|
بررسی تاثیر تاموکسیفن بر رشد پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور
|
علی عباسی   ، مهدی دلاوری ، محسن اربابی ، عباس ارج ، مسعود درودگر ، علی اکبر طاهریان ، معین درودگر ، حسن نیکویی نژاد ، محمد پوربابایی ، عباس درودگر |
| دانشگاه علوم پزشکی کاشان ، adoroudgar@gmail.com |
|
|
چکیده: (5584 مشاهده) |
سابقه و هدف: درمان لیشمانیازیس جلدی با ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به عنوان داروی اصلی محدودیتها، عوارض جانبی و خطر عود مجدد را در پی دارد. به همین دلیل یافتن داروهای جدید و موثر واجد ارزش و اهمیت بالایی است. در پژوهش حاضر اثربخشی داروی تاموکسیفن بر روی رشد پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی سنجیده شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تاثیر غلظت‌های مختلف 1، 50،20،10،5 میکروگرم بر میلی لیتر تاموکسیفن در سه زمان 24، 48 و 72 ساعت بر پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ارزیابی شد و با استفاده از شمارش انگل،IC50 محاسبه گردید. درصد زنده بودن انگل پس از تاثیر تاموکسیفن با روش (MTT) 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide تعیین شد.
نتایج: پس از گذشت 24، 48 و72 ساعت از کشت انگل شمارش تعداد انگل نشان داد که در حضور غلظت های مختلف تاموکسیفن با گذشت زمان تعداد پروماستیگوت ها و آماستیگوت ها کاهش یافت. 24 ساعت پس از کشت، تعداد انگل در گروه کنترل 106×1/07 در هر میلیلیتر و این تعداد در غلظت‌های 1 و 50 میکروگرم تاموکسیفن به ترتیب 106×0/95 و 106×0/06 شمارش شد. IC50 تاموکسیفن μg/ml 2/64 محاسبه گردید.
نتیجه گیری: تاموکسیفن دارای اثرات ضد لیشمانیایی در شرایط برونتنی است، لذا تحقیقات بیشتر در زمینه تاثیرات تاموکسیفن در مدلهای حیوانی پیشنهاد میشود. |
|
| واژه‌های کلیدی: لیشمانیا ماژور، آماستیگوت، پروماستیگوت، تاموکسیفن |
|
|
متن کامل [PDF 238 kb]
(1527 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
medicine, paraclinic
دریافت: 1393/12/10 | ویرایش نهایی: 1393/12/18 | پذیرش: 1393/12/10 | انتشار: 1393/12/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png){kind=logo}
