سابقه و هدف: با توجه به این که سالمونلوز شایع ترین نوع مسمومیت غذایی در جهان می باشد و طیور از گسترده ترین مخزن سالمونلا به شمار می روند، نگرانی های حاکی از وجود این میکروارگانیسم در طیور و فرآورده های آن وجود دارد. به منظور تعیین شیوع آلودگی سالمونلایی لاشه های مرغ و تاثیر سرد کردن غوطه وری بر آن، این تحقیق در یک کشتارگاه صنعتی شرق تهران طی سال 1373 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق در مرحله اول به روش توصیفی برای تعیین شیوع و در مرحله دوم به روش تجربی صورت پذیرفت. مراحل جداسازی سالمونلا: پس از نمونه گیری تصادفی لاشه ها، شامل کشت در محیط های مایع غنی کننده انتخابی، جامد انتخابی و جامد افتراقی غیر انتخابی می باشند. تایید سالمونلاهای جدا شده طی مراحل تخلیص کشت های مشکوک، آزمایش های بیوشیمیایی و سرولوژیک انجام گرفت. شیوع آلودگی در نمونه های مورد بررسی تعیین و فاصله اطمینان آن در جامعه برآورد و تاثیر سرد کردن را با آزمون Mc Nemar مورد قضاوت قرار گرفت.

یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که میزان آلودگی سالمونلایی لاشه های مرغ قبل از سرد کردن 57.5% است و سرد کردن غوطه وری منجر به افزایش این آلودگی به میزان 12.5% می گردد (P<0.07). همچنین پس از ورود لاشه ها به تانک سرد کننده میزان آلودگی آب 40% افزایش یافت.

نتیجه گیری: فراوانترین سروتیپ های جدا شده در این بررسی S.typhimurium و S.enteritidis می باشند. با توجه به گستردگی منابع آلودگی با سالمونلا لازم است به منظور کنترل سالمونلا آزمایش های باکتری شناسی و سرولوژیک از جوجه کشی ها، مرغداری ها، کارخانجات تهیه دانه، کشتارگاه ها و افراد شاغل در صنعت طیور به عمل آورد. همچنین توصیه می گردد تحقیقات تجربی توام با مداخله به منظور ارایه روش های کاهش آلودگی انجام گیرد.