سابقه و هدف: یکی از مکانیسم‌های احتمالی برای محدودیت رشد سیستم عصبی و اختلالات رفتاری به‌دنبال اعمال هیپوکسی، استرس اکسیداتیو است. با توجه به نقش آنتی‌اکسیدانی روغن ماهی، تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر روغن ماهی به‌طور هم‌زمان با اعمال هیپوکسی مزمن بارداری بر حافظه، تغییرات مورفومتری مغز و استرس اکسیداتیو در زاده‌های بالغ موش صحرایی طراحی شد.
مواد و روش‌ها: در این آزمایش از موش صحرایی ماده باردار (نژاد ویستار) استفاده شد. موش‌ها به‌طور تصادفی به ۵ گروه آزمایشی تقسیم شدند: کنترل، شاهد، هیپوکسی، روغن ماهی و گروه هیپوکسی تیمارشده با روغن ماهی. هیپوکسی با شدت اکسیژن ۱۰ درصد و نیتروژن ۹۰ درصد اعمال شد. مورفومتری مغز جنین در روزهای ۱۵ام و ۲۰ام بارداری و در زاده‌های ۳۰ روزه سنجیده شد. حافظه احترازی غیرفعال و شاخص‌های استرس اکسیداتیو در زاده‌های موش صحرایی ۳۰ روزه ارزیابی شدند.
نتایج: میانگین وزن مغز در جنین‌های ۱۵ و ۲۰ روزه و زاده‌های ۳۰ روزه گروه هیپوکسی به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه شاهد بود (۰/۰۵<P). نتایج ارزیابی حافظه، بیانگر کاهش معنی‌دار حافظه احترازی در گروه هیپوکسی در مقایسه با گروه شاهد بود (۰/۰۵<P). استرس اکسیداتیو نیز در زاده‌های ۳۰ روزه گروه هیپوکسی نسبت به گروه شاهد، افزایش معنی‌داری داشت و تیمار با روغن ماهی از کاهش این پارامترها جلوگیری کرد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، تیمار روغن ماهی در طی هیپوکسی مزمن دوران بارداری، باعث کاهش محدودیت رشد مغز جنین، استرس اکسیداتیو و اختلال حافظه ایجادشده به‌دنبال هیپوکسی شد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
