[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۴ نتیجه برای دلشاد

غزاله دریاکناری، طیبه دلشاد،
دوره ۲۵، شماره ۶ - ( دوماه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: پالپ‌کپ غیرمستقیم (IPC)، درمانی است که از حیات پالپ دندان محافظت می‌کند. هدف این مطالعه بررسی میزان موفقیت درمان پالپ‌کپ غیرمستقیم به‌عنوان درمانی محافظه‌کارانه در دندان‌های دارای پوسیدگی عمیق می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، از بین بیمارانی که در سال ۱۳۹۴ درمان IPC برای آن‌ها انجام شده بود، ۱۰۰ بیمار به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. تست‌های حیاتی پالپ (گرما، سرما و EPT) و تست‌های پری‌اپیکال (دق، لمس و جویدن) برای دندان موردنظر و دندان‌های کنترل انجام شد. همچنین دندان از نظر رادیوگرافیک نیز موردبررسی قرار گرفت و نشانه‌های موفقیت و یا شکست درمان بررسی شد.
نتایج: از بین ۱۰۰ بیماری که درمان IPC دریافت کرده بودند، ۹۱ دندان بعد از گذشت ۴ سال نشانه‌های موفقیت درمان را داشت و تنها در ۹ دندان درمان با شکست مواجه شده بود. به‌عبارتی دیگر میزان موفقیت درمان ۹۱ درصد و میزان شکست درمان ۹ درصد می‌باشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، IPC درمان مناسبی برای دندان‌های دارای پوسیدگی عمیق در هر دو جنس و تمامی سنین می‌باشد که نوع ماده استفاده‌شده جهت پوشاندن غیرمستقیم پالپ و نوع ماده ترمیمی استفاده‌شده جهت ترمیم دندان در میزان موفقیت تأثیری نداشته، بلکه عوامل دیگری ازجمله دقت حین انجام درمان، حذف تمامی پوسیدگی‌های دیواره آگزیال، ترمیمی باسیل مناسب و محدودکردن باکتری‌ها در موفقیت بالای درمان مؤثر می‌باشد.

امیر دلشاد، مریم سادات دشتی، فاطمه تلاشان، ماهرخ بهرامی فر،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( دوماه نامه ۱۴۰۱ )
چکیده

سابقه و هدف: بیماری‌های ﻗﻠبی - ﻋﺮوقی یکی از شایع‌ترین ﻋﻠﻞ مرگ‌ومیر در سالمندان می‌باشد اما هنوز سازوکار مولکولی شروع فرآیند توسعه شبکه مویرگی و کاهش عوامل خطرزای بیماری قلبی - عروقی در پاسخ به تمرینات ورزشی به‌خوبی شناخته نشده است. هدف پژوهش، مقایسه تمرین هوازی و ترکیبی بر تغییرات عوامل آنژیوژنزی، آلکالین فسفاتاز و CRP در مردان سالمند است.
مواد و روش‌ها: ۳۰ مرد سالمند با میانگین سنی ۷۵-۶۵ سال در ۳ گروه تمرین هوازی، ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. تمرینات طی ۸ هفته با تواتر ۳ جلسه در هفته انجام شد. تمرینات هوازی با شدت ۶۰ تا ۷۴ درصد حداکثر ضربان قلب و تمرینات مقاومتی با شدت ۷۵-۶۰ درصد ۱RM انجام شد. نمونه‌های خونی ۲۴ ساعت قبل از شروع تمرینات و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جهت بررسی تغییرات سطوح فاکتورهایALP, CRP  و TGF-β جمع‌آوری گردید. تجزیه‌وتحلیل و مقایسه بین گروهی از طریق آزمون آنکوا و برای مقایسه درون‌گروهی داده‌ها از آزمون  Tزوجی در سطح معناداری ۰/۰۵< Pصورت گرفت.
نتایج: نتایج، کاهش معنی‌دار در غلظت سرمی  CRP(۰/۰۳=P) و TGF-β (۰/۰۰۵P= ( را در گروه‌های هوازی و ترکیبی نسبت به گروه کنترل و نیز کاهش معنادار پیش‌آزمون نسبت به پس‌آزمون در غلظت سرمی ALP در گروه هوازی (۰/۰۲۷P=) را نشان داد.
نتیجه‌گیری: کاهش CPP،  ALPو افزایش  TGF-β۱در اثـر تمرینات متناسب با سن و شرایط این افراد، باعث سازگاری با استرس‌های جسمانی همچون ورزش و بهبود سلامت در سالمندان گردید.

