سابقه و هدف: با آگاهی از محتویات مفیدی که برخی محققان برای چای قارچ کومبوجا قایل هستند و وجود زخم های باز پوستی و اهمیت درمان آن ها و به منظور تعیین اثر مصرف تکمیلی قارچ کومبوجا بر التیام زخم باز پوستی در موش صحرایی، این تحقق در آزمایشگاه گروه علوم تشریح دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1377 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به صورت تجربی صورت پذیرفت. هفتاد موش صحرایی نر بالغ در گروه های شاهد و تجربی قرار گرفتند. هر گروه به سه گروه کوچکتر با دوره های بررسی 4 و 7 و 15 روزه تقسیم شد. موش های صحرایی گروه تجربی ابتدا مدت سی روز چای قارچ کومبوجا مصرف کردند. در هر موش صحرایی یک زخم پوستی ایجاد شد. موش های صحرایی گروه تجربی طی دوره های مذکور همچنان چای قارچ کومبوجا مصرف می کردند. موش های صحرایی گروه شاهد آب معمولی دریافت می کردند. در انتهای دوره های مذکور دو نمونه از بستر زخم هر موش صحرایی تهیه شد و مراحل کار عملی بافت شناسی عمومی بر روی نمونه اول به عمل آمد و سلول های فیبروبلاست و ماکروفاژ، نوتروفیل، اندوتلیوم بستر زخم شمارش شدند. قدرت کشش نمونه دوم با واحد گرم به دست آمد. داده ها با روش آماری Student t-test تجزیه و تحلیل آماری شدند.

یافته ها: میزان فیبروبلاست ها و قدرت کشش گروه شاهد به ترتیب عبارت بودند از 10.9±88، 13.1±171.8، 14.7±106.8، 44.4±96.6، 71.3±160.5، 99.5±256.9 میزان فیبروبلاست ها و قدرت کشش گروه تجربی عبارت بود از 13.5±103.6، 16.8±169.9، 22.5±97.1، 67.5±89.8، 36.4±244.6، 68.6±295.1 در گروه تجربی در روز چهارم فزونی فیبروبلاست ها (P<0.05) و کاهش تعداد نوتروفیل های آن (P<0.01) و افزایش قدرت کشش آن در روز هفت (P<0.05) از نظر آماری هم معنی دار بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: مصرف تکمیلی چای قارچ کومبوجا موجب تسریع فرآیند التیام زخم باز پوست موش صحرایی می شود و انجام تحقیقات بیشتر در زمینه غنی سازی محتویات آن و بررسی اثر بخشی سایر راه های مصرف آن و روی الگوهای دیگر حیوانی (زخم مزمن و سوختگی و...) و بالاخره بر روی بیماران پیشنهاد می شود.