سابقه و هدف: در طب سنتی گیاهان مختلفی از جمله گیاهان خانواده مریم گلی برای درمان فراموشی استفاده می شوند. گیاهان این خانواده دارای اثرات گوناگون فارماکولوژیکی از جمله آنتیاکسیدانی، آنتیکولین استرازی، ضد میکروبی، ضد التهابی بوده و دارای خاصیت بهبود شناخت و حافظه می باشند. گیاه مرو تلخ یکی از گونههای مریمگلی است که از گذشته کاربردهای دارویی داشته است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات غلظتهای مختلف اسانس سرشاخه های گیاه مرو تلخ بر حافظه و یادگیری موش سوری در دو مدل فارماکولوژیکی می باشد.
مواد و روش ها: پس از تایید گونه گیاه سرشاخهها در سایه خشک شده و به کمک دستگاه کلونجر اسانسگیری شدند. با استفاده از کروماتوگرافی گازی- طیف سنجی جرمی، ترکیبات اسانس شناسایی گردید. صد و چهل راس موش سوری بهصورت اتفاقی در گروههای 10 تایی و قفس های جداگانه قرار داده شدند و دیازپام (5/0، 1 و 5/1 میلیگرم بر کیلوگرم) یا اسانس (48/0، 96/0 و 92/1 میلی گرم بر کیلوگرم) بهصورت تک دوز به حیوان خورانده شد و آزمون یادگیری و حافظه توسط دو مدل Step-down latency و Shuttle box avoidance انجام شد.
نتایج: اسانس مرو تلخ به طور معنی داری (0/01>P) باعث افزایش تاخیر زمانی در هر دو آزمون یادگیری و حافظه گردید.
نتیجه گیری: اسانس گیاه مرو تلخ توانست افزایش معنیداری در حافظه و یادگیری موش ها ایجاد کند و شاید بتواند در افزایش حافظه و جلوگیری از بروز آلزایمر در انسان موثر باشد.