امیر دلشاد، مریم سادات دشتی،
دوره ۲۶، شماره ۶ - ( دوماه نامه ۱۴۰۱ )
چکیده

سابقه و هدف: به‌نظر می‌رسد که فعالیت بدنی ازطریق افزایش تولید سطوح در گردش آیرزین، بر بهبود هموستاز گلوکز و چربی‌های خونی مؤثر باشد. بنابراین هدف این تحقیق، بررسی تأثیر همزمان مصرف دارچین و انجام تمرینات TRX بر سطوح سرمی آیرزین و وضعیت متابولیکی زنان چاق غیرفعال بود.
مواد و روشها: پژوهش حاضر، از نوع نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. ۴۰ نفر از زنان داوطلب دارای اضافه‌وزن بهصورت تصادفی در چهار گروه تمرین ترکیبی (۱۰ نفر)، تمرین ترکیبی - مکمل دارچین (۱۰ نفر)، مکمل دارچین (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) قرار گرفتند. ۲۴ ساعت قبل از شروع دوره تمرینی و ۴۸ ساعت پس از اتمام آخرین جلسه، جهت اندازهگیری آیرزین و وضعیت متابولیکی، خونگیری انجام شد. سپس از آزمون تحلیل کوواریانس (Ancova) برای یررسی تغییرات بین گروهی و از آزمون T همبسته زوجی جهت مقایسه درونگروهی استفاده شد. تحلیل دادهها توسط نرمافزار SPSS ویرایش ۲۵ در سطح معناداری ۰/۰۵< P صورت گرفت.
نتایج: یافته‌های این پژوهش نشان دادند که تمرین ترکیبی و مکمل دارچین باعث کاهش غلظت سرمی انسولین و HOME شد و همچنین موجب افزایش سطح آیرزین گردید و مقادیر سطوح سرمی گلوگز معنادار نبود. ولی تحلیل درون‌گروهی نشان داد که بین میانگین‌ها در گروه تمرین (۰/۰۴۸= P) و گروه تمرین + مکمل (۰/۰۲۱= P) در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون کاهش معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: در این پژوهش، آیرزین با گلوکز خون ناشتا و BMI همبستگی منفی داشت که احتمالاً افزایش آن می‌تواند اثرات مفیدی بر تنظیم گلوکز، مقاومت به انسولین و چاقی ناشی از اضافه‌وزن در زنان داشته باشد.

امیر دلشاد، مریم سادات دشتی، نسرین حیدریه، فاطمه موحدی فرد،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( دوماه نامه ۱۴۰۳ )
چکیده

زمینه و هدف: کادمیوم فلزی سنگین و سمی و از آلوده کننده‌های محیطی دارای اثرات تراتوژنیک است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تأثیر یک دوره تمرین هوازی و عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر بیان VEGF و FGF-۲ در بافت بیضه نابارور ناشی از کلرید کادمیوم در موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار بود.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۴۸ موش صحرایی نر بالغ ۱۲ هفته‌ای ویستار در محدوده وزنی ۳۰ ± ۲۵۰ گرم به ۶ گروه مساوی تقسیم شدند: کنترل سالم، تمرین، کادمیوم (Cd)، تمرین-Cd، زنجبیل ۵۰-Cd و زنجبیل ۱۰۰- Cd. حیوانات ۳ میلی­گرم کلرید کادمیوم و عصاره هیدروالکلی زنجبیل را به میزان ۵۰ یا ۱۰۰ میلی­ گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. پروتکل تمرینی شامل دویدن روی تردمیل با شدت ۲۷ متر بر دقیقه بود. در پایان یک دوره ۵ هفته ­ای، موش ­ها با دی اتیل اتر بیهوش شدند و بافت بیضه آنها برای تعیین کمیت FGF-۱ و VEGF مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: در گروه تمرین هوازی افزایش معنی‌دار (۰۰۴/۰P=) و در گروه کادمیوم کاهش معنی­داری (۰۰۱/۰P=) در بیان ژنVEGF و FGF-۲در بافت بیضه نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. در گروه زنجبیل ۱۰۰ و ۵۰ + کادمیوم تغییر معناداری در بیان ژنVEGF  و FGF-۲ نسبت به گروه کنترل گزارش نگردید.
نتیجه‌گیری: کادمیوم منجربه کاهش اما ورزش منجر به افزایش بیان ژن VEGF و FGF-۲ در بافت بیضه می ­شود. همچنین به نظر می‌رسد مصرف زنجبیل از آسیب کادمیوم بر بافت جلوگیری نماید، اگرچه باعث افزایش بیان ژن VEGF و FGF-۲ نمی­ شود.


صفحه 1 از 1     

مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.12 seconds with 35 queries by YEKTAWEB 4718