---

سابقه و هدف: با توجه به شیوع متفاوت کاندیدیازیس واژن و نظر به عدم اطلاع از شیوع بیماری در منطقه و به منظور تعیین شیوع کاندیدیازیس واژن در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی کاشان در سال ۷۳-۱۳۷۲ این مطالعه انجام گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی روی ۴۴۹ نفر صورت پذیرفت. این تعداد با احتمال شیوع ۱۲%، سطح اطمینان ۹۵% و خطای ۳% تعیین و سهم هر مرکز براساس تعداد مراجعین آن مشخص و نمونه گیری تصادفی انجام گرفت. بعد از معاینات بالینی، از ترشحات واژن برداشته و در محیط SCC کشت داده شد. شیوع بیماری در نمونه ها و فاصله اطمینان آن در جامعه برآورد گردید.

یافته ها: میانگین سن افراد مورد بررسی ۳۱ سال بود و تعداد ۱۰۰ نفر (۲۲,۳%) مبتلا به کاندیدیازیس واژن بودند و شیوع آن در جامعه ۲۶.۱-۱۸.۵ درصد برآورد گردید. پنجاه و هفت درصد افراد مبتلا هیچگونه علامت بالینی نداشتند.

نتیجه گیری: کاندیدیازیس واژن در منطقه از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است و بیشتر آن ها بدون علامت می باشند. از این رو تحقیقات اتیولوژی و درمانی بیماران توصیه می شود.

---

سابقه و هدف: تریکومونازیس بیماری مقاربتی دستگاه ادراری تناسلی بوده که عوارض شناخته شده و متعددی دارد. با توجه به شیوع متفاوت این انگل در کشور و موارد زیاد آلودگی بدون علایم بالینی، تحقیقی جهت تعیین شیوع تریکومونازیس و نقش عوامل موثر در بروز بیماری در مراکز تنظیم خانواده و کلینیک زنان کاشان طی سال های ۷۳-۱۳۷۲ صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی ۹۰۰ خانم انجام گرفت و نمونه های ترشح واژنی که با یکی از روش های گسترش مرطوب، کشت دیاموند اصلاح شده، کشت دورسه و رنگ آمیزی پاپانیکلایو مثبت باشد به عنوان بیمار تلقی شدند و نقش عوامل سن، میزان تحصیلات، pH، علایم و نشانه های بیماری و روش های جلوگیری از بارداری در بروز بیماری تعیین گردید. نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی ارایه شد.

یافته ها: شیوع آلودگی با تریکوموناس واژینالیس، ۲,۱ درصد (۱۹ نفر) بود و با ۹۵% اطمینان، شیوع آلودگی در جامعه حداقل ۱ و حداکثر ۳ درصد برآورد می گردد. بیشترین شیوع تریکومونازیس در ۶-۵.۶=pH در زنان خانه دار، ۳۴-۲۰ ساله و بی سواد مشاهده گردید. هیچگونه اختلاف معنی داری بین سن، شغل، سواد، pH، علایم بالینی (خارش، سوزش، مقاربت دردناک) و روش های پیشگیری با میزان آلودگی وجود نداشت، برعکس بین ترشحات چرکی، آبکی و کف آلود و لکوره با تریکومونازیس ارتباط معنی داری به دست آمد.

نتیجه گیری: شیوع تریکومونازیس در کاشان نسبتا پایین و علایم بالینی پاتوگونومیک نیست. تشخیص صحیح با روش های آزمایشگاهی جهت درمان مناسب را توصیه می نماید.

---

سابقه و هدف: Meggittina gerbilli انگل جوندگان آفریقا می باشد که تا به حال چهار گونه از آن در دنیا گزارش شده است. در این مقاله، به معرفی یک مورد مشاهده گردیده در مریونس لیبیکوس صید شده در کاشان در سال ۱۳۷۴ اقدام می گردد.

مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی به منظور بررسی انگل های دستگاه گوارش موش های وحشی منطقه کویری و اهلی شهرستان کاشان انجام گرفت. موش های صید شده از سطح شکمی تشریح و انگل های دستگاه گوارش آن ها جدا و شناسایی گردیدند. تشخیص انگل ها در موارد مشکوک با همکاری گروه انگل شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه تهران صورت پذیرفت.

یافته ها: از ۱۲۰ سر موش مورد بررسی، در روده بزرگ یک سر (۰,۸%) موش وحشی مریونس لیبیکوس، ۷ عدد کرم ریز و سفید رنگ جدا گردید که با استفاده از کلیدهای تشخیصی، Meggittina gerbilli شناسایی گردید، می باشد. این سستود با اندازه ۲ میلی متر واجد یک اسکولکس کوچک با ۴ بادکش ساده، گردن پهن و کوچک و سه بند که در هر بند یکسری دستگاه تناسلی وجود دارد، می باشد. سوراخ تناسلی در یک چهارم قدامی بند به طور متناوب قرار می گیرد. ۲۱۰ بیضه گرد در دو طرف تخمدان قرار دارند. تخمدان در مجاورت سوراخ تناسلی مشترک می باشد.

