سابقه و هدف: اندوکاردیت ناشی از استرپتوکوک پنومونیه در سال های اخیر به ندرت مشاهده می شود و باید این بیماری را در هر بیمار مبتلا به باکتریمی پنوموکوکی در نظر داشت. سیر بیماری بدخیم است و در 3/1 موارد می تواند همراه با عوارضی باشد که حتی منجر به جراحی خواهد شد. این نوشتار اقدام به معرفی یک مورد بیمار مبتلا به آندوکاردیت پنوموکوکی و سل ریوی هم‌زمان می‌نماید که در فروردین و اردیبهشت ماه 1380 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان بستری بوده است.

یافته ها : بیمار یک مرد 27ساله افغانی می باشد که با شکایت اصلی تب, تهوع و استفراغ مراجعه کرده است و همچنین سابقه یک ساله سرفه و خلط نیز داشته است که در چند روز قبل از بستری تشدید شده است. در معاینه بالینی بیمار کاهش صداهای تنفسی و رال‌های خشن در سمع نیمه تحتانی ریه راست داشته است. با توجه به شرح حال و معاینه بیمار با تشخیص پنومونی بستری شد. در سیر بیماری, بیمار دچار سوفل قلبی گردید که تحت درمان اندوکاردیت قرار گرقت, ولی علی ر غم حساس بودن پنوموکوک کشت خون به آنتی بیوتیک تجویزی تب بیمار همچنان ادامه پیدا کرد, تا این که پس از مثبت شدن نمونه خلط بیمار از نظر باسیل کخ و شروع درمان ضدسل تب بیمار قطع شد.

نتیجه گیری: اندوکاردیت پنوموکوکی یک بیماری نادر و با سیر بدخیم است که در آن دریچه‌های قلب به خصوص آئورت به سرعت درگیر شده و احتمال عوارضی مثل نارسایی آئورت و نارسایی قلب زیاد است. به همین دلیل، در پیگیری بیمار، از درمان زودرس جراحی نباید غافل بود. درمان اصلی آن پنی‌سیلین با یک سفالوسپورین نسل سوم است, هرچند که پنوموکوک های مقاوم به پنی سیلین را به عنوان یک اورژانس عفونی نباید از خاطر برد.