدت اسهال بیشتر از سه روز بود (به‌ترتیب ۰۲۳/۰=P و ۰۰۴/۰=P). در ضمن میانگین سطح سرمی روی در کودکان دارای تاخیر رشد کمتر از کودکان فاقد آن بود (۰۰۰۱/۰>P).

نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر بیان می‌دارند که کودکان با سطح سرمی پایین‌تر روی، طول مدت اسهال و بستری طولانی‌تری نسبت به سایر کودکان مبتلا به اسهال آبکی داشته و میزان تاخیر در رشد نیز در این کودکان بیشتر است.

سابقه و هدف: سپسیس نوزادی از مهم ترین علل مرگ و میر دوره نوزادی است. هدف از این مطالعه بررسی سطح پلاسمایی اینترلوکین ۶ به عنوان معیاری برای تشخیص سریع عفونت نوزادی و جلوگیری از بستری شدن بی مورد ایشان می باشد.

مواد و روش ها: سطح پلاسمایی اینترلوکین ۶ با تکنیک ECL) Electrochemiluminescence) در ۱۴۲ نوزاد ترم بستری در بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال۹۰-۱۳۸۹ تعیین شد. ۱۰ نوزاد از آنها بدون علایم سپسیس بوده و فقط برای درمان زردی با فتوتراپی بستری شده بودند. در ۱۳۲ نوزاد با علایم مشکوک به سپسیس، کشت خون به روش بک تک انجام و ۱۰ مورد مثبت شد که مقایسهی سطح پلاسمایی اینترلوکین ۶ در آنان با ۱۰ نوزاد انتخاب شده از ۱۲۲ نوزاد کشت منفی دارای علایم سپسیس و نیز ۱۰ نوزاد بدون علایم با استفاده از آزمون کروسکال والیس صورت گرفت.

نتایج: در این مطالعه ۷۴ نوزاد پسر و ۶۸ نوزاد دختر بررسی شدند. شیوع سپسیس نوزادی ۷ درصد و عوامل باکتریال شایع آن استرپ گروه B و استاف اپیدرمیدیس بود. شایع ترین علامت منجر به بستری، تاکی پنه با ۹/۳۵ درصد بود. میانگین سطح اینترلوکین ۶ در گروه اول (بستری با شک به عفونت و کشت خون مثبت) ۶۵/۱۵۴۵، در گروه دوم (بستری با شک به عفونت و کشت خون منفی) ۷۹/۱۴ و در گروه سوم (نوزادان بدون شک به سپسیس و بستری به علت زردی) ۰۴/۱۱ پیکوگرم در دسی لیتر به دست آمد (۰۰۱/۰P=).

نتیجه گیری: سطح پلاسمایی اینترلوکین ۶ در تشخیص سپسیس زودرس نوزادی دارای ارزش پیشگویی کننده است.

سابقه و هدف: سندروم متابولیک و دیابت نوع ۲ در کودکان چاق با افزایش عوارضی چون بیماری های قلبی عروقی زودهنگام همراه است. این مطالعه جهت بررسی فراوانی این بیماری ها در کودکان و نوجوانان چاق شهر کاشان انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی ۴۵۰ کودک و نوجوان چاق ۴ تا ۱۸ ساله شهر کاشان طی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۸۹ انجام شد. اطلاعات دموگرافیک افراد اندازه گیری شده و نمونه خون آنها در حالت ۱۲ ساعت ناشتا جهت تعیین میزان کلسترول تام،HDL، تری گلیسرید و قند پلاسما گرفته شد. افراد دچار سندروم متابولیک با داشتن حداقل ۳ از ۵ معیار عامل خطرساز شامل: ۱) نمایه توده بدنی برابر یا بیشتر از صدک ۹۵ برای سن و جنس؛ ۲) تری گلیسرید بیش از صدک ۹۵ برای سن و جنس؛ ۳) HDL کمتر از صدک ۵ برای سن و جنس؛ ۴) اختلال قند خون ناشتا (قند خون ناشتای ۱۰۰ mg/dL یا بیشتر)؛ و ۵) فشارخون سیستولیک و یا دیاستولیک بیش از صدک ۹۵ برای سن و قد، تعریف شدند.

