سابقه و هدف: با توجه به اهمیت داروهای ترومبولیتیک در درمان انفارکتوس حاد قلبی، این مطالعه در بیماران بستری در بخش CCU بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 79-1378 انجام و هدف آن تعیین میزان اثر بخشی تزریق استرپتوکیناز (SK) در بیماران انفارکتوس حاد قلبی در مقایسه با سطح آنتی بادی ضد SK، قبل و بعد از تزریق بود.

مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی 45 بیمار مبتلا به تشخیص انفارکتوس حاد قلبی انجام شد. علایم کلینیکی، تغییرات الکتروکاردیوگرام و آزمایشات پاراکلینیکی بود. کیت الیزا جهت بررسی سطح آنتی بادی ضد SK در این مطالعه به روش علمی تهیه شد. با اندازه گیری موج Q در الکتروکاردیوگرام تاثیر استرپتوکیناز تعیین شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: از بین 45 بیمار مورد مطالعه 35 نفر (77.7%) سطح آنتی بادی ضد SK پایین و 10 نفر (22.3%) سطح آنتی بادی بالا داشتند. در 8 نفر (22.9%) بدنبال تزریق SK موج Q تا سه روز بعد از تزریق ظاهر نشد اما در 27 بیمار باقیمانده هیچ تاثیر بالینی نداشت. در 27 بیمار (60%) با سطح آنتی بادی ضد SK پایین و 10 بیمار (22.2%) با سطح آنتی بادی ضد SK بالا تجویز استرپتوکیناز تاثیری بر موج Q نداشت. هیچگونه مرگ و میری در طول مشاهده نشد. عوارض دارو شامل هیپوتانسیون (15.5%)، خونریزی (9%) و واکنش های آلرژیک (4.5%) بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: سطح بالای آنتی بادی ضد SK در میزان پاسخ به SK تزریقی موثر است. چنانچه سطح آنتی بادی بالا باشد پاسخی در بیمار قلبی مشاهده نمی شود. با توجه به شیوع بالای عفونت های استرپتوکوکی در جامعه باید سطح آنتی بادی ضد SK قبل از تزریق SK اندازه گیری شود. در صورتی که پایین تر از میزان استاندارد باشد داروی ترومبولیتیک مصرف شود در غیر این صورت توصیه می شود از سایر ترومبولیتیک ها جهت برقراری جریان خون در عروق کرونر استفاده شود.