سابقه و هدف: بنا بر گزارش سازمان بینالمللی کار (ILO) در هر سال در دنیا بیش از 15 میلیون حادثه ناشی از کار رخ میدهد و در حدود یک میلیون نفر در سال در اثر سوانح شغلی جان خود را از دست میدهند، علاوه بر آن سوانح شغلی باعث معلولیت و آسیبدیدگی میگردند. در ایران متاسفانه به دلیل عدم وجود آمار دقیق در این مورد اطلاعات درستی دربارهی خسارات وارده وجود ندارد. این پژوهش با هدف بررسی همهگیری شناسی آسیبهای ناشی از کار در شهرستان کاشان از مهرماه سال 1384 لغایت پایان شهریور سال 1385 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش از نوع توصیفی از نوع دادههای جدید روی 1517 شاغل در واحدهای صنعتی، تولیدی، کشاورزی و خدماتی شهرستان کاشان که در فاصلهی زمانی یک ساله دچار آسیب در حین کار خود شده و برای درمان به یکی از بیمارستانهای شهر کاشان مراجعه نموده بودند، توسط پرسشنامه طراحی شده به وسیله کارشناس آموزشدیده در زمان مراجعه انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون کای دو استفاده شد. نتایج: از 1517 شاغل آسیبدیده، 1476 مورد (3/97 درصد) مرد و 41 مورد (7/2 درصد) زن و محدودهی سنی آسیبدیده بین 12 تا 75 سال (2/10±7/29) سال بود. بیشترین فراوانی با 3/41 درصد در محدودهی سنی 29-20 سال و بیشترین فراوانی از نظر سابقهی کار با 7/42 درصد در محدودهی سنی زیر 4 سال قرار داشت. بیشترین نوع آسیب مربوط به آسیبهای چشمی 6/53 درصد و پس از آن بیشترین آسیب مربوط به دست (از مچ تا انگشتان) با 6/26 درصد بود. بیشترین فراوانی عامل حادثه در آسیبدیدگان ناشی از کار تصادف و برخورد با اشیاء 3/39 درصد و پس از آن کار با ماشینآلات 3/14 درصد و بیشترین فراوانی آسیبها در بخش خدمات 2/50 درصد و بعد از آن بخش صنعت و معدن با 3/48 درصد و بخش کشاورزی 5/1 درصد بود. ارتباط معنیدار بین محل آسیب و محل کار دیده شد (0001/0p<). همچنین ارتباط معنیداری بین عضو آسیبدیده و نوع آسیب دیده شد (0001/0p<). نتیجهگبری: با توجه به شیوع بیشتر سوانح در بخش خدمات و صنعت شهر کاشان و درگیری بیشتر قشر جوان و همچنین قابل پیشگیری بودن سوانح شغلی میتوان با اقدامات اولیه مثل آموزش و بالا بردن سطح ایمنی در محیطهای کاری تعداد سوانح را در این شهر صنعتی کاهش داد.