نتایج: از مجموع ۴۵۰ فرد، ۲۲۷ نفر (۴/۵۰ درصد) پسر و ۲۲۳ نفر (۶/۴۹ درصد) دختر بودند. میانگین سنی افراد ۱۸/۳±۳/۱۰ سال بود. ۱۵۴ مورد (۲۲/۳۴ درصد) آنها مبتلا به سندروم متابولیک بوده و ۷ نفر (۳/۱ درصد) هر ۵ معیار سندروم متابولیک را داشتند. ۳ نفر (۷/۰ درصد) نیز مبتلا به دیابت نوع ۲ بودند.

نتیجه گیری: فراوانی سندروم متابولیک در کودکان و نوجوانان چاق شهر کاشان به طور قابل توجهی بالا است و می تواند عوارض سوء فراوانی را به دنبال داشته باشد.

سابقه و هدف: در بیماران دیالیزی به علت دفع ناکافی ذرات آملوییدی، بتا دو میکروگلوبولین بر روی ساختمان های اطراف مفصلی رسوب کرده و منجر به ایجاد عوارضی مانند سندروم تونل کارپ می گردد. با توجه به اهمیت اندازه گیری سطح پلاسمای بتا دو میکروگلوبولین به منظور جلوگیری از عوارض سندروم تونل کارپ این طرح در مرکز دیالیز کاشان انجام شد.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی ۶۰ بیمار تحت همودیالیز به مدت بیشتر از ۱۰ سال از طریق فیستول و با غشاء low flux انجام گرفت. از بیماران cc ۵ نمونه خون وریدی در وضعیت ناشتا جهت سنجش میزان بتا دو میکروگلوبولین به روش الایزا جمع آوری گردید. تعیین سندروم تونل کارپ نیز بر اساس نتیجه نوار عصب-عضله شخص و توسط نورولوژیست صورت پذیرفت.

نتایج: میانگین سن بیماران ۲/۱۳±۳/۵۹ سال بود و در کل ۴۴ نفر (۳/۷۳ درصد) از این بیماران مبتلابه سندروم تونل کارپ بودند. سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین در بیماران همودیالیزی دارای سندروم ۲/۶± ۲/۵۲ و در در بیماران همودیالیزی بدون سندرم ۱/۶± ۸/۴۴ میکروگرم برلیتر بود و این اختلاف معنی دار بود (۰۰۲/۰=P).

نتیجه گیری: شیوع سندروم تونل کارپ در بیماران همودیالیزی با سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین مرتبط بوده و توصیه می شود در این بیماران سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین به طور مرتب اندازه گیری شود.

سابقه و هدف: وبا یک بیماری اسهالی حاد است که می تواند در عرض چند ساعت منجر به کم  آبی شدید و مرگ شود. باتوجه به اهمیت بیماری، این تحقیق جهت بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ویبریوکلره کشت داده شده از بیماران مبتلا به اسهال وبایی در کاشان طی سال های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۸ انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی نمونه های جمع آوری شده و با کشت مثبت ویبریو کلرا انجام شد. نمونه های مدفوع از بیماران مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان کاشان گرفته شده و بر اساس دستورالعمل کمیته ملی استانداردهای آزمایشگاه بالینی (CLSI) تعیین هویت شدند. سپس به روش آنزیماتیک، بیوتایپ و سروتایپ باکتری مشخص گردید. در نهایت تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن (Kirby Bauer) با دیسک های استاندارد انجام شد.

