سابقه و هدف: شیلوتوراکس مادرزادی به تجمع مایع لنفاتیک درون فضای پلور گفته میشود. مواردی که به درمان محافظه کارانه پاسخ نمیدهند، معمولا نیاز به جراحی دارند. اگرچه اکترئوتاید (آنالوگ سوماتواستاتین) بهطور موفقیت آمیزی برای درمان شیلوتوراکس استفاده شده است، اما مکانیسم اثر آن کاملا مشخص نمیباشد و اعتقاد بر این است که از طریق کاهش جریان لنف احشایی اثر میکند.
معرفی بیمار: در این گزارش به معرفی دو مورد درمان شیلوتوراکس مادرزادی با اکترئوتاید که به درمان حمایتی (حمایت تغذیهای و درناژ) پاسخ نداده بودند و بهدلیل اجتناب سرویس جراحی از مداخله، با هدف کمک به بیمارانجام شده، پرداخته میشود. مورد اول یک شیرