سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای افسردگی در نوجوانان بزهکار و نبود آمار دقیق از این شیوع، این مطالعه به منظور تعیین فراوانی افسردگی در نوجوانان بزهکار زندانی در ندامتگاه تادیبی یزد در نیمه اول سال 1377 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی، بر روی 58 نوجوان پسر بزهکار با متوسط سنی 17 سال صورت گرفت. این تعداد نمونه با توجه به مشکلات اجرایی طرح، از بین نوجوانان زندانی به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. خصوصیات فردی هر نمونه شامل سن، میزان تحصیلات، بعد خانوار، وضعیت مسکن، وابستگی به مواد، نوع جرم و وجود یا عدم وجود معلولیت جسمی بررسی و ثبت شد. همچنین آزمون بالینی براساس تست 21 سوالی بک، جهت تشخیص بیماری افسردگی از افراد به عمل آوردیم. سپس اطلاعات را جمع آوری، طبقه بندی و توسط آزمون مجذور کای مورد قضاوت آماری قرار دادیم.

یافته ها: تحقیق حاضر نشان داد که همه افراد به درجات مختلفی دچار افسردگی بودند که شامل: افسردگی شدید 58.6%، افسردگی متوسط 24.1% و افسردگی خفیف 17.3% بود. بین میزان افسردگی و وضعیت مسکن (غیرشخصی)، جرم از نوع سرقت، بعد خانوار بالای 8 نفر، وابستگی به مواد و افکار خودکشی، ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (P<0.05). همچنین در این بررسی مشخص شد نوجوانان بی سواد، دارای سابقه معلولیت جسمی و یا از خانواده های با فقر اقتصادی بیشتر از بقیه افسرده بودند.

نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج حاصل از تحقیق، نمایانگر شیوع بالای افسردگی در نوجوانان بزهکار است؛ لذا پیشنهاد می شود که مطالعات وسیع تری در رابطه با افسردگی و سایر اختلالات روانی در نوجوانان بزهکار انجام شود تا با پیشگیری، تشخیص و درمان به موقع این اختلالات روانی، از وقوع رفتارهای بزهکارانه در نوجوانان بکاهیم.