سابقه و هدف: با توجه به اهمیت کم خونی و عدم اطلاع از وضعیت آن این تحقیق بر روی دانش آموزان کلاس اول شهر کاشان در سال ۱۳۷۶ انجام گرفت.

مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی (Descriptive) بر روی دانش آموزان کلاس اول شهر کاشان با انجام آزمایش خون براساس هموگلوبین کمتر از ۱۱,۵ گرم در دسی لیتر، هماتوکریت کمتر از ۳۴% و متوسط حجم گلبول های قرمز (MCV) کمتر از ۸۰ فمتولیتر صورت پذیرفت.

یافته ها: در این پژوهش از تعداد ۴۵۷۷ دانش آموز کلاس اول ۱۷۳۱ نفر (۳۷,۸%) براساس هموگلوبین، ۱۰۳۱ نفر (۲۲.۷%) براساس هماتوکریت و ۱۶۳۸ نفر (۳۵.۸%) با شاخص MCV دچار کم خونی بودند.

نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای کم خونی در کودکان کلاس اول براساس نتایج حاصل لزوم بررسی علل و عوامل موثر بر آن و آموزش برنامه های تغذیه ای و بهداشتی توصیه می گردد

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت کم خونی فقرآهن، عوارض شناخته شده آن و نیز عدم اطلاع از وضعیت آن، این پژوهش بر روی دانش آموزان دختر دبیرستانی سال سوم شهر کاشان طی سال ۱۳۷۶ انجام گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی بود که به منظور انجام آن ۳۵۰ نمونه به طور تصادفی از بین ۱۷۵۰ دانش آموز دختر سال سوم دبیرستان در شهر کاشان انتخاب شدند. خصوصیات جمعیت شناختی، قد و وزن نمونه ها در فرم اطلاعاتی ثبت و پی از جمع آوری نمونه خون براساس هموگلوبین کمتر از ۱۲ گرم در دسی لیتر، هماتوکریت کمتر از سی و شش درصد، MCV کمتر از ۸۰ فمتولیتر، MCH کمتر از ۲۶% و سرم فریتین کمتر از ۱۰ پیکوگرم در لیتر وضعیت کم خونی مورد ارزیابی قرار گرفت. چنانچه داده های حاصل در مورد هر یک از نمونه ها، از معیارهای مذکور کمتر بود به عنوان کم خونی فقرآهن تلقی گردید.

یافته ها: براساس شاخص هموگلوبین، هماتوکریت، MCV و MCH و سرم فریتین به ترتیب ۱۵,۴%، ۱۱.۲%، ۱۰.۳%، ۱۲.۲% و ۱۷.۸% افراد جامعه مورد مطالعه دچار کم خونی فقرآهن بودند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، کم خونی فقرآهن بین دختران دبیرستانی این جامعه نسبتا شایع است و ضرورت دارد. توصیه می شود با انجام تحقیقات تحلیلی علت یا علل بوجود آورنده این امر مشخص گردد.

