سابقه و هدف: کیفیت خواب ضعیف یکی از شایع ترین مشکلاتی است که سالمندان با آن روبرو هستند. با افزایش سن، تغییراتی در کیفیت و ساختار خواب و ریتم سیرکادین ایجاد می شود. این تغییرات منجر به بروز اختلالات خواب و شکایات مکرر ناشی از آن می­گردد. با توجه به شکایت زیاد سالمندان از بی خوابی تصمیم گرفته شد مطالعه ای تحت عنوان بررسی کیفیت خواب و عوامل مرتبط با آن در بیماران سالمند بستری در بیمارستان­های شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۵ انجام شود.

مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع‌ مقطعی است که روی ۳۹۰ بیمار سالمند بالای ۶۵ سال بستری در بیمارستان های کاشان که به روش به طور متوالی انتخاب شده بودند انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه شامل دو بخش بود. بخش اول پرسشنامه شامل ۱۹ سوال در مورد مشخصات شخصی و بخش دوم شامل سوالات ایندکس کیفیت خواب پیتسبرگ بود. مجموع نمره بالاتر از ۶ کیفیت پایین خواب را نشان می دهد. از آزمون های آماری t-test و ANOVA و مجذور کای برای تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد .

نتایج: نمونه ها شامل ۴/۵۵% مرد و ۶/۴۴% زن بودند. میانگین سنی افراد ۹/۵ ±۸/۷۱ سال بود. از کل نمونه ها ۵/۸۹% متاهل و ۸/۷۰% بی سواد بودند. بین وضعیت تاهل و کیفیت خواب ارتباط معناداری مشاهده ­شد (۰۰۰۱/۰ p< ) و افراد متاهل ۲/۴ بار بیشتر، از کیفیت خواب مطلوب برخوردار بودند (۸۵/۸-۲ .(CI ۹۵%= بیمارانی که در بخش های داخلی بستری بودند نسبت به بخش های جراحی۷/۲ بار بیشتر کیفیت خواب ضعیف داشتند (۴/۴-۷۲/۱ (CI ۹۵%= . کیفیت خواب با سطح تحصیلات نیز ارتباط معنی دار داشت (۰۱/۰ p< ). کیفیت کلی خواب بیماران سالمند بستری پایین بود (۸/۴ ± ۲/۷). ولی در مردان (۹/۴ ± ۲۲/۶) بهتر از زنان (۳۳/۴ ± ۳۲/۸) بود. بین دو جنس در همه اجزای خواب به جز مدت زمان خواب و کفایت و کارایی آن تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد. تنگی نفس (۵۶/۴ ± ۳/۹)، تغییر عادات خواب (۳۵/۴ ± ۷۷/۸) و محرک های نوری (۷۶/۴ ± ۱/۱۰) مهمترین عواملی بودند که روی کیفیت خواب تاثیر گذار بودند. کیفیت خواب همچنین با تاخیر در خواب رفتن و بیماری های تنفسی و خونی ارتباط معنی داری داشت (۰۰۰۱/۰ p< ).

نتیجه­گیری: کیفیت خواب بیماران سالمند بستری ضعیف بود. با انجام بعضی تغییرات در تسهیلات و کار روزانه بخش می توان به بیماران سالمند جهت داشتن خواب بهتر هنگام بستری بودن کمک کرد. 

سابقه و هدف: تصادفات یکی از علل عمده مرگ و میر و پیامد نامطلوب در جمعیت زیر ۵۰ سال می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین عوامل مرتبط با پیامد ضربات مغزی تروماتیک (TBI) در بیماران بستری در ICU انجام گرفت.

مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که روی ۹۵ بیماری دارای TBI که در ICU بیمارستان بهشتی کاشان بستری بودند، انجام شد. برای جمع آوری داده ها از چک لیستی استفاده شد. که حاوی اطلاعات بیوگرافیک، مشخصات وقوع حادثه، و اطلاعات کلینیکی و پیامد بیماران بود. سطح هوشیاری در دو نوبت با فاصله ۶ ساعت توسط نمره کمای گلاسکو (GCS) بررسی شد. پیامد نیز با نمره پیامد گلاسکو (GOS) تعیین شد.

نتایج: میانگین سنی بیماران ۱۲±۷/۲۶ سال بود. میانگین دوره بستری ۹/۱۳±۳/۱۲ روز بود و با GOS تفاوت معنی دار آماری داشت (۰۰۰۱/۰=p). شصد درصد افراد پیامد مطلوب داشتند و ۲/۲۳ درصد نیز فوتی بودند. مقایسه شدت ترومای مغزی بیمار در بدو ورود و ۶ ساعت بعد از ورود به ICU با پیامد تروما تفاوت معنی دار آماری داشت (۰۰۰۱/۰=P). آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد فقطGCS ۶ ساعت بعد از ورود به ICU تعیین کننده پیامد تروما می باشد (۰۰۷/۰=P).

نتیجه گیری: GCS ۶ ساعت بعد از ورود به ICU مهمترین عامل تعیین کننده پیامد تروما های مغزی است؛ بنابراین، اطلاعات مربوط به GCS بیماران در بخش ICU باید به دقت ثبت شود تا برای ارزیابی و پیش بینی پیامد ترومای مغزی در بیماران مورد استفاده قرار گیرد.