نتیجه گیری: این اولین گزارش سستود Meggittina gerbilli در ایران است. توصیه می شود در بررسی انگل های حیوانات، بررسی گونه های نادر مورد توجه همکاران قرار گرفته تا موجب ارتقای دانش انگل شناسی گردد.

---

سابقه و هدف: جوندگان به عنوان مخزن بسیاری از بیماری های مشترک با انسان باعث بروز مشکلات بهداشتی و اقتصادی در جامعه می شوند. با توجه به شیوع متفاوت آلودگی های انگلی موش ها در نقاط مختلف ایران، تحقیق جهت تعیین میزان آلودگی موش های صحرایی و خانگی به انگل های روده ای در سال ۷۶ در شهرستان کاشان صورت گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۱۲۰ موش منطقه کویری و خانگی شهرستان کاشان صورت گرفت. موش ها به طور تصادفی با تله زنده گیر و صید و پس از بیهوشی و شناسایی، تشریح و کرم های دستگاه گوارش جدا گردیدند و پس از ثبات در فرمالین ۱۰% و رنگ آمیزی، با کلیدهای تشخیصی شناسایی شدند. نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی ارایه می گردد.

یافته ها: میزان آلودگی موش های صحرایی و خانگی به انگل های روده ای در منطقه مورد مطالعه، ۷۹,۲% تعیین شد. میزان آلودگی مریونس لیبیکوس ۷۵.۹%، رمبومیسس اپیموس ۵۴.۸%، جربیلوس نانوس ۱۰۰%، جاکولوس بالنفوردی ۱۰۰%، راتوس ۹۴%، راتوس راتوس ۹۴%، موس میوسکولوس ۸۵.۷% می باشد. در این تحقیق ۶ گونه نماتود، ۴ گونه سستود و ۴ گونه تک یاخته های گوارشی شناسایی گردید. میزان آلودگی موش ها به انگل های مشترک انسان و جوندگان عبارت بودند از: سیفاسیا ابولاتا Syphacia obvelata با (۳۴.۲%)، اسپیکولاریس تتراپترا Aspicularis tetraptera با (۱۴.۲%)، هیمنولیپس نانا فراترنا H.nana fraternal با (۱۰.۸%)، هیمنولیپس دیمنوتا H.diminuta با (۴.۲%)، کونجیلونما Congylonema با (۱.۷%)، تریکوریس موریس Trichuris muris با (۱.۷%). برای اولین بار در ایران سستود نادر مجتینا Meggittina از مریونس لیبیکوس جدا گردید.

نتیجه گیری و توصیه ها: میزان آلودگی موش های صحرایی و خانگی به انگل های روده ای بخصوص انگل های مشترک در منطقه مورد مطالعه بالاست. از این رو، با توجه به نقش جوندگان به عنوان مخزن برخی از بیماری ها مبارزه جدی با آن ها و آموزش بهداشت به مردم جهت کنترل و پیشگیری از بیماری ها الزامی است.

---

سابقه و هدف: عفونت اولیه توکسوپلاسموز در دوران بارداری می تواند با ابتلای جنین به اشکال مختلفی بروز کند. که از سقط جنین و مرگ با عفونت شدید دوران نوزادی تا عفونت بدون علایم بالینی متغیر است. با توجه به شیوع متفاوت آن در کشور و عوارض ناشی از این بیماری و به منظور تعیین شیوع تیتر آنتی بادی بر علیه توکسوپلاسما گوندی در خانم های باردار، این مطالعه در بیمارستان اشرفی اصفهانی خمینی شهر در سال ۷۹-۱۳۷۷ انجام پذیرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۲۷۰ نفر در گروه های سنی ۴۵-۱۵ سال که به طور سرشماری انتخاب شده بودند، صورت پذیرفت. از هر نفر پنج سی سی خون وریدی گرفته شد و با روش رقت های ۱/۲۰۰ و ۱/۱۰۰ آنتی بادی های سرم بررسی شد. سرم هایی که در رقت ۱/۱۰۰ مثبت بود، برای رقت های بالاتر تعیین تیتر شد. ملاک تعیین آلودگی ۱/۲۰ بود و تیتر ۱/۴۰۰ و بیشتر با ارزش محسوب می گردید.

