سابقه و هدف: با توجه به شیوع اوتیت مدیای همراه با مایع بویژه در کودکان و با توجه به اهمیت تشخیص تمپانومتری در این بیماران و نظر به تناقض قدرت کارآیی این دستگاه و بمنظور تعیین قدرت تشخیص تمپانومتر در اوتیت مدیا همراه با مایع، این تحقیق در افراد مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران در سال 1375 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی (Clinical trial) از نوع تشخیصی صورت پذیرفت و افراد مشکوک به بیماری با تمپانومتر AZ-7 (کارخانه Intra-acustic ساخت دانمارک) تشخیص احتمالی بیماری داده شد و پس از توجیه طرح و کسب موافقت کتبی و انجام تمپانومتر مجدد قبل از عمل بدون دادن N2O حین بیهوشی عمل میرنگوتومی به روش معمول انجام گرفت. تشخیص قطعی بیماری براساس مشاهده وجود مایع گذاشته شد و ارزش پیش بینی مثبت تمپانومتر محاسبه گردید.

یافته ها: بررسی بر روی 18 نفر (9 دختر و 9 پسر) در سنین 3.1±8.2 سال و 33 گوش به عمل آمد. حین عمل 7 مورد (21.2%) مایع مشاهده نشد و در 26 گوش دارای مایع سه مورد (11.5%) از نوع Serous و 23 مورد بقیه (88.5%) از نوع Glue بوده است. میزان ارزش پیش بینی تمپانومتر 79% می باشد.

نتیجه گیری: با توجه به وجود موارد کاذب مثبت و عوارض شناخته شده عمل میرنگوتومی، بکارگیری تمپانومتر در تشخیص OME توصیه نمی گردد. انجام تحقیقات بیشتر درخواست می شود.