لیپیدها از اجزای ضروری تمام غشاهای سلولی مغز هستند.گانگلیوزیدها، گلیکواسفنگولیپیدها هستند که به طور گسترده در سراسر بدن بیان میشوند، اما به طور ویژه درسیستم عصبی مرکزی حضور دارند. آنها اجزای اصلی غشای سلولهایسیستم عصبی مرکزیهستند و نقش محوری در حفظ عملکرد طبیعی مغز دارند. گانگلیوزید مونوسیالیک اسید 1 (GM1[1]) نقش مهمی در مکانیسمهای بالقوه محافظت عصبی ایسکمی مغزی، ایفا میکند. تعادل هموستاتیک پیچیدهای از گانگلیوزیدها برای عملکرد طبیعی سیستم عصبی مرکزی مورد نیاز است و بنابراین از طریق مسیرهای پیچیده انتقال درون سلولی و متابولیکی به شدت تنظیم میشود.با وجود آزمایشهای پیشبالینی امیدوارکننده، درحال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که منجر به بهبود بالینی مداوم در بیماران دچار سکتههای ایسکمیک مغزی شود. به خوبی مشخص شده است که ایجاد الگوهایی از درمانهای جدید شامل شناسایی داروهای چند منظوره که میتوانند مسیرهای بیولوژیکی متنوعی را هدف قرار دهند با ارزیابی مسیرهای مختلف مولکولی دخیل درمرگ نورونی و آسیب بافتی امکان پذیر خواهد بود. شواهد تجربی به شدت نقش گانگلیوزیدها را در بیماری ایسکمی و درمان بالقوه نشان میدهند. دراین مطالعه مروری روایتی، عملکردهای گانگلیوزیدها را که برای حفظ سلامت مغز حیاتی هستند و تغییرات در سطح گانگلیوزیدها و پروفایل بیان آنها را که در بسیاری از بیماریهای عصبی رخ میدهند، بررسی خواهیم کرد و سهم آنها را در اختلالات سلولی و پاتوژنز بیماری را مورد بحث قرار خواهیم داد.