سابقه و هدف: با توجه به شیوع لرز در اعمال جراحی بعد از بیهوشی و عوارض شناخته شده، اهمیت اطلاع از علل بوجود آورنده آن و تناقض در مورد نقش درجه حرارت مرکزی بدن با بروز لرز و به منظور رابطه درجه حرارت مرکزی بدن با بروز لرز بعد از عمل، این تحقیق در مراجعه کنندگان به اتاق عمل جراحی بیمارستان سینا تهران در سال 1376 صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش مورد-شاهدی بر روی 60 بیمار در دو گروه با و بدون لرز پس از عمل جراحی انجام گرفت. تومورهای بعد از عمل که حالت تونیک داشته و به صورت waxing and waning بوده و 8-4 سیکل در دقیقه داشتند، لرز در نظر گرفته شدند. درجه حرارت مرکزی از طریق نازوفارنکس اندازه گیری گردید و میزان آن در دو گروه با t-test مورد قضاوت قرار گرفت. میانگین ها به صورت Mean±SD بیان شدند.

یافته ها: از 60 فرد مورد بررسی، 30 نفر در گروه مورد (با لرز) و 30 نفر در گروه شاهد (بدون لرز) قرار گرفتند. دو گروه به لحاظ سن، جنس و درجه حرارت اتاق عمل مشابه بودند درجه حرارت مرکزی بدن در گروه بدون لرز 0.33±36.11 و در گروه با لرز 61.0±35.32 بود (P=0.001). در ضمن فراوانی لرز در نمونه مورد بررسی، 36.7% بود. ن

تیجه گیری: کاهش درجه حرارت مرکزی بدن با بروز لرز بعد از عمل رابطه دارد. با توجه به شیوع لرز و عوارض آن، تحقیقات تجربی جهت افزایش درجه حرارت مرکزی بدن و یا کاهش لرز توصیه می گردد.