سابقه و هدف: زمان سپری شده تا رسیدن به بیمارستان و نوع واکنش اولیه برای افرادی که از انفارکتوس حاد میوکارد رنج می برند، اهمیت دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رفتارهای درمان طلبی و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به انفارکتوس حاد میوکارد مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد.

مواد و روش ها: این پژوهش مقطعی روی 280 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 1385 و 1386 انجام گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای که خصوصیات دموگرافیک، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، سابقه بستری، زمان بروز علائم، شدت درد، برداشت اولیه ذهنی بیماران از درد و علائم خود، رفتارهای درمان طلبی هنگام مواجه شدن با علائم، نحوه مراجعه به بیمارستان و زمان رسیدن به اولین مرکز درمانی بودند، جمع آوری گردید و این رفتارها به دو دسته مطلوب و نامطلوب تقسیم شدند.

نتایج: تعداد 6/73 درصد از نمونه ها مرد با میانگین سن 13.34± 61.37 و 4/26 درصد زن با میانگین سن9.97± 67.21  سال بودند. شایع ترین رفتارها در جمعیت مورد مطالعه به ترتیب استراحت (5/42 درصد)، مصرف خود سرانه داروها (3/34 درصد)، تماس با 115 (85/22 درصد) و قرار دادن قرص زیر زبانی (5/20 درصد) بود. در کل تعداد 107 نفر رفتارهای مطلوب، 60 نفر رفتارهای نامطلوب و 113 نفر هم ترکیبی از هر دو دسته رفتار را داشتند.

نتیجه گیری: بیشتر مبتلایان به انفارکتوس میوکارد حداقل یک رفتار نامطلوب هنگام بروز علائم داشته اند که می تواند اثرات زیان باری در پی آمد بیماری داشته باشد. راهکارهای آگاهی بخش افراد در خطر، به احتمال زیاد می تواند نقش موثری در این رابطه ایفا نمایند.