سابقه و هدف: هیپوکسمی شبانه در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) عارضه شایعی می باشد. از آنجایی که بروز هیپرتانسیون شریان ریوی، اریتمی های قلبی در این بیماران شایع می باشد، شناسایی و درمان هیپوکسمی شبانه از اهمیت بسزایی برخوردار است. این تحقیق به منظور بررسی تغییرات هیپوکسمی و هیپرکاپنی طی روز و شب در بیماران مبتلا به (COPD) مراجعه کننده به بخش داخلی بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1377 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق با روش توصیفی در 68 بیمار مبتلا به COPD صورت پذیرفت. در کلیه بیماران گازهای خون شریانی از شریان رادیال در وضعیت خوابیده در تحت شرایط استنشاق هوای اتاق در دو نوبت یکی هنگام روز و همچنین در شب بعد از ساعت 12 شب تعیین شد. میانگین PaO2 و PaCo2 در هنگام روز و شب و تغییرات میانگین PaO2 در درجات مختلف هیپرکاپنی معین گردید.

یافته ها: در هنگام شب کاهش PaO2 و SaO2 و افزایش PaCo2 نسب به مقادیر روز قابل توجه بود (mmHg 13.9±62.2=PaO2 روز و 12.2±57.6=PaO2 شب، P<0.001) و 9±86%=SaO2 شب P<0.001 و (mmHg 7.5±46=PaCo2 روز، mmHg 8±47.6=PaCo2 شب، P<0.001) و 5.7±88%=SaO2 روز، میزان سقوط PaO2 در شب در مبتلایان با PaO2<60mmHg در مقایسه با مبتلایان با PaO2>60mmHg بیشتر بود (به ترتیب mmHg 12.7±7.4 و mmHg 7.6±1.4 و P=0.019)، در هر دو گروه از بیماران با PaCo2?45mmHg و PaCo2>45mmHg، میزان PaO2 روز و شب به ترتیب: mmHg 12.7±66.8 و mmHg 10.4±62.1 و mmHg 13.8±57.7 و mmHg 12.4±53.1 بود. میزان تغییر در هر دو گروه به ترتیب 6.97 و 85% می باشد.

نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به COPD، پدیده هیپوکسمی و هیپرکاپنی در هنگام شب تشدید می یابد. میزان سقوط هیپوکسمی شبانه بستگی به مقدار آن در روز دارد. میزان سقوط هیپوکسمی نیز وابسته به شدت هیپرکاپنی می باشد. در بیماران COPD مبتلا به هیپرکاپنی و هیپوکسمی، تجویز اکسیژن در شب و اصلاح هیپوکسمی آن ها از اهمیت بسزایی برخوردار است.