یافته ها: شیوع توکسوپلاسما در جامعه مورد مطالعه ۳۲,۲% بود. از این تعداد ۱۷.۴% آنتی بادی IgM و ۸۲.۶% آنتی بادی IgG داشتند. بیشترین موارد مثبت IgM و IgG ۳۶.۷% و در گروه سنی ۲۵-۲۰ سال بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج نشان می دهد که شیوع توکسوپلاسما گوندی در خمینی شهر بالا است و با توجه به مستعد بودن خانم ها در سنین باروری و گرانی روش های غربالگری سرولوژیک، برای پیشگیری از عفونت در دوران بارداری، آموزش بهداشت و روش های پیشگیری از آلودگی توصیه می شود.

---

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت مول هیداتیفرم و شیوع بیشتر آن در کشورهای آسیایی در مقایسه با اروپا و آمریکا و نیز عدم اطلاع از شیوع بیماری در منطقه، این مطالعه به منظور تعیین فراوانی مول هیداتیفرم در نمونه های ارسالی به آزمایشگاه های پاتولوژی کاشان از ۱۳۷۱/۷/۱ لغایت ۱۳۷۸/۶/۳۱ انجام گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی و نمونه گیری از اطلاعات موجود (Existing data) انجام گرفت. به این ترتیب که تمام بیماران بستری در بیمارستان شهید بهشتی و زایشگاه دکتر شبیه خوانی که تشخیص مول هیداتیفرم برای آن ها در یکی از آزمایشگاه های پاتولوژی کاشان طی مدت مذکور تایید شده بود مشخص شدند و با مراجعه به بایگانی مدارک پزشکی بیمارستان اطلاعات وارد پرسش نامه شد.

یافته ها: در طی مدت فوق ۸۵ مورد مول هیداتیفرم شامل ۶۷ مورد مول کامل و ۱۸ مورد مول ناقص دیده شد. بیشترین فراوانی بر حسب سن مربوط به بیماران با سن مساوی یا کمتر از ۲۰ سال (۵۳,۳%) بود. مجددا در بالای ۴۵ سال یک افزایش (۱۰.۴%) در مورد مول کامل مشاهده شد. ۴۰.۷ درصد بیماران ضمن اولین بارداری به مول هیداتیفرم مبتلا شده بودند که با افزایش تعداد دفعات بارداری میزان مول کاهش و مجددا مول کامل در بارداری ۶ و ۷ افزایش نشان داد. ۸.۶ درصد بیماران سابقه حداقل یک بار سقط داشتند و در یک مورد (۱.۲%) سابقه حاملگی مولار وجود داشت. هفتاد و نه درصد بیماران شهرنشین و بقیه روستایی بودند. یازده درصد بیماران متولد افغانستان و بقیه ایرانی بودند. شکایت اولیه در ۸۲.۸% بیماران خونریزی واژینال بود. در ۹.۳% بیماران هنگام مراجعه، میزان هموگلوبین کمتر از ۱۰ گرم در دسی لیتر بود. گروه خون ۳۹.۵% بیماران از نوع O بود. سونوگرافی در ۷۸.۴% موارد تشخیص حاملگی مولار را مطرح نموده بود. براساس گزارش سونوگرافی در ۱۸% بیماران کیست های تکالوتئینی تخمدان وجود داشت که مربوط به مبتلایان به مول کامل بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به فراوانی بیشتر مول در سنین کمتر از ۲۰ و بیشتر از ۴۵ سال، افراد فوق باید تحت مراقبت بیشتری قرار گیرند و با توجه به این که شایع ترین شکایت بیماران خونریزی واژینال است این علامت بخصوص در افراد پرخطر باید به دقت بررسی و پیگیری شود.

---

سابقه و هدف: با توجه به گزارش‌هایی مبنی بر تأثیر تریکومونیازیس بر حاملگی و سلامت نوزاد و عدم اطلاع از وضعیت اپیدمیولوژیک آن در خانم‌های باردار شهر کاشان، این تحقیق بر روی خانم‌های باردار مراجعه‌کننده به زایشگاه و بیمارستان دکتر شبیه‌خوانی کاشان در سا ل های ۸۱-۱۳۸۰ انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی و آینده‌نگر بر روی خانم‌های بارداری که برای انجام زایمان، مراجعه کرده بودند، صورت پذیرفت. جمع‌آوری اطلاعات بیماران با گرفتن شر ح حال، مشاهدات بالینی و آزمایشگاهی، تعیین pH ، گسترش مرطوب و محیط کشت اختصاصی تریکوموناس واژینالیس (دیاموند اصلاح شده) انجام شد.

