سابقه و هدف: خونریزی قسمت فوقانی دستگاه گوارش از اورژانس های شایع است که باعث بسیاری از موارد بستری و افزایش هزینه ها و حتی مرگ و میر می باشد. هدف از این بررسی مقایسه نتایج آندوسکوپی درمانی و آندوسکوپی تشخیصی در بیماران مبتلا به خونریزی ناشی از زخم های بخش فوقانی دستگاه گوارش است.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی روی 145 بیمار مبتلا به خونریزی قسمت فوقانی دستگاه گوارش بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سالهای 83-1381 انجام شد. بر اساس اطلاعات پرونده ها، بیماران در دو گروهی که تنها بررسی تشخیصی در آنها انجام شده و گروهی که درمان های آندوسکوپیک نظیر تزریق اپی نفرین رقیق شده و یا ماده اسکلروزان داشتند، تقسیم شدند. جهت آنالیز آماری از آزمون های t زوجی و مجذور کای و محاسبه OR و فاصله اطمینان آن صورت گرفت.

نتایج: 46 نفر از بیماران مورد مطالعه (7/31 درصد) درمان ها آندوسکوپیک شدند. میانگین روزهای بستری در این گروه 64/2±23/7 روز و در گروهی که آندوسکوپی تشخیصی به تنهایی انجام شده بود 73/3±97/8 روز بود (005/0=P). میزان مرگ و میر به علت خونریزی گوارشی در گروه درمان آندوسکوپیک 3/2 درصد و در گروه دوم 3/8 درصد بود (17/0=P). نیاز به جراحی در گروه درمان آندوسکوپیک 5/6 درصد و در گروه آندوسکوپی تشخیصی 1/19 درصد بود (4/3= (P= 048/0 ، OR.  

نتیجه گیری: درمان آندوسکوپیک در مقایسه با درمان مدیکال باعث متوقف شدن بهتر خونریزی، پایداری همودینامیک و جلوگیری از عوارضی مثل خونریزی مجدد زودرس می شود. میزان ترانسفیوژن کاهش یافته، مدت زمان بستری و نیاز به جراحی نیز کمتر می شود.