سابقه و هدف:پیشرفت روند سالمندی اغلب با کاهش عملکرد حرکتی و افزایش سقوط و بدنبال آن ترس از سقوط همراه است، که این عوامل بهطور مستقیم بر کاهش استقلال و کیفیت زندگی سالمندان تأثیر میگذارند. مداخلات حرکتی می توانند به عنوان عاملی مؤثر برای ارتقاء عملکرد جسمانی مطرح شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات فانکشنال تعادلی بر عملکرد حرکتی و ترس از سقوط سالمندان ساکن در مراکز مراقبتی بود. روشها: این مطالعه از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل زنان سالمند ساکن مراکز نگهداری استان گیلان بود. از میان آنها، ۳۰ نفر بر اساس معیارهای ورود بهصورت هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی ساده به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی بهمدت هشت هفته در برنامه تمرینات فانکشنال تعادلی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ارزیابی متغیرهای تحقیق با آزمون های زمان برخاستن و رفتن، ده متر راه رفتن، عملکرد فیزیکیکوتاه و ۵ بار نشستن و برخاستن انجام شد. تحلیل آماری با آزمون های نرمالیتی شاپیرو–ویلک و همگنی واریانسها (با آزمون لوین) و تحلیل کوواریانس چندمتغیرهبا سطح معناداری کمتر از ۰۱/۰ و اندازه اثر مربع اتای جزئی با نرمافزارSPSS نسخه ۲۵ انجام شد. نتایج: یافتهها نشان داد که تمرینات فانکشنال موجب کاهش معنادار ترس از سقوط (p = 0.002, η² = 0.327)، بهبود معنادار در زمان آزمون برخاستن و رفتن(p < 0.001, η² = 0.512)، زمان راه رفتن سریع (p < 0.001, η² = 0.402)، بهبود در آزمون ۳۰ ثانیه نشستن و برخاستن(p = 0.007, η² = 0.284)، آزمون ۵ بار نشستن و برخاستن (p = 0.016, η² = 0.226)، و ارتقاء نمره آزمون عملکرد فیزیکیکوتاه (p = 0.002, η² = 0.336) در گروه تجربی نسبت به کنترل شد. هیچکدام از متغیرها در گروه کنترل تغییر معناداری نداشتند.(p > 0.01) نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشان میدهد که تمرینهای تعادل عملکردی میتوانند رویکردی مؤثر برای بهبود عملکرد حرکتی شامل وضعیت راه رفتن، تعادل عملکردی و قدرت اندام تحتانی و بدنبال آن کاهش ترس از سقوط در سالمندان باشند. بر این اساس، توصیه میشود این نوع تمرینها بهعنوان بخشی از برنامههای منظم توانبخشی و مراقبتی در مراکز سالمندان گنجانده شود تا از طریق ارتقای استقلال حرکتی، کیفیت زندگی این گروه بهبود یابد و خطر سقوط کاهش پیدا کند.