یافته‌ها: در ۴۵۰خانم باردار مورد بررسی, ۲مورد (۴۴درصد) تریکومونیازیس مشاهده شد که در هر دو مورد زنان مبتلا زایمان قبل از موعد و پارگی زودرس کیسه آب و نوزاد با وزن کم حین تولد داشتند. هردو زن مبتلا به تریکومونیازیس،‌ خانه د ار، بی‌سواد و دارای ترشحات آبکی و کف‌آلود بودند. در هر دو مورد واژینیت مشاهده شد. یکی از بیماران سرویکس توت‌فرنگی داشت در حالی که در زنان باردار فاقد تریکومونیازیس این علامت مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: میزان آلودگی به تریکومونیازیس در منطقه، پایین است. تریکومونیازیس در بروز زایمان قبل از موعد، و پارگی زودرس کیسه آب و وزن کم حین تولد نوزاد نقش دارد، لذا مطالعات تحقیقی در جوامع با آلودگی بالا پیشنهاد می‌گردد. از طرف دیگر, علایم بالینی و معاینه فیزیکی برای تشخیص تریکومونیازیس کافی و دقیق نیست. بنابراین, تشخیص صحیح با روش‌های آزمایشگاهی جهت درمان مناسب توصیه می‌شود.

---

سابقه و هدف: تریکومونیازیس بیماری مقاربتی دستگاه ادراری تناسلی است و عوارض شناخته شده متعددی دارد. این تحقیق به منظور تعیین میزان فراوانی تریکومونیازیس و تغییرات سیتولوژی آن در لام‌های پاپ‌اسمیر تهیه شده از زنان علامت‌دار مراجعه‌کننده به کلینیک زنان کاشان در سال ۱۳۷۸ انجام شد.

مواد و روش‌ها:‌ تحقیق به روش مطالعه داده‌های موجود روی نمونه لام پاپ اسمیر که به روش پاپانیکلائو رنگ‌آمیزی و تغییرات سیتولوژی تریکومونیازیس آنها مشخص بود انجام گرفت. هم‌چنین نقش عواملی نظیر سن و علائم بالینی در بیماری مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها:‌ طی مدت مورد بررسی ۱۰۱۰ نمونه واجد شرایط وجود داشت. میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس ۹/۹ درصد و بیشترین فراوانی آلودگی در گروه سنی ۳۵ - ۱۸ سال بود. ترشح تریکومونایی سرویسیت و زخم بیشترین علامت بالینی در افراد آلوده بود. تغییرات سیتولوژی تریکومونیازیس به ترتیب عبارت بودند از:‌ ارتشاح آماسی شدید (۳۶ درصد)، هاله اطراف هسته (۳۰ درصد)، متاپلازی (۳۰ درصد)، هسته درشت‌ (۲۸ درصد)، سلول پارابازال (۲۶ درصد)، دو هسته و چندهسته‌ای (۲۴ درصد)، ائوزینوفیلی (۲۲ درصد)، واکوئولیزاسیون سیتوپلاسم (۲۲ درصد)، سیتولیز (۲۱ درصد)، ‌ازدیاد حجم هسته نسبت به سیتوپلاسم (۱۸ درصد) تغییر شکل هسته (۱۵ درصد) و هیپرکراتوز (۱۲درصد).

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: بالا بودن تغییرات سیتولوژی تیپیک تریکومونیازیس نظیر ارتشاح آماسی شدید و هاله اطراف هسته احتمالاً می‌تواند راهنمایی تشخیصی بیماری در تست روتین پاپ اسمیر و درمان به موقع بیماری باشد.

---

سابقه و هدف:‌ با توجه به شیوع و روند رو به افزایش اکسیوریازیس و ژیاردیازیس و ارتباط نزدیک آن با مسائل بهداشتی و نقش معلمین در سلامت دانش آموزان و عدم گزارش تجربه ای از آن در منطقه و به منظور تعیین تأثیر آموزش بهداشت بر آگاهی معلمین جهت پیشگیری از اکسیوریازیس و ژیاردیازیس،‌ این تحقیق روی معلمین مدارس ابتدایی کاشان در سال ۱۳۷۹ انجام گرفت.

موارد و روش‌ها:‌ در این تحقیق نیمه‌تجربی، آگاهی ۲۵۶ معلم مدارس ابتدایی پسرانه و دخترانه در زمینه آگاهی از ماهیت، انتقال و پیشگیری از اکسیوریازیس و ژیاردیازیس قبل از آموزش با تکمیل پرسش‌نامه سنجش گردید و پس از ارائه جزوه آموزشی به معلمین مجدداًَ پس از یک ماه با همان پرسش‌نامه آگاهی آنان تعیین گردید و پس از ثبت اطلاعات با آزمون کولموگوروف ـ اسمیرنوف، ویلکاکسون و من ویتنی آنالیز آماری صورت گرفت.

یافته‌ها: نمرات معلمین در مورد آگاهی از ماهیت، انتقال و پیشگیری از اکسیوریازیس و ژیاردیازیس قبل از آمـوزش بهداشت به ترتیـب ۱/۱ ± ۶/۳، ۲/۱ ± ۶/۳ و ۱ ± ۴/۳ بود که پس از آمـوزش به ۹/۰ ± ۳/۴، ۱/۰ ± ۱/۱ و ۴ ± ۹/۳ افزایش یافت (۰۰۰۰/۰ p< ). آموزش در معلمین مرد و زن هر دو موجب افزایش آگاهی آنان در زمینه پیشگیری از اکسیوریازیس و ژیاردیازیس گردید (۰۰۰۰/۰ p< ).