نتایج: در مجموع ۵۸ نمونه ویبریو مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه های کشت داده شده به تمام آنتی بیوتیک ها، به جز اریترومایسین، مقاومت نشان دادند. بالاترین مقاومت نسبت به آمپی سیلین (۳۱ درصد) و کمترین مقاومت نسبت به داکسی سایکلین، سیپروفلوکساسین و تتراسایکلین (۱/۷ درصد) بود. در بین سروتایپ های مختلف، کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی در سروتایپ Inaba و بیشترین مقاومت در نوع Ogawa به دست آمد. از نظر وضعیت مقاومت آنتی بیوتیکی در دو جنس و نیز دو گروه های سنی تفاوتی مشاهده نشد.

نتیجه گیری: در این مطالعه به وضوح افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک ها در نمونه های جدا شده ی ویبریوکلره مشاهده شد که زنگ خطری در مورد بیماری وبا با به‌وجود آمدن سویه هایی با مقاومت های چند دارویی و مشکلات درمانی می باشد.

سابقه و هدف: کله سیستیت حاد و مزمن، و کلانژیت از بیماری های شایع در جراحی عمومی است و با توجه به نقش عوامل عفونی در پاتوژنز این بیماری‌ها، شناخت آنتی بیوتیک موثر جهت درمان این بیماران از اهمیت شایانی برخوردار است. هدف از این مطالعه شناسایی ارگانیسم های موجود در صفرا و بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی در بیماران کله سیستکتومی شده می باشد.

مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر از ۲۸۸ بیماری که با تشخیص کله سیستیت حاد و مزمن و کلانژیت تحت کله سیستکتومی قرار گرفتند، هنگام عمل نمونه ای استریل از صفرای موجود در کیسه صفرا به آزمایشگاه جهت کشت و آنتی بیوگرام ارسال شد.

نتایج: شصت و دو مورد (۵/۲۱ درصد) از بیماران کشت صفرای مثبت داشتند. در بیماران مبتلا به کلانژیت موارد کشت مثبت بیشتری (۷/۶۴ درصد) نسبت به بیماران با تشخیص کله سیستیت حاد و مزمن (۸/۲۲ و ۲/۱۲ درصد) وجود داشت (۰۰۱/۰=P). اغلب ارگانیسم های رشد یافته شامل ۳۶ مورد (۵۸ درصد) اشرشیاکولی و ۸ مورد (۹/۱۲درصد) کلبسیلا بودند. آنتی بیوتیک های موثر بر باکتری های گرم منفی به ترتیب حساسیت: ایمی پنم (۱۰۰ درصد)، آمیکاسین (۱/۹۸ درصد) و جنتامایسین (۴/۹۰ درصد) بود. و برای باکتری های گرم مثبت شامل ایمی پنم، ونکومایسین، ریفامپسین و کلیندامایسین بود.

نتیجه گیری: سفالوسپورین های نسل سوم که درمان تجربی عفونت های صفراوی هستند، حساسیت آنتی بیوتیکی مناسبی ندارند. آمیکاسین و جنتامایسین با توجه به قیمت مناسب و حساسیت بالا (بیش از ۹۰ درصد)، به عنوان داروی خط اول برای عفونت های صفراوی پیشنهاد می شوند. استفاده از ایمی پنم به علت قیمت بالا، وسیع الطیف بودن و جهت جلوگیری از ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی، در خط اول درمان توصیه نمی شود.

سابقه و هدف: با توجه به نقش سوسری‌ها در حمل و پراکندگی عوامل مختلف بیماری‌زا و فراوانی آنها در محیط‌های درمانی و بیمارستانی و به‌منظور شناخت و تعیین عوامل باکتریایی و قارچی سوسری آلمانی .Blattella germanica L، این تحقیق در بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان مشهد در فصول پائیز ۱۳۸۹ و بهار ۱۳۹۰ انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: مطالعه توصیفی حاضر بر روی ۱۰۰ سوسری آلمانی جمع‌آوری شده در طی فصول پائیز و بهار انجام گرفت. دستگاه گوارش تحت شرایط استریل خارج شده و سوسپانسیون تهیه شده از آن، روی محیط‌های کشت EMB، Blood Agar و سابورو دکستروز آگار کشت داده شد. میزان آلودگی انواع باکتری‌ها و قارچ‌های موجود در دستگاه گوارش بر حسب تعداد و درصد برآورد گردید.

