بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر داروی ایبوپروفن بر ترومای نا شی از جراحی معده موشصحرایی
|
داریوش مهاجری*، غفور موسوی، میرهادی خیاط نوری، علی آصفی |
، daryoushmohajeri@yahoo.com |
|
چکیده: (8567 مشاهده) |
سابقه و هدف: امروزه بهبود سریع زخمهای جراحی بهمنظور کاهش عوارض زخم از جمله درد، مورد توجه محققین میباشد. یکی از روشهای موثر در بهبود و التیام سریع زخمها، استفاده از داروهای صناعی میباشد . هدف از این مطالعه، بررسی هیستوپاتولوژیک اثرات داروی ایبوپروفن به عنوان یک مهار کننده غیر اختصاصی آنزیم سیکلواکسیژناز I و II ، بر روند ترمیم متعاقب ترومای ایجاد شده توسط جراحی در نسج نرم معده است. مواد و روشها: برای انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه 5 تایی توزیع گردید. به منظور ایجاد تروما یک برش گاستروتومی یک سانتیمتری در خم بزرگ معده هر یک از موشها ایجاد، سپس در دو لایه بخیه زده شد. بعد از عمل جراحی، موشهای گروه تیمار با دارو، روزانه و بهمدت 15 روز داروی ایبوپروفن را با دز 30 میلیگرم بهازای هرکیلوگرم وزن بدن که در 10 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن DMSO 5% حل شده بود، به صورت خوراکی دریافت کردند. موشهای گروه دارونما، DMSO 5% و موشهای گروه کنترل، سرم فیزیولوژی به میزان 10 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی به مدت 15 روز دریافت کردند. مطالعه آسیبشناسی برای ارزیابی التیام در موشهای مورد آزمایش که پس از 15 روز تیمار، یوتانایزه گردیده بودند، با استفاده از روشهای رنگآمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین و تریکروم ماسون انجام شد. التیام موضع جراحی در گروههای مورد مطالعه با در نظر گرفتن فاکتورهای مؤثر در ترمیم نظیر پرولیفراسیون فیبروبلاستها، تشکیل عروق نوساز، نوزایش بافت پوششی و ایجاد کلاژن موجود در نسج ترمیمی با هم مورد مقایسه قرار گرفت. دادههای بهدست آمده، به صورت mean±S.E.M ارائه و اختلاف معنیدار بین گروهها توسط آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی Bonferroni در سطح معنیداری 05/0 P< توسط نرمافزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: تعداد فیبروبلاستها و جوانههای مویرگی در گروه تیمار با داروی ایبوپروفن به طور معنیداری کمتر از گروههای کنترل و حلال دارو ( DMSO ) بودند (05/0> P ). اندازه رخنه و شکاف باقیمانده موجود در دهانه زخم ( Epithelial gap ) نیز در گروه تیمار با ایبوپروفن بهطور معنیداری بیشتر از دو گروه دیگر بود (05/0 P< ). همچنین اختلاف معنیداری از لحاظ نسبت کلاژن موجود در نسج ترمیمی، مابین گروه تیمار با ایبوپروفن و گروههای شاهد و کنترل حلال دارو برآورد گردید (05/0 P< ). نتیجهگیری: نتایج این بررسی نشان داد که داروی ایبوپروفن اثر ممانعتکننده در ترمیم زخم جراحی معده دارد و بنابراین بهعنوان یک داروی انتخابی برای استفاده بعد از اعمال جراحی بافت معده حتی بهعنوان ضد درد نیز پیشنهاد نمیگردد. |
|
واژههای کلیدی: ایبوپروفن، ترمیم زخم، معده، موش صحرایی، هیستوپاتولوژی |
|
متن کامل [PDF 792 kb]
(2479 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1388/2/15 | انتشار: 1387/10/26
|
|
|
|