سابقه و هدف: یکی از شایعترین اعمال جراحی بیمارستانی در سراسر دنیا سزارین است که اغلب تحت بیحسی نخاعی انجام میگردد. این تحقیق جهت بررسی تاثیر افزودن میدازولام داخل نخاعی در کیفیت طول دوره بیدردی سزارین در بیمارستان معتضدی کرمانشاه در سال 85- 1384 انجام گرفت.
مواد و روشها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور بر روی 124 زن سزارینی که به دو گروه تقسیم شدند، انجام شد. به 62 بیمار بوپیواکائین با سرم نمکی و به 62 بیمار بوپیواکایین با میدازولام، داخل نخاعی تزریق گردید. زمان شروع، بازگشت و پایان بیحسی، شدت درد قبل و بعد از عمل، نشانههای حیاتی، زمان درخواست اولین مسکن و عوارض در دو گروه تعیین گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمونهای t مستقل، c 2 ، من ویتنی و فیشر استفاده شد.
نتایج: نتایج تحقیق نشان داد، طول مدت بیدردی از 19/55 ± 18/142 دقیقه در گروه کنترل به 33/77 ± 06/178 دقیقه در گروه تجربی افزایش معنیدار (02/0 p< ) و شدت درد در دقیقه 15 پس از عمل از 32/1 ± 21/1 به 11/1 ± 45/0 و در دقیقه 120 پس از عمل از 1/2 ± 97/4 به 64/1 ± 2 کاهش معنیدار داشته است (007/0 p< ) و بیحسی 052/0 ± 72/1 دقیقه سریعتر شروع شده است. اضافه کردن میدازولام داخل نخاعی موجب تغییر نشانههای حیاتی نگردید. میزان تهوع و استفراغ با میدازولام افزایش یافت.
نتیجهگیری: چنانچه در مطالعات وسیعتر عدم افزایش تهوع و استفراغ به دنبال استفاده از میدازولام مشاهده شود شاید بتوان در بیماران سزارینی میدازولام داخل نخاعی را به عنوان یک داروی مناسب برای کاهش درد و افزایش طول مدت بیدردی به همراه بوپیواکائین به کار برد.