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها:‌ آموزش بهداشت باعث افزایش آگاهی معلمین مدارس ابتدایی شهر کاشان از ماهیت، انتقال و پیشگیری از اکسیوریازیس و ژیاردیازیس شده است. لذا لزوم آموزش مستمر و بازآموزی مربیان بهداشتی و معلمین مدارس جهت پیشگیری از بیماریهای انگلی توصیه می‌شود.

---

سابقه و هدف: انتامبا هیستولیتیکا تک یا خته بیماری ز ای دستگاه گوارش است که طیف وسیعی از علایم بالینی نظیر اسهال خونی تا آبسه آمیبی ایجاد می کند و از نظر شکل ظاهری نمی‌توان آن را از آمیب غیر بیمار ی زای انتامبا دیسپار متمایز نمود. به همین منظور تحقیقی جهت شناسایی و تشخیص افتراقی این دو آمیب با روش PCR صورت گرفت.

مواد و رو ش ها: در این مطالعه ۴۵۰ نمونه مدفوع از مراجعین به آزمایشگاه بیمارستان طالقانی با روش مستقیم و فرم و ل دترژانت آزمایش شد که جمعاً ۵ مورد انتامبا هیستولیتیکا/انتامبا دیسپار گزارش گردید و نمونه مدفوع آنها به آزمایشگاه انگل شنا سی و قار چ شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ارسال گردید. پس از کشت در محیط رابینسون و استخراج DNA ، واکنش زنجیره‌ای پلی مر از ( PCR ) با دو جفت پرایمر اختصاصی گونه از ژن لوکوس ۲-۱ انجام گرفت و گونه آمیب ‌شناسایی گردید.

نتایج: آلودگی انتامبا هیستولیتیکا/انتامبا دیسپار با روش مستقیم و فرمول دترژانت ۱/۱ درصد گزارش شده بود. واکنش PCR با پرایمر فوق در ۴ مورد از ۵ نمونه مورد مطالعه، قطعه حدود ۴۳۰ جفت باز را تکثیر نمود و انتامبا دیسپار شناسایی گردید. بـا روش PCR هر چهار ایزوله مورد بررسی انتامبا دیسپار گزارش گردید. یکی از نمونه‌ها کشت نشد و از مطالعه حذف شد.

نتیجه گیر ی: با توجه به لزوم تشخیص افتراقی انتامبا هیستولیتیکا و انتامبا دیسپار از لحاظ بالینی و اپیدمیولوژی استفاده از روش PCR جهت شناسایی و تشخیص دقیق این دو آمیب مفید می‌باشد.

---

سابقه و هدف: کاهش فشار سهمی اکسیژن خون یا هیپوکسی باعث اختلال در پایداری سیستم گردش خون (همودینامیک) و افزایش آستانه­ی تشنج در بیمارانی که تشنج­درمانی الکتریکی یا ( Electro Convulsive Therapy ) دریافت می­کنند می­شود هدف از این مطالعه مقایسه­ی کاربرد ماسک حنجره­ای به جای ماسک صورت بر تغییرات اکسیژن خون، دینامک خون و طول زمان تشنج پس از تشنج­درمانی الکتریکی به دنبال بیهوشی عمومی داخل وریدی با داروی تیوپنتال سدیم و سوکسینیل­کولین است.

مواد و روش­ها: در یک مطالعه­ی تجربی ۶۶ بیمار ۶۰-۲۰ سال، دسته­ی یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا ( ASA class I and II ) که در بخش روان­پزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد به دلیل ابتلا به افسردگی مزمن کاندید درمان با تشنج­درمانی الکتریکی بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه ۳۳ نفری تقسیم شدند. سعی شد که بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و نوع درمان روان­پزشکی متعادل شوند. تمامی بیماران با تیوپنتال سدیم ۲ میلی­گرم/کیلوگرم، سوکسینیل­کولین ۵/۰ میلی­گرم/کیلوگرم به صورت داخل وریدی و تهویه با اکسیژن ۱۰۰ درصد تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. تهویه­ی ریه­ها در گروه یک با کمک ماسک حنجره­ای و در گروه دو به روش معمول با ماسک صورت انجام شد. اشباع اکسیژن خون شریانی، فشار خون سیستولی و دیاستولی، تعداد ضربان قلب و طول مدت تشنج در دو گروه قبل از انجام تشنج­درمانی الکتریکی و پس از آن اندازه­گیری و داده­ها بر اساس آزمون کای اسکوئر و t مستقل تجزیه وتحلیل گردید.