سابقه و هدف: ارزیابی کیفیت پروتئین مواد غذ ای ی به دلایل بیولوژیک و اقتصادی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به همین علت روشهای بیولوژیک، میکروبیولوژیک، شیمیائی و تلفیقی برای تعیین کیفیت پروتئین‌ها معرفی و بکار گرفته شده است. در بین روش های موجود ، نسبت خالص پروتئین ( NPR ) ، نسبت خالص نسبی پروتئین ( RNPR ) و نسبت کارآیی پروتئین ( PER ) بعنوان روشهای مناسب برای تعیین کیفیت پروتئینها پیشنهاد شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت پروتئینی بـا روشهای فوق روی دو نمونه محصول سویا در سال ۱۳۸۲ انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: تحقیق با طراحی تجربی روی تعداد ۳۲ موش صحرائی نر در سن ۲۱ روز، از نژاد ویستار ( wistar ) در گروههای هشت پایی تحت چهار رژیم غذایی : مورد (سویا ـ مخلوط آرد گندم و سویا ) ، مبنا (کازئین و متیونین ، هر یک حاوی ۱۰ درصد پروتئین و پایه (بدون پروتئین) انجام شد . طول دوره مطالعه برای NPR ، ۱۴ روز بود. بمنظور محاسبه NPR ، مقدار پروتئین دریافتی و افزایش وزن حیوانات تعیین گردید . طول مدت مطالعه برای تعیین PER ، ۲۸ روز بود و مقدار پروتئین دریافتی و تغییر وزن حیوانات تعیین گردید. میزان NPR ، RNPR و PER گروه "کازئین و متیونین " با " سویا " و " مخلوط آرد گندم و سویا " از طریق آماره t test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: شـاخص NPR بـرای " پروتئین کـازئین و متیـونین " ۴۸/۰ ± ۳۷/۴، و برای " سویـا " ۳۵/۰ ± ۶۵/۳ (۰۱/۰ P< ) و شـاخص RNPR بـرابـر۸۳ بـود.شاخص NPR برای " مخلوط آرد گندم و سویا " ۳/۰ ± ۷/۲ (۰۰۱/۰ P< ) و شاخص RNPR برابر ۷/۶۲ بود. شـاخص PER بـرای " پروتئیـن کـازئین و متیونین " ۲۴/۰ ± ۰۴/۳، " سویـا " ۳۵/۰ ± ۲۸/۲ (۰۰۱/۰ P < ) و شاخص PER " سویا " نسبت به " کازئین و متیونین " ۷۵ درصد بود.شاخص PER برای " مخلوط آرد گندم و سویا " ۱/۰ ± ۱/۱(۰۰۱/۰ P< ) بود.

نتیجه‌گیری: کیفیت پروتئین محصول " سویا " در مقایسه با " کازئین و متیونین " پایین است.

سابقه و هدف: ارزیابی کیفیت پروتئین مواد غذا یی به دلایل زیستی و اقتصادی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به همین علت روش ­ های زیستی ، میکروبیولوژیک، شیمیا یی و تلفیقی برای تعیین کیفیت پروتئین‌ها معرفی و به کار گرفته شده است. در بین روش ­ های موجود، قابلیت حقیقی هضم پروتئین ( TPD ) به عنوان روش مناسب برای تعیین کیفیت پروتئین ­ ها پیشنهاد شده است. میزان قابلیت حقیقی هضم پروتئین در رژیم غذایی هندی ­ ها ۷۵ -۵۴ درصد، گواتمالا ۷۷ درصد و برزیل ۷۸ درصد گزارش شده که به طور قابل ملاحظه ­ ای کمتر از رژیم غذایی گیاه ­ خواران آمریکای شمالی ۹۴ -۸۸ می ­ باشد. حدس زده می ­ شود که قابلیت حقیقی هضم پروتئین در بعضی از کشورهای در حال توسعه نگران ­ کننده ­ تر باشد. با توجه به مصرف بالای فرآورده های غلات از جمله نان و ماکارونی (آرد گندم + سویـا) به ویژه در خانوارهای کم ­ درآمد این مطالعه با هدف ارزیابی قابلیت حقیقی هضم پروتئین ( TPD ) آرد گندم و مخلوط آرد گندم + سویا در مقایسه با پروتئین استاندارد کازئین انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: تحقیق با طراحی تجربی روی تعداد ۳۲ موش صحرا یی نر در سن ۲۱ روز، از نژاد Wistar تحت ۴ رژیم غذایی در گروه ­ های ۸ تا یی شامل آرد گندم (مورد ۱) و مخلوط آرد گندم + سویـا (مورد ۲ ) ، کازئین + متیونین ( استاندارد ) و بدون پروتئین (پایه) برای مطالعه TPD قرار داده شدند. طول دوره ­ی مطالعه برای TPD ، ۹ روز بود. به منظور محاسبه ی TPD ، مقدار ازت دریافتی و ازت دفعی حیوانات تعیین گردید. میزان TPD گروه کازئین + متیونین با آرد گندم و مخلوط آرد گندم + سویـا با آزمون آماری t-test مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.

نتایج : ارقام ۳/۲ ± ۴/۹۳، ۶/۳ ± ۹/۹۳ و ۹/۵ ± ۳/۸۰ ب ه عنوان میانگین و انحراف معیار شاخص TPD به ترتیب برای پروتئین‌های کازئین + متیونین، آرد گندم و مخلوط آرد گندم + سویـا بود. همچنین نتیجه ­ی آزمون آماری بین گروه کازئین + متیونین با گروه مخلوط آرد گندم + سویـا معنی ­ دار می ­ باشد (۰۰۰۱/۰ p< ). میانگین غذای دریافتی در گروه ­ های بدون پروتئین، کازئین + متیونین، آرد گندم و آرد گندم + سویا ب ه ترتیب ۱۹، ۷/۴۸، ۳/۲۸ و ۴/۴۵ بوده است.

