سابقه و هدف : سرطان سرویکس یکی از سرطان‌های شایع در زنان می‌باشد که دارای مراحل پیش‌ سرطانی طولانی می‌باشد. به کمک روش‌های غربالگری و تست‌های تشخیصی می‌توان ضایعات را در مراحل پیش‌ سرطانی شناسایی کرد. گزارش‌های انجام شده از کولپوسکوپی این روش را دارای ارزش تشخیصی قابل قبول بیان کرده‌اند در حالی که شاخص‌های تشخیص در مطالعات، متفاوت بوده است. در ضمن در منطقه کاشان تاکنون قدرت تشخیص کولپوسکوپی گزارش نشده است، لذا به منظور تعیین قدرت کولپوسکوپی در تشخیص ضایعات پیش‌سرطانی در این منطقه، این مطالعه روی مراجعین به درمانگاه شبیه‌خوانی کاشان که دارای پاپ اسمیر غیر طبیعی بودند در مدت یک سال (مهرماه ۱۳۸۱ تا مهرماه ۱۳۸۲) انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی بوده که بر روی ۱۰۰ خانم متأهل دارای پاپ اسمیر غیرطبیعی و در مدت یک سال انجام شده است. همه بیماران تحت کولپوسکوپی و Punch Biopsy قرار گرفتند. بیماران بر اساس خصوصیات کولپوسکوپی به دو گروه مثبت و منفی تقسیم و بیوپسی انجام شد. سپس شاخص‌های تشخیصی روش کولپوسکوپی نسبت به بیوپسی تعیین گردید.

یافته‌ها: این تحقیق بر روی ۱۰۰ نفر انجام گرفت که میانگین سنی آنها ۳/۱۳ ± ۶/۴۴ سال بود. در این مطالعه کولپوسکوپی دارای حساسیت ۲/۷۹ درصد و اختصاصیت ۸/۶۳ درصد بود. ارزش پیش‌بینی‌ کننده مثبت ۲/۷۱ درصد و ارزش پیش‌بینی‌کننده منفی ۲/۷۳ درصد و کارآیی کولپوسکوپی ۷۲ درصد بود. حساسیت کولپوسکوپی در ضایعات high grade بیشتر بود و در همه مواردی که نتیجه کولپوسکوپی ضایعه high grade بود، بیوپسی نتیجه هیستوپاتولوژی آن را high grade گزارش کرد.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: در این مرکز کولپوسکوپی به تنهایی قادر به تشخیص ضایعات پیش‌سرطانی نمی‌باشد بلکه کولپوسکوپی به همراه سیتولوژی و Punch Biopsy ، جهت ضایعات پیش سرطانی دارای ارزش تشخیصی بالا می‌باشد. به علت حساسیت بالای کولپوسکوپی در تشخیص ضایعات High grade در این مرکز، توصیه می‌کنیم این روش جهت تشخیص ضایعات انجام شود و در موارد مشکوک به ضایعه با درجه بالا، ‌نتایج کولپوسکوپی می‌تواند برای تعیین مناطق مورد نیاز بیوپسی و تعیین خط مشی درمان، راه‌گشا و دارای ارزش پیش‌بینی‌کننده مثبت و منفی بالائی باشد

سابقه و هدف: پنومونی وابسته به ونتیلاتور Ventilator Associated Pneumonia (VAP) شایع‌ترین عفونت بیمارستانی در بخش مراقبت‌های ویژه و دومین عفونت بیمارستانی شایع است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوامل خطرزای پنومونی زودرس وابسته به ونتیلاتور در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال‌های ۱۳۸۸تا ۱۳۸۹ می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی، ۱۰۰ بیمار بستری در سه بخش مراقبت‌های ویژه که بیش از ۴۸ ساعت تحت تهویه مکانیکی بودند، وارد مطالعه شدند و جهت تعیین VAP تا ۹۶ ساعت پیگیری شدند. VAP با استفاده از ابزار "امتیاز بالینی عفونت ریوی تعدیل شده" تعیین شد.

نتایج: همه بیماران از تهویه تهاجمی استفاده کردند و علت اصلی استفاده از تهویه تهاجمی اختلالات تنفسی و کاهش سطح هوشیاری بود. میزان بروز VAP، ۱۹ درصد بود. از این تعداد ۴ نفر زن و ۱۵ نفر مرد بودند. در میان سه دسته عوامل خطرزا (مربوط به بیمار، روندهای درمانی، کارکنان) در گروه عوامل خطرزای مربوط به بیمار، بین سن (۰۳۶/۰=P) و امتیاز کومای گلاسکو (۰۰۱/۰=P) و میزان بروز VAP ارتباط معنی‌داری وجود داشت. در گروه دوم، بین شخص لوله‌گذار (۰۱/۰=P) و قرارگیری سر بیمار در زاویه ۳۰ درجه و بالاتر (۰۲/۰=P) و بروز VAP تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت. در گروه سوم، بین مراقبت دهانی (۰۲/۰=P) و آموزش کارکنان در مورد کنترل عفونت (۰۰۲/۰=P) و VAP ارتباط معنی‌داری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، آموزش مداوم کارکنان و انجام مراقبت‌های دهانی کامل و منظم در بیماران تحت تهویه مکانیکی توصیه می‌شود.