نتایج: در گروه ماسک حنجره­ای اشباع اکسیژن خون شریانی در دقیقه­ی سوم و پنجم پس از تشنج­درمانی الکتریکی به طور معنی­داری بیش از گروه ماسک صورت بود (۰۵/۰ p< ). فشار خون سیستولی و دیاستولی در دقایق سوم و پنجم پس از تحریک الکتریکی در هر دو گروه بالاتر از میزان پایه­ی قبل از انجام تشنج­درمانی الکتریکی بود (۰۵/۰ p< ). در گروه ماسک حنجره­ای، افزایش فشار خون سیستولی در دقیقه­ی سوم و فشار خون دیاستولی در دقایق سوم و پنجم به طور معنی­داری بیش از گروه ماسک صورت بود (۰۵/۰ p< ). میانگین طول مدت تشنج در گروه ماسک صورت به وضوح کوتاه­تر از این زمان در گروه ماسک حنجره­ای بود (۰۵/۰ p< ) (در ماسک صورت ۱۱ ± ۲/۳۰ و در ماسک حنجره ۱۱ ± ۸/۳۸ ثانیه).

نتیجه­گیری: یافته­ها نشان داد که علی­رغم افزایش فشار خون دیاستولی در گروه ماسک حنجره­ای ولی به دلیل افزایش طول زمان تشنج و افزایش اشباع اکسیژن خون شریانی نسبت به بیماران گروه ماسک صورت، می­توان از ماسک حنجره­ای به عنوان یک جایگزین موثر برای تهویه­ی بیماران کاندید تشنج­درمانی الکتریکی استفاده کرد.

---

مقدمه و هدف : آلودگی به انگل های روده­ای از مهمترین بیماری­های عفونی و یکی از مشکلات بهداشتی تمام جوامع به ویژه کشورهای در حال توسعه می باشد. این بیماری­ها در کشور ما و در گروه های مختلف اجتماع از شیوع متفاوتی برخوردار می باشد. سالمندان و معلولین یکی از گروه­های در معرض خطر این بیماری­ها قرار دارند. به همین دلیل این مطالعه به منظور تعیین شیوع انگل های روده­ای در سالمندان و معلولین گلابچی کاشان طی سال های ۸۶ - ۱۳۸۵ صورت گرفت.

مواد وروش ها : تحقیق به روش مقطعی (Cross–Sectional) و تصادفی روی ۲۹۷ نفر شامل، ۲۴۳ سالمند و معلول و ۵۴ نفر از پرسنل مرکز گلابچی صورت گرفت. از هر فرد نمونه مدفوع صبحگاهی تهیه و با ۲ روش مستقیم و روش تغلیظ فرمالین – اتر انجام شد. اطلاعات دموگرافیک افراد ثبت گردید. ملاک تعیین آلودگی مشاهده حداقل یک انگل بود. شیوع انگل ها به تفکیک تعیین و فاصله اطمینان (CI) شیوع آن ها برآورد گردید.

نتایج : از ۲۴۳ نمونه مدفوع سالمندان و معلولین مورد بررسی، ۱۹۱ نفر (۶/۷۸ درصد) (CI=۷۸,۶ ± ۵.۱۶) آلوده به انواع انگل­های­ بیماری­زا وغیر بیماری­زای روده­ای بودند. میزان آلودگی به انگل های روده ای بیماری­زا ۹/ ۴۲ درصد بود . آلودگی در معلولین بیش از سالمندان و در مردان بیش از زنان و تفاوت آنها معنی دار بود (۰۰۱/۰ = (P . تک یاخته های بیماری­زا به ترتیب شیوع عبارت بودنداز: بلاستوسیستیس هومنیس؛۳/۳۳ درصد، آنتامبا هیستولیتیکا / آنتامبا دیسپار؛ ۵/ ۱۶درصد، ژیاردیا لامبلیا؛ ۵/۴ درصد و دی انتامبا فراژیلیس؛ ۶/۱ درصد. تک یاخته های غیر بیماری­زا به ترتیب شیوع عبارت بودند از: آنتامبا کلی؛ ۴/۴۹ درصد، کیلوماستیکس مسنیلی؛ ۵/۲۳ درصد، آنتامبا هارتمانی؛ ۹/۲۳ درصد، اندولیماکس نانا؛ ۵/۱۱ درصد و یدآمبا بوتچلی؛ ۶/۶ درصد. نسبت آلودگی به کرم ها به ترتیب عبارت بود از : تنیا؛ ۶/۱ درصد و هیمنولپیس نانا؛ ۸/۰ درصد، استرنژیلوئیدس استرکورالیس؛ ۴/۰ درصد و انتروبیوس ورمیکولاریس؛ ۶/۱ درصد. میزان آلودگی به انگل های روده ای در پرسنل؛ ۳/۴۶ درصد و به تفکیک انواع انگل های روده ای به ترتیب عبارتند از: بلاستوسیستیس هومنیس؛ ۵/۳۱ درصد، انتامبا کلی؛ ۴/۲۰ درصد و انتروبیوس ورمیکولاریس با روش اختصاصی؛ ۵/۸ درصد. از نظر شدت آلودگی، ۸ /۴۲ درصد آلوده به یک انگل، ۲۴ درصد آلوده به دو انگل، ۲/۱۸ درصد آلوده به سه انگل و ۱۵ درصد به ۴ انگل و بیشتر آلوده بودند.