نتیجه‌گیری: کیفیت پروتئین آرد گندم برابر کازئین ولی مخلوط آرد گندم + سویـا پایین ­ تر از کازئین می _­ باشد. بنابراین میتوان با افزایش مقدار پروتئین سویا ، ارایه راه ­ کارهای کاربردی در تکنولوژی تولید سویا و استفاده از واریته مناسب ­ تر آرد به ویژه سمولینا قابلیت هضم مخلوط آرد گندم + سویـا را افزایش داد.

سابقه و هدف: حضور گیرنده های ویتامین D در نواحی درگیر در یادگیری و حافظه نشان داده شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر کمبود ویتامین D و نیز افزودن کلسیتریول به رژیم غذائی، بر یادگیری و حافظه فضائی طراحی شده است.

مواد و روش ها: تعداد ۲۷ سر موش صحرائی نر بالغ، در ۳ گروه (هر گروه ۹ سر) کنترل (C، رژیم نرمال)، کمبود ویتامین D (C-D) و دریافت کننده مکمل کلسیتریول (C+D) قرار گرفتند. یادگیری فضائی طی ۵ شب و هر شب ۴ مرحله آزمایش، توسط ماز آبی موریس سنجیده شد. در شب آخر میزان تثبیت حافظه فضائی نیز بررسی شد. مدت زمان سپری شده و مسافت پیموده شده در ربع های مورد نظر ماز تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: حیوانات گروه C-D برای یافتن سکو مدت زمان بیشتری را در ماز سپری کردند و این اختلاف با گروه C و C+D از نظر آماری معنی دار بود. به عبارت دیگر، کمبود ویتامین D باعث کندتر شدن روند یادگیری می شود. از دیگر سو، مکمل کلسیتریول بر روند یادگیری بی تاثیر بود. همچنین، هیچ کدام از رژیم های مذکور بر میزان تثبیت حافظه موثر واقع نشدند.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که اگر چه کمبود ویتامین D در روند یادگیری فضایی موش های صحرایی در ماز آبی موریس ایجاد اختلال می کند، اما اثر قابل توجهی در تثبیت حافظه فضایی ندارد. همچنین، افزودن مکمل کلسیتریول به مدت ۴۵ روز بر روند یادگیری و حافظه فضائی موش های صحرائی بی تاثیر است.  

سابقه و هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مصرف رژیم غذایی حاوی عصاره ی تخم کدو بر ساختار بیضه و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون موش های صحرایی بالغ تیمار شده با سیکلوفسفامید اجرا گردید.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر موش بالغ نژاد ویستار با وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم به ۴ گروه ۱۰ تایی تقسیم شدند. گروه اول (دارونما): موش های سالم دریافت کننده ۱ میلی لیتر نرمالین سالین. گروه دوم: سیکلوفسفامید با یک دوز ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم بر وزن بدن، و گروه‌های سوم و چهارم: دوزهای ۳۰۰ و ۶۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم در روز، عصاره تخم کدو را به صورت خوراکی و آغشته با غذا به مدت ۶ هفته بعد از تزریق داروی سیکلوفسفامید با همان دوز به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. ساختارهای بافت شناسی و مورفولوژیک بیضه ها و هم چنین فاکتورهایی مانند MDA،ROS ، سطح آنتی اکسیدان و تستوسترون در سرم خون موش ها مورد ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج: تعداد سلول های جرم و ضخامت اپی تلیوم در لوله های منی ساز در گروه تیمار شده با سیکلوفسفامید در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری (۰۰۱/۰>P) نشان دادند. این متغیرها در گروه دریافت کننده عصاره تخم کدو در مقایسه با گروه تیمار شده با سیکلوفسفامید به طور معنی داری افزایش یافت (۰۰۱/۰>P). تخم کدو با دوزهای ۳۰۰ و ۶۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم سطح آنتی اکسیدان و ROS را در مقایسه با گروه های کنترل و تیمار شده با سیکلوفسفامید به ترتیب افزایش داد (۰۵/۰>P).

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تخم کدو با دوز ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم در روز دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است و عوارض جانبی داروی سیکلوفسفامید بر روی پارامترهای بیضه موش‌های صحرایی را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: تریکومونیازیس شایع­ ترین بیماری انگلی منتقله­ ی جنسی در سراسر جهان است. درمان اصلی این بیماری با مترونیداول صورت می ­گیرد، اما برخی گزارشات مقاومت دارویی به آن را مورد تائید قرار داده است. باتوجه به خواص درمانی گیاه ژرانیوم در طب سنتی، در این تحقیق اثر ضد تریکوموناسی آن در شرایط برون­تنی مورد بررسی قرار گرفت.

موارد و روش­ ها: برای انجام تحقیق تجربی حاضر ۱۲۰۳ فرد مراجعه­ کننده به مراکز درمانی کاشان به­ طور تصادفی مورد آزمایش قرار گرفتند و از این تعداد ۲۳ نفر به تریکوموناس واژینالیس آلوده بودند. از این ایزوله­ ها، ۳ نمونه در محیط TYI-S-۳۳ کشت داده شد و تاثیر غلظت­های ۵/۱۲، ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۸۰۰، ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی ­لیتر عصاره­ی الکلی و آبی ژرانیوم بر رشد تروفوزوئیت­ های تریکوموناس در ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت پس از کشت سنجیده شد. هم­ چنین، تاثیر مترونیدا­زول به­ عنوان داروی کنترل در غلظت­های ۰۲۵/۰، ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰، ۴/۰ میکروگرم ­بر میلی­­ لیتر بر انگل مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. در همه موارد تعداد انگل زنده و مرده با رنگ آمیزی تریپان بلو شمارش گردید.

نتایج: یافته ­های این مطالعه نشان داد که عصاره الکلی و آبی ژرانیوم بر رشد تروفوزوئیت­ های تریکوموناس واژینالیس اثر ممانعت­ کنندگی دارد. IC۵۰ عصاره الکلی و آبی ژرانیوم و مترونیدازول ۲۴ ساعت پس از کشت به­ترتیب، ۶۳/۲۷، ۶۷/۵۴ و ۰۳۲۶/۰ میکروگرم بر میلی­­ لیتر تعیین گردید.

نتیجه­ گیری: عصاره الکلی و آبی ژرانیوم اثر ضد تریکوموناسی داشته و اثرات ضد تریکوموناسی عصاره­ی الکلی ژرانیوم به­مراتب بیشتر از عصاره­ی آبی آن می­ باشد. از آنجا که ژرانیوم یک داروی گیاهی است می­ تواند در مطالعات درون­تنی نیز مورد بررسی قرار گیرد.

سابقه و هدف: به­ دلیل عوارض ناشی از داروهای شیمیایی، مطالعات مختلفی جهت بررسی اثر ضد دردی گیاهان صورت گرفته است. عصاره آبی سنجد دارای مقادیر زیادی از ترکیبات پلی فنولی و فلاونوئیدی می­ باشد. با توجه به اثر ضد درد و ضد التهابی ترکیبات فلاونوئیدی موجود در گیاهان، این مطالعه به­منظور بررسی اثر ضد دردی عصاره آبی سنجد در موش­های صحرایی صورت گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق تجربی بر روی ۵۰ سر موش صحرایی نر که به­ طور تصادفی به پنج گروه ۱۰ تایی شامل ۴ گروه دریافت­ کننده عصاره آبی سنجد با دوزهای ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی­ گرم بر وزن بدن و گروه کنترل تقسیم شدند، انجام شد. عصاره آبی سنجد هر روز و به ­مدت ۴ هفته به ­صورت گاواژ تجویز شد. در نهایت، اثر ضد دردی این عصاره توسط آزمون­ های آلودینیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی، هایپرآلژزیای حرارتی و آزمون فرمالین ارزیابی شد.

نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عصاره آبی سنجد به­ طور قابل توجهی نمره درد را در آزمون­ های آلودینیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی، هایپرآلژزیای حرارتی و آزمون فرمالین کاهش می­ دهد (۰/۰۵>P) .

نتیجه ­گیری: عصاره آبی سنجد به­صورت وابسته به دوز دارای اثر ضد دردی قابل توجهی در موش­ های صحرایی می ­باشد.