نتایج: کلیه‌ی سوسری‌های جمع ‌آوری شده از بیمارستان در دو فصل آلوده به باکتری بودند. شایع‌ترین ایزوله باکتری در فصول پائیز و بهار باکتریEnterococcus spp. به‌ترتیب به میزان ۸۵/۲۷ و ۵۱/۲۰ درصد بود. از ۵۰ سوسری جمع‌ آوری شده از بیمارستان در هر یک از فصول ذکر شده به‌ترتیب، ۸ سوسری (۱۶ درصد) و ۷ سوسری (۱۴ درصد) آلودگی قارچی نشان دادند. بیشترین ایزوله قارچ در فصل پائیز مربوط به .Penicillium spp (۵۰ درصد) و در فصل بهار مربوط به .Mucor spp (۱۴/۵۷ درصد) بود.

نتیجه‌گیری: تراکم زیاد سوسری آلمانی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد نگران ‌کننده است. با توجه به تنوع و فراوانی فلور باکتریایی و قارچی دستگاه گوارش سوسری‌ها و به‌منظور کاهش خطر انتقال و پراکندگی انواع عوامل بیماری‌زا در محیط‌های بیمارستانی، کاربرد روش‌های مطلوب جهت کنترل جمعیت سوسری‌ها توصیه می‌شود.

سابقه و هدف: ایکتر از بیماری ­ های شایع دوران نوزادی است. اندازه ­ گیری بیلی ­ روبین سرم برای نوزادان دردناک بوده و منجر به افزایش ریسک عفونت در آن ­ ها می شود. لذا، یافتن روش ­ های غیرتهاجمی با دقت بالا مورد توجه محققین است . در این مطالعه ارتباط بین بیلی ­ روبین جلدی با بیلی ­ روبین سرم قبل و حین از فوتوتراپی در نوزادان ایکتریک مورد بررسی قرار می­گیرد .

مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی ۲۰۰ نوزاد ایکتریک ترم ۱ تا ۷ روزه مراجعه­کننده به بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشتی کاشان از تاریخ تیر تا دی­ماه ۹۰ وارد مطالعه شدند. از کلیه نوزادان در بدو ورود و ۸ ساعت پس از شروع فوتوتراپی یک نمونه خون وریدی همراه بیلی­روبین جلدی از ناحیه پیشانی و استرنوم گرفته شد و سپس همبستگی داده­ها مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: از مجموع ۲۰۰ نوزاد، ۱۰۲ نوزاد دختر و ۹۸ نوزاد پسر بودند و میانگین سن آنها ۷/۱ ± ۵/۴ روز بود . ضریب همبستگی میان بیلی­روبین سرم قبل از فوتوتراپی با بیلی­روبین اندازه­گیری شده از پیشانی ۸۳/۰ و با بیلی­روبین اندازه­گیری شده از استرنوم ۷۱/۰ به­دست آمد که هر دو معنی­دار بو د (۰۰۱/۰ > P) . ضریب همبستگی میان بیلی­روبین سرم پس از فوتوتراپی با بیلی­روبینومتری جلدی از پیشانی نیز ۷۶/۰ و با استرنوم ۴۹/۰ بود (۰۰۱/۰>P) .

نتیجه گیری: بیلی روبینومتری جلدی جایگزین مناسبی جهت ارزیابی بیلی ­ روبین سرم در نوزادان ایکتریک ترم نیازمند درمان می باشد و از بیلی­روبین جلدی به ­ ویژه از پیشانی می­توان در غربال­گری نوزادان مبتلا به زردی و پیگیری آنها در حین فوتوتراپی استفاده نمود .