نتیجه گیری : نتایج این تحقیق نشان داد آلودگی های انگلی روده ای به ویژه انگل های بیماری زا بالاتر از حد مورد انتظار می باشد. با توجه به اهمیت بیماری های انگلی و نقش عوامل مساعد کننده مثل تراکم جمعیت و ضعف سیستم ایمنی در بروز آن ها، درمان وکنترل عفونت نزد سالمندان و معلولین حائز اهمیت زیادی می باشد . 

---

سابقه و هدف: شنا کردن در آب استخرهای غیر بهداشتی باعث انتقال بیماری‌های نظیر کچلی پا، عفونت های گوش و چشم و مننگونسفالیت آمیبی می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت فیزیکوشیمیایی و آلودگی های انگلی و قارچی استخرهای کاشان انجام گرفت.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۲۰۰ نمونه از بخش سطحی و عمقی آب ۴ استخر سر پوشیده شهرکاشان طی سال‌های ۱۳۸۸-۱۳۸۷ بررسی شد. پس از تعیین میزان pH، کلر باقیمانده، دما و کدورت، نمونه ها از نظر آلودگی های انگلی و قارچی با محیط کشت های اختصاصی بررسی شدند.

نتایج: کلر باقیمانده در ۷۱ درصد نمونه ها وضعیت مطلوب داشت. میانگین pH۷/۷ و در ۸۸ درصد از نمونه ها استاندارد بود. در هیچ یک از استخرها آلودگی انگلی و آمیب های آزادزی مشاهده نشد. میزان آلودگی آب به قارچ های ساپروفیت و فرصت طلب در بخش سطحی ۴۲ درصد و در بخش عمقی ۱۲ درصد بود و تفاوت آن در استخرهای مختلف معنی دار نبود (۹۵/۰=P). دوازده گونه قارچ ساپروفیت در نمونه ها شناسایی گردید که بیشترین آلودگی قارچی مربوط به اسپرژیلوس (۵۰ درصد) و کمترین میزان آن مربوط به فوزاریوم (۷/۳ درصد) بود. همچنین، کلر باقیمانده در استخرهای واجد آلودگی قارچی کمتر از حد استاندارد بود (۰۱۴/۰=P).

نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، اگرچه در همه استخرها آلودگی انگلی و آمیبی مشاهده نگردید، ولی میزان آلودگی قارچ های ساپروفیت نسبتا بالا بود که احتمالا به دلیل پایین بودن غلظت کلر باقیمانده، ناقص بودن سیستم های تصفیه آب و بالا بودن دمای آب می باشد.

---

سابقه و هدف: عناصر کمیاب در بسیاری از اعمال متابولیکی نقش دارند و کمبود آنها در تولید و تولید مثل دام‌ها اختلال ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان عناصر روی، مس و آهن در جیره گاوهای شیری در واحدهای گاوداری صنعتی و نیمه صنعتی شهر اصفهان انجام شد.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر در ۱۲ گاوداری صنعتی و ۱۲ گاوداری نیمه صنعتی انجام گرفت. در مجموع ۴۸ نمونه خوراک جمع آوری شد. در گاوداری های صنعتی نمونه گیری از جیره مخلوط شده و در گاوداری های نیمه صنعتی از مخلوط کنسانتره و علوفه نمونه گیری انجام شد. میزان‌ عناصر مس، روی و آهن جیره به وسیله دستگاه طیف سنج جذب اتمی تعیین‌ شد.

نتایج: میانگین میزان مس، روی و آهن جیره در گاوهای شیری گاوداری های صنعتی به ترتیب ۱۳، ۷۳ و ۴۹۴ و در جیره گاوداری های نیمه صنعتی به ترتیب ۱۲، ۴۷ و ۵۵۰ میلی گرم در کیلوگرم بود. در مطالعه حاضر در مقایسه میانگین های مقادیر مس، روی و آهن جیره گاوهای شیری صنعتی و نیمه صنعتی با حدود تعریف شده در منابع بر اساس آزمونt مشخص شد که هیچ یک از میانگین ها سطح کمبود را نشان نمی دهند.

نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میزان مس، روی و آهن جیره در گاوهای شیری صنعتی و نیمه صنعتی اصفهان به اندازه کافی می باشد و کمبود این عنصر در جیره گاوداری ها مشاهده نمی شود.

