سابقه و هدف: افزایش آب بافت مغز رابطه مستقیم با شدت ادم مغزی دارد و تعیین حجم آب موجود WC یا (Water Content) بافت مغزی بسیار حائز اهمیت است. با توجه به این که تغییرات WC همراه با تغییرات SG یا (Specific Gravity) بافت می شود، این تحقیق به منظور تعیین SG دو نیمکره که در حالت عادی و ادم و به منظور ارتباط آن با آب بافت مغز در رت انجام گرفت.

مواد و روش ها: پس از ایجاد موقعیت با استفاده از روش شناسی MARMAROU، تحقیق به روش تجربی صورت پذیرفت. با استفاده از پارافین و برموبنزن یک ستون مایع از لایه های مختلف و با SGهای متفاوت تهیه و ارتباط بین SG و ارتفاع در این ستون تعیین گردید. نمونه بافت نیمکره های مغز رت پس از بیهوشی در دو گروه شاهد و آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. در گروه آزمایش شریان های کاروتید به مدت 30 دقیقه بسته شدند. WC مغز در هر دو نیمکره و در هر دو گروه به روش کلاسیک خشک نمودن بافت تعیین و هم چنین با استفاده از ستون مایع، SG هر نمونه اندازه گیری گردید و ارتباط بین SG و WC بافت تعیین شد. جهت ارزیابی این ارتباط، یک گروه ده تایی رت که شریان های کاروتید آن ها به مدت 15 دقیقه بسته گردیده مورد بررسی قرار گرفت. WC به دو روش خشک نمودن بافت و استفاده از ارتباط به دست آمده بین SG و WC تعیین و مقایسه شد.

یافته ها: نتایج نشان می دهد که هم WC و هم SG بافت مغز در هر دو نیمکره در دو گروه آزمایش و شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0.05). ارتباط خطی بین SG و WC در دو نیمکره (r²=0.99) و همچنین مقدار SG بافت خشک SGs مغز در دو نیمکره به دست آمد. ارزیابی ارتباط بین SG و WC نشان می دهد که تفاوت معنی داری در WC تعیین گردیده به روش کلاسیک خشک نمودن بافت و WC محاسبه شده با استفاده از SG وجود ندارد.

نتیجه گیری: استفاده از پارافین و برموبنزن و ایجاد یک ستون مایع رابطه معنی داری را بین ارتفاع ستون و SG نشان داد که نشانگر مناسب بودن این مایع مخلوط جهت تعیین SG است. بین رابطه WC و SG در دو نیمکره تفاوت وجود دارد. تحقیقات بیشتر برای پاسخگویی به این تفاوت، بویژه در اجزا هر دو نیمکره توصیه می شود.