سابقه و هدف: نظر به نقش واکسن سه گانه در کاهش مرگ و میر ناشی از سه بیماری مهلک دیفتری، کزاز و سیاه سرفه و با توجه به عوارض شناخته شده آن و عدم اطلاع از میزان شیوع این عوارض در کاشان، به منظور تعیین عوارض واکسن سه گانه در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی-درمانی شهر کاشان، این تحقیق در سال ۱۳۷۸ صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی است که بر روی ۳۸۳ کودک بین ۱,۵ ماهه تا ۶ ساله انجام گرفت. همه کودکان تا ۴۸ ساعت بعد جهت بروز عوارض توسط پزشک متخصص اطفال معاینه و عوارض حاصل در پرسش نامه ثبت و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: در این پژوهش، میزان بروز درد ناحیه تزریق ۴۴,۷%، تورم ۳۱.۴%، قرمزی ۲۷.۷%، کج خلقی ۳۷.۸%، تب ۵۴.۵%، خواب آلودگی ۹.۴%، بی اشتهایی ۱۶.۲%، استفراغ ۷.۵% و گریه مداوم ۵.۳% بود و به طور کلی، ۳۴۴ نفر (۸۹.۸%) از کودکان مورد مطالعه دچار عارضه شدند.

نتیجه گیری: میزان عوارض ناشی از تزریق واکسن سه گانه در شهرستان کاشان بالا بوده و تحقیق بعدی جهت شناسایی علل و کاهش آن ها پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع دل درد مزمن و عوارض شناخته شده درمان آن بدون شناخت علت ایجاد کننده و عدم اطلاع از شیوع هلیکوباکترپیلوری و گزارش های متفاوت از قدرت آزمون اوره آز سریع به منظور تعیین شیوع هلیکوباکترپیلوری در کودکان مبتلا به دل درد مزمن، این تحقیق بر روی مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان شهید بهشتی کاشان به علت دل درد مزمن در سال های ۷۹-۱۳۷۸ انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی ۳۹ کودک در گروه سنی ۱۸-۳ سال که با علایم دل درد مزمن مراجعه نموده بودند، صورت پذیرفت. همه بیماران توسط فوق تخصص گوارش کودکان آندوسکوپی و سپس نمونه های بیوپسی با آزمون اوره آز سریع و پاتولوژی از نظر هلیکوباکترپیلوری بررسی شد. خصوصیات سن، جنس و بعد خانوار بررسی شد. یافته های آندوسکوپی (طبیعی، ازوفاژیت، گاستریت، ندولاریتی، اولسر معده، دئودنیت و اولسر دئودنوم ثبت گردید. شیوع آلودگی با هلیکوباکترپیلوری در نمونه ها تعیین و فاصله اطمینان آن برآورد و قدرت آزمون اوره آز سریع تعیین گردید.

یافته ها: تحقیق در ۳۹ کودک در سن ۴,۱±۹.۹ سال که ۱۷ نفر مذکر (۴۳.۶%) و ۲۲ نفر مونث (۵۶.۴%) بودند و به مدت حداقل سه ماه و با میانگین ۱۳ ماه دل درد داشتند، انجام گرفت. شیوع آلودگی ۳۰.۸% بود و ارزش پیش بینی آزمون اوره آز ۵۰% و ارزش منفی ۷۷.۸% بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: هلیکوباکترپیلوری در اکثر کودکان مبتلا به دل درد مزمن دیده نمی شود و این سوال مطرح می شود که آیا درمان ضد هلیکوباکترپیلوری در همه این کودکان درست است؟ اگرچه حجم نمونه ها کم بود، اما به نظر می رسد آزمون اوره آز سریع قدرت لازم برای تشخیص هلیکوباکترپیلوری در منطقه ما ندارد و تحقیق بیشتر توصیه می شود.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات درمان در اسهال، درمان آنتی بیوتیکی نابجا و در نتیجه مقاومت آنتی بیوتیکی بوده که میزان آن در جوامع مختلف متفاوت است. با توجه به مشخص نبودن مقاومت آنتی بیوتیکی در منطقه مورد مطالعه، در ارگانیسم های ایجاد کننده اسهال که نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارند، این تحقیق به منظور بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی بر روی بیماران مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به آزمایشگاه رفرانس دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال ۷۹-۱۳۷۸ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی ۱۸۰۰ بیمار مبتلا به اسهال حاد صورت پذیرفت. نمونه مدفوع بیماران بلافاصله بعد از نمونه گیری بر روی محیط های کشت اختصاصی منتقل می شد. سپس در صورت رشد ارگانیسم های شیگلا، سالمونلا و ویبریوکلرا آنتی بیوگرام با دیسک های آنتی بیوتیک سپیروفلوکساسین، سفتی زوکسیم، کلرآمفنیکل، کوتریموکسازول، نالیدیکسیک اسید، داکسی سیکلین، تتراسایکلین، سفازولین، فورازولیدن، سفالوتین و آمیکاسین از شرکت پادتن طب انجام گرفت.

یافته ها: از ۱۸۰۰ نمونه مدفوع کشت داده شده، ۲۱۵ مورد (۱۱,۹%) شامل ۱۲۵ مورد، (۵۸.۱%) شیگلا، ۶۶ مورد (۳۰.۷%) سالمونلا و ۲۴ مورد (۱۱.۲%) ویبریوکلرا رشد نمود. نتایج آنتی بیوگرام کشت مدفوع بیماران مبتلا به شیگلا نشان داد که میزان حساسیت آنتی بیوتیکی به سپیروفلوکساسین ۹۹%، سفتی زوکسیم ۹۷%، کلرآمفنیکل ۸۴%، نالیدیکسیک اسید ۷۴%، کوتریموکسازول ۵۸%، داکسی سیکلین ۵۴%، سفازولین ۴۷%، فورازولیدن ۳۵%، آمپی سیلین ۳۳% و سفالوتین ۲۲% بود. نتایج آنتی بیوگرام کشت مدفوع بیماران مبتلا به سالمونلا نشان داد که میزان حساسیت آنتی بیوتیکی به سپیروفلوکساسین ۱۰۰%، کلرآمفنیکل ۹۶%، سفتی زوکسیم ۷۸%، سفازولین ۲۰%، فورازولیدن ۱۲% بود. نتایج آنتی بیوگرام کشت مدفوع بیماران مبتلا به ویبریوکلرا نشان داد که میزان حساسیت آنتی بیوتیکی به سپیروفلوکساسین، داکسی سیکلین و تتراسایکلین ۱۰۰%، سفتی زوکسیم ۹۵.۸%، کوتریموکسازول ۸۷.۵%، نالیدیکسیک اسید ۸۳.۳%، فورازولیدن و سفازولین ۷۹.۲% و سفالوتین ۷۵% و آمپی سیلین ۶۲.۵% بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به گسترش روز افزون مقاومت آنتی بیوتیکی در ارگانیسم های شیگلا، سالمونلا و ویبریوکلرا توصیه می شود که از مصرف آنتی بیوتیک بی مورد و نامناسب در درمان بیماران اسهالی اجتناب شود.

سابقه و هدف: با توجه به گسترش روز افزون بیماری سل و میزان مرگ و میر ناشی از آن و عوارض ناشی از داروهای مورد استفاده در درمان سل جهت بررسی علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و عوارض دارویی، این بررسی در مراجعه کنندگان مبتلا به سل بیمارستان لقمان حکیم تهران طی سال ۷۵-۱۳۷۲ انجام گرفت.

مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی بر روی بیمارانی که با تشخیص سل بستری شده بودند صورت پذیرفت. از کلیه بیماران شرح حال گرفته شد، علایم بالینی ثبت گردید و آزمایش های فسفاتاز قلیایی SGOT و SGPT و Billirubin و CBC و CRP و PPD و ESR و PT و اسید اوریک به عمل آمد. پس از شروع درمان، آزمایش های SGPT و SGOT و PT و بیلی روبین، فسفاتاز قلیایی و اسید اوریک هر هفته تا پایان ماه اول درمان و سپس هر ماه تا پایان درمان انجام می گرفت و عوارض دارویی با آمار McNemar's ارزیابی شد.

یافته ها: از ۱۹۰ بیمار مورد بررسی، ۵۱% مرد و ۴۹% زن بودند. کمترین میزان سل در گروه سنی کمتر از ۵ سال و بیشترین میزان سل در گروه سنی بالای ۶۶ سال بود. از ۱۹۰ بیمار مبتلا به سل، ۵۶,۳% سل ریوی و ۴۳.۷% سل خارج ریوی داشتند. مهم ترین علایم بالینی سل ریوی، تب (۸۲%)، سرفه و خلط (۶۲.۵%)، تعریق شبانه (۲۰%)، تنگی نفس (۱۶%) و خلط خونی (۱۱.۲%) بود. از ۱۹۰ بیمار، ۴۴.۲% اسمیر یا کشت مثبت خلط، ۳۲.۱% بیوپسی مثبت و ۳۳.۶% تشخیص براساس یافته های بالینی و Xray و آزمایش های گوناگون بود. نود درصد بیماران، CBC نرمال، ۹۴ درصد CRP مثبت، ۶۹ درصد ESR بالا، ۱۷ درصد PPD منفی، ۲۵.۸% افزایش SGPT و SGOT متعاقب درمان، ۱۸.۴% افزایش فسفاتاز قلیایی و ۸.۴% افزایش بیلی روبین پس از شروع درمان داشتند و در ۷.۶% اختلال PT پس از شروع درمان ایجاد شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به افزایش آنزیم های کبدی و احتمال مسمومیت کبدی متعاقب درمان سل، به خصوص در بیماران با سن بالا، درمان با مقدار مناسب دارویی و توجه به عوارض کبدی دارو باید انجام گیرد.

سابقه و هدف: ویروسهای هپاتیت B و C از مهمترین عوامل ایجادکننده هپاتیت ویرال هستند که به دلیل ایجاد که باعث بیماری مزمن کبد و سیروزیس و عوارض شناخته شده آن و عدم اطلاع از وضعیت بیماری در منطقه این مطالعه بر روی اهداءکنندگان خون شهرستان از سال ۸۰-۱۳۷۵ انجام شد.

مواد و روشها: این پژوهش به روش توصیفی بر روی کلیه افرادی که جهت اهداء خون به مرکز انتقال خون کاشان مراجعه کرده‌اند انجام شد. پس از ثبت مشخصات فردی این افراد توسط پزشک مرکز مورد معاینه قرار گرفته و در صورت توانایی اهداء خون به واحد خون‌گیری معرفی و در کلیه افراد پس از خون‌گیری و قبل از درآوردن سوزن از رگ ۷ سی‌سی خون جهت آزمایشات لازم از جمله HBSAg و HCVAb گرفته و به روش Elisa و با کیتهای بهرینگ ساخت کشور آلمان مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: طی مدت مورد بررسی از ۴۳۷۳۱ نفر اهداء کننده خون ۲۷۳ نفر (۶/۰ درصد) HBSAg مثبت داشتند که میزان شیوع در طول این مدت تقریباً از ۸۲/۰ تا ۴۹/۰ کاهش نشان می‌دهد و در ۴۷۷ نفر (۱/۱ درصد) AntiHCV مثبت بود که طی سالهای مورد بررسی شیوع آن از ۳۸/۰ تا ۷۱/۱ درصد افزایش داشته است.

نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع هپاتیت C و روند رو به افزایش آن با این بیماری یک مشکل بهداشتی مهم برای منطقه محسوب می شود و انجام یک تحقیق تحلیلی در مورد آن توصیه می شود. هپاتیت B در سالهای اخیر به علت کنترل مناسب فرآورده‌های خونی و واکسیناسیون و رعایت مسائل بهداشتی کاهش یافته است.

سابقه و هدف: بر خلاف روش مرسوم در کتاب ها و مقاله های درماتولوژی که طبقه بندی براساس اتیولوژی و یا نمای بالینی بیماری ها انجام می گیرد و با توجه به اهمیت رهیافت ناحیه ای به عنوان جانشینی مناسب چه در تحقیقات و چه در برخورد بالینی و همچنین به منظور تعیین شیوع ضایعات پوستی کشاله ران و عوامل مرتبط با آن، تحقیق حاضر روی مراجعین به درمانگاه سرپایی در بیمارستان رازی تهران انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش مقطعی روی تعداد ۳۴۰۱ نفر که به طور مستمر مراجعه نمودند، انجام گرفت. تشخیص ضایعه براساس یافته های بالینی و پاراکلینیکی بود. در موارد مشکوک بیوپسی صورت می گرفت. عوامل مرتبط با ظهور شامل سن، جنس و نمایه توده بدن تعیین گردید. شیوع ضایعه در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آب برآورد شد.

 یافته ها: از ۳۴۰۱ بیمار مراجعه کننده ۳,۹% مبتلا به ضایعات کشاله ران بودند. شایع ترین نوع ضایعه، درماتوفیت (۱۷.۲%) و سپس اریتراسما و درماتیت سبورئیک هر یک به میزان ۱۴.۹% بودند. نوع ضایعات بر حسب وضعیت چاقی و جنس متفاوت بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: چاقی در ایجاد ضایعات پوستی کشاله ران دخیل است. انجام تحقیقات بیشتر برای شناخت اتیولوژی و کاهش مشکل توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به نگرانی والدین از بروز عوارض واکسن ثلاث و گزارشات مختلف قبلی از تأثیر استامینوفن در کاهش عوارض واکسن ثلاث و به منظور تعیین تأثیر استفاده از استامینوفن در میزان عوارض ناشی از واکسن ثلاث این تحقیق بر روی کودکان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی شهرستان کاشان طی سال ۱۳۷۸ صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: ‌این تحـقیق نوعی مـطالعه تجربی از نـوع کارآزمایی بالینی است که بـر روی ۳۲۴ کودک ۵/۱ ماه تا ۶ ساله دریافت‌کننده واکسن ثلاث ساخت مؤسسه رازی طی سال ۱۳۷۸ صورت گرفت. این کودکان به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد استامینوفن به میزان mg/kg/dose ۱۵ در زمان دریافت واکسن و سپس هر ۶ ساعت به مدت ۴۸ ساعت استفاده گردید. پس از ۴۸ ساعت عوارض حاصله در هر دو گروه در پرسش‌نامه‌هایی توسط متخصص کودکان ثبت گردید. سپس داده‌ها استخراج و با تست آماری Chi-square مورد قضاوت قرار گرفت و تأثیر عدم دریافت استامینوفن با بروز هر کدام از عوارض در نمونه‌ها تعیین و تعمیم‌پذیری آن در جامعه با احتمال ۹۵ درصد برآورد گردید.

یافته‌ها: ‌ دو گروه مورد مطالعه از لحاظ سن و جنس مشابه بودند. از ۳۲۴ کودک مورد بررسی، ‌۲۸۱ نفر (۷/۸۶ درصد) دچار یک یا چند عارضه شدند و ۴۳ نفـر (۳/۱۳ درصد) هیچ عارضه‌ای پیدا نکـردند. در گـروه شاهد ۹/۸۸ درصد و در گروه مورد ۶/۸۴ درصد عارضه پیدا کردند که به لحاظ عوارض کلی مشابه بودند ( N.S ). شایع‌ترین عارضه عمومی تب با فراوانی ۱/۶۶ درصد در گروه شاهد و ۹/۴۶ درصد در گروه مورد (۰۰۰۷/۰ P< ) و شایع‌ترین عارضه موضعی درد محل تزریق به میزان ۵۸ درصد در گروه شاهد و ۲/۳۵ درصد در گروه مورد بود (۰۰۰۱/۰ < ‍ P ). عدم دریافت استامینوفن باعث افزایش کج‌خلقی بین ۳ - ۲/۱ را برابر (۰۵/۰ P< ) و افزایش درد بین ۷/۲-۱ برابر ‌شد (۰۵/۰ P< ).

نتیجه‌گیری: استامینوفن بعضی از عوارض واکسن را کاهش می‌دهد و تجویز آن به هنگام دریافت واکسن توصیه می‌شود. با این حال به دلیل عدم کاهش جدی بعضی از عوارض راه های دیگر پیشگیری را نیز توصیه می‌کنیم.

هدف: هیپرکلسیوری شایعترین علت ایجاد سنگهای ادراری است. باتوجه به مراجعات متعدد کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری، گزارشهای متفاوت از شیوع آن در مناطق مختلف و عدم اطلاع از وضعیت آن در منطقه، این تحقیق به منظور تعیین شیوع هیپرکلسیوری و عوامل مرتبط با آن روی کودکان ۱۲-۶ ساله شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۳ صورت گرفت.

مواد و رو ش ها: تحقیق با طراحی توصیفی روی ۴۰۰ نفر انجام شد. کودکان به روش نمونه گیر ی تصادفی چندمرحله ا ی انتخاب شدند. برای هر کودکی که در معاینه بالینی فاقد علایم بیماریهایی مثل هیپرپاراتیروئیدی، کوشینگ یا سابقه مصرف زیاد ویتامین D بود، فرم پرسشنامه تکمیل و نمونه ادرار وی جهت انجام آزمایش به آزمایشگاه ارسال شد. در آزمایشگاه مقدار کراتینین، کلسیم و سدیم ادرار با دستگاه RA۱۰۰۰ و فلیم فتومتر انداز ه گیری و در فرمهای مربوطه ثبت گردید. کودکانی که نسبت کلسیم به کراتینین ( Ca/Cr ) ادرار آنها بیشتر از ۲/۰ و میزان سدیم ادرار آنها بیشتر از Meq/lit ۲۰۰ بود به ترتیب به عنوان کودک دچار هیپرکلسیوری و هیپرناتریوری در نظر گرفته شدند، آنگاه شیوع هیپرکلسیوری تعیین و نقش عوامل مربوطه بررسی گردید.

یافته ها : از ۴۰۰ کودک مورد بررسی، ۳۶۲ کودک واجد شرایط بودند. شیوع هیپرکلسیوری ۲/۳۴ درصد بود که در مناطق شهری و روستایی مشابه بود. ۱/۵۸ درصد کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری و ۹/۴۷ درصد کودکان فاقد هیپرکلسیوری پسر بودند (۰۶/۰ P< ). در کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری ۹/۴۱ درصد هیپرناتریوری وجود داشت در حالیکه تنها ۶/۲۰ درصد اطفال نرمال، هیپرناتریوری داشتند (۰۰۰۱/۰ P< ) .

نتیجه گیر ی و توصیه ها : هیپرکلسیوری در شهرستان کاشان شیوع بالایی دارد، در پسران شایعتر از دختران است و همراهی واضحی با هیپرناتریوری دارد. بررسی میزان سدیم دریافتی این گروه از کودکان توصیه می شود.

سابقه و هدف: در آب افتادن و به دنبال آن غرق شدگی یکی از حوادث غیرعمدی منتج به آسیب­های نورولو ژیک و مرگ به علت هیپوکسی و ایسکمی در کودکان و نوجوانان می باشد که قابل پیشگیری است. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولو ژیک موارد غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در کودکان و نوجوانانی است که در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال­های ۱۳۸۴-۱۳۷۲ بستری شدند.

مواد و روش ­ ها: در این مطالعه توصیفی پرونده کلیه بیمارانی که به علت غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در بیمارستان بهشتی بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. کلیه اطلاعات مورد نظر شامل جنس، سن، ملیت، فصل، محل غرق شدگی، مصرف دارو یا بیماری زمینه­ای و عاقبت آنها در پرسش‌نامه وارد و با جداول و نمودار توصیف شدند.

نتایج: از مجموع ۴۷ بیمار، (۶ نفر) دچار غرق شدگی و (۴۱ نفر) نزدیک به غرق شدن بودند. ۳۳ نفر از آنها (۲/۷۰ درصد) پسر بودند و شایع­ترین گروه سنی در میان قربانیان، رده سنی ۴-۱ سال (۲/۸۷ درصد) بود. در تمام گروه­های سنی، پسران بیش از دختران دچار غرق شدگی شده بودند و۴۰ نفر ملیت ایرانی و ۷ نفر ملیت افغانی داشتند. محل های شایع در آب افتادن عبارت بودند از: حوضِ خانه (۵/۷۲ درصد)، استخر شنا (۵/۸ درصد)، جوی یا رودخانه (۵/۸ درصد)، چاه (۲/۴ درصد) و سایر موارد (۳/۶ درصد). شایع­ترین فصول غرق شدگی در بهار و تابستان هر یک به میزان (۷/۲۷ درصد) بوده است. در هیچ یک از بیماران سابقه مصرف دارو یا بیماری زمینه ای خاصی وجود نداشت .از مجموع ۴۷ بیمار، ۳۹ نفر(۸۳ درصد) با بهبودی کامل مرخص شده بودند و ۸ نفر (۱۷ درصد) فوت کرده بودند. کلیه کودکان غرق شده فوت نمودند و تنها دو نفر از موارد نزدیک به غرق شدگی از بین رفتند.

نتیجه­گیری: از آنجایی که کودکان کمتر از ۵ سال و به خصوص رده سنی ۴-۱ سال از پرخطرترین گروه­ها برای غرق شدگی هستند، باید این گروه سنی در مرکز توجهات برای استرات ژی­های پیشگیری قرار گیرند. همچنین کنترل و پیشگیری از حوادث در کودکان به عنوان یک اولویت بهداشتی باید مورد توجه مسئولین قرار گیرد.

سابقه و هدف: روی از عناصر کمیاب و ضروری بدن می‌باشد که نقش اساسی در سیستم ایمنی بدن دارد. بیان شده است که کمبود روی احتمالا در بروز، شیوع و شدت اسهال نقش داشته و سبب تاخیر رشد شود. این مطالعه با هدف بررسی سطح سرمی روی در کودکان مبتلا به اسهال انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۱۰۵ کودک مبتلا به اسهال حاد آبکی مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. در این مطالعه با گرفتن ۵ سی‌سی خون از بیماران سطح سرمی روی اندازه‌گیری شد. هم‌چنین، سن، جنس، طول مدت اسهال و بستری، و تاخیر رشد نیز مورد بررسی قرار گرفت. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون‌های مجذور کای، t وANOVA مورد ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج: از میان ۱۰۵ کودک، ۶/۴۸ درصد آنها پسر بوده و سن نیمی از آنها بالای ۱۲ ماه بود. نتایج مطالعه نشان دهنده کمتر بودن میانگین سطح سرمی روی در کودکان مبتلا به اسهال حاد آبکی با طول مدت بستری و طول مدت اسهال بیشتر از سه روز بود (به‌ترتیب ۰۲۳/۰=P و ۰۰۴/۰=P). در ضمن میانگین سطح سرمی روی در کودکان دارای تاخیر رشد کمتر از کودکان فاقد آن بود (۰۰۰۱/۰>P).

نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر بیان می‌دارند که کودکان با سطح سرمی پایین‌تر روی، طول مدت اسهال و بستری طولانی‌تری نسبت به سایر کودکان مبتلا به اسهال آبکی داشته و میزان تاخیر در رشد نیز در این کودکان بیشتر است.

سابقه و هدف: فرزندانی که از نظر ذهنی ناتوان هستند، فشارهای روانی خاصی را بر کل خانواده و به ویژه مادران تحمیل می کنند. جهت ایجاد سازگاری باید از شیوه های مقابله ای استفاده شود. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر آموزش بر سازگاری اجتماعی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر بر اساس تئوری سازگاری روی انجام گرفت.

مواد و روش ها: مطالعه ی نیمه تجربی حاضر بر روی ۴۰ نفر از مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مراجعه کننده به مدرسه استثنایی شهرستان آران و بیدگل طی سال های ۸۹-۱۳۸۸ صورت پذیرفت. مداخله به شیوه حضوری و در ۴ جلسه آموزشی ۲ ساعته به همراه ۳۰ دقیقه پرسش و پاسخ در طی ۲ هفته انجام گرفت. محتوای آموزش شامل آموزش شیوه های سازگاری بر اساس ابعاد تئوری سازگاری روی بود. پرسشنامه سازگاری، قبل و ۶ هفته بعد از پایان مداخله، مجددا توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل گردید.

نتایج: میانگین نمرات سازگاری اجتماعی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر در بعد فیزیولوژیک، درک از خود، وابستگی و استقلال، ایفای نقش و سازگاری اجتماعی کل، قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی‌داری را نشان داد (۰۰۱/۰>P).

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش بر اساس تئوری روی بر سازگاری اجتماعی مادران کودکان عقب مانده ذهنی مؤثر است.

سابقه و هدف: هپاتیت B یکی از مشکلات سلامت عمومی در سراسر جهان است. مهم­ترین راه برای جلوگیری از آن به­خصوص بین افراد با ریسک بالا، واکسیناسیون است. در این مطالعه میزان ایمنی نسبت به واکسن در پرسنل درمانی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال ۱۳۹۱ بررسی شده است.

مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی ۲۲۷ نفر از پرسنل درمانی انجام شد. نمونه­ها به­صورت تصادفی و از میان پرسنلی که حداقل ۳ ماه از دریافت آخرین دوز واکسن هپاتیت B آنها گذشته بود، انتخاب شدند. نمونه­های سرمی افراد از نظر تیتر Anti-HBs با روش ELISA و Anti-HBc با روش RAPID مورد آزمایش قرار گرفت.

نتایج: از ۲۲۷ نفر افراد مورد مطالعه ۵۴ نفر (۴/۲۴ درصد) مرد و ۱۶۷ نفر (۶/۷۵ درصد) زن با میانگین سنی ۸۵/۷ ± ۳۵/۳۱ بودند. فراوانی افراد پاسخ­دهنده به واکسن در جنس زن ۳/۹۵ درصد بود که ۸/۱۰ درصد دارای پاسخ کم، ۴/۱۴ درصد دارای پاسخ متوسط و ۱/۷۰ درصد با پاسخ بالا بودند. از طرف دیگر در مردان فراوانی افراد پاسخ­دهنده به واکسن۳/۹۵ درصد بود که ۴/۲۰ درصد دارای پاسخ کم، ۴/۲۰ درصد دارای پاسخ متوسط، ۶/۵۵ درصد با پاسخ بالا بودند.

نتیجه­گیری: یافته­های مطالعه نشان می­دهد که پاسخ مناسبی به واکسن به­خصوص بعد از یک سال از تزریق ایجاد می­شود. بنابراین پروتکل کنونی جهت واکسیناسیون هپاتیت B با پاسخ مناسبی همراه بوده، هرچند پس از یک دوره واکسیناسیون کامل، پاسخ به واکسن ۱۰۰ درصد نبوده است.