---

سابقه و هدف: مطالعه حاضر به‌منظور تعیین فراوانی IgG و IgM ضد سایتومگالوویروس، روبلا و هرپس سیمپلکس در سرم مادران سقط جنین شده در مقایسه با زنان با زایمان طبیعی صورت گرفته است.
مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی ۸۱ خانم با سقط جنین (به عنوان گروه مورد) و ۹۸ نفر با زایمان طبیعی (به عنوان گروه شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان های زنان تهران در سال ۱۳۹۲ مورد بررسی قرار گرفتند. آنتی بادی های IgG وIgM ضد سایتومگالوویروس، روبلا و هرپس سیمپلکس کلیه نمونه ها با روش سرولوژی (الیزا) اندازه‌گیری شد و نتایج با اطلاعات دموگرافیک و سن حاملگی مادر در پرسشنامه با نرم‌افزار SPSS ثبت و آنالیز شدند.
نتایج: آنتی بادی IgG ضد سایتومگالوویروس در گروه مورد و شاهد به ترتیب در ۷۱ نفر (۷/۸۷ درصد) و ۸۹ نفر (۸/۹۰ درصد) و آنتی بادی IgM در ۲۱ نفر (۹/۲۵ درصد) و ۱۲ نفر (۲/۱۲ درصد) به ترتیب در گروه مورد و شاهد مثبت بود (۰/۰۲=P). آنتی بادی IgG ضد سرخچه در گروه مورد و شاهد به ترتیب در ۶۱ نفر (۷۵/۳ درصد) و ۸۵ (۸۶/۷ درصد) و آنتی بادی IgMدر ۱ نفر از گروه مورد (۱/۲ درصد) و ۲ نفر از گروه شاهد (۲ درصد) مثبت بود
(۰/۰۳=IgG .(Pضد هرپس نیز در گروه مورد و شاهد به ترتیب در ۶۴ نفر (۷۹ درصد) و ۸۴ نفر (۷/۸۵ درصد) و IgM فقط در ۳ نفر از افراد گروه شاهد (۳/۱ درصد) مثبت بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه اخیر IgM ضد سیتومگالوویروس در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود که تفاوت آن از نظر آماری معنی دار است و این یافته نقش سایتومگالوویروس را در بروز سقط جنین و مرده‌زایی نشان می‌دهد.

---

---

سابقه و هدف: رفتار خودآسیب‌رسان به اقدامات عمدی اشاره دارد که فرد بدون قصد خودکشی برای صدمه‌زدن به خود انجام می‌دهد. این مطالعه با هدف مقایسه طرحواره‌های هیجانی و دشواری در تنظیم هیجان بین دانشجویان دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان با دانشجویان فاقد این رفتارها، صورت پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۴۴۲ نفر از دانشجویانی که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در دانشگاه علوم پزشکی کاشان مشغول به تحصیل بودند، به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس براساس نقطه برش پرسشنامه آسیب‌به‌خود (SHI)، ۵۲% (۹۰ نفر) از شرکت‌کنندگان در گروه افراد دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان و ۴۸% (۸۳ نفر) در گروه افراد فاقد این رفتارها جای گرفتند. ابزارهای جمع‌آوری ‌اطلاعات در این مطالعه، پرسشنامه اطلاعات ‌جمعیت‌‌شناختی، پرسشنامه آسیب به خود (SHI)، مقیاس طرحواره‌های ‌هیجانی لیهی (LESS) و مقیاس دشواری تنظیم هیجان (DERS) بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده گردید و با توجه به نرمال‌نبودن توزیع داده‌ها از آزمون یومن‌ویتنی (uman-witny) استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که طرحواره‌های ‌هیجانی ساده‌انگاری، نشخوار، احساس ‌گناه، غیر‌قابل‌کنترل‌بودن، سرزنش ‌دیگران و خودآگاهی‌هیجانی در افراد دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان بیشتر رایج بودند و درمقابل، این افراد کمتر باورهایی مطابق با طرحواره‌های ‌هیجانی تأییدطلبی، پذیرش ‌هیجانات و توافق داشتند (۰۱/۰ P<) و همچنین دانشجویان دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان مشکلات بیشتری در ابعاد مختلف فرآیند‌ تنظیم هیجان (غیر از آگاهی ‌هیجانی)داشتند ( ۰۱/۰ P<).
نتیجه‌گیری: طرحواره‌های هیجانی ناسازگار و مشکلات در تنظیم هیجان در افراد دارای رفتار خودآسیب‌رسان بیشتر رایج است. بنابراین بهبود مهارت‌های تنظیم ‌هیجانی می‌تواند مانع از بروز این‌گونه رفتارها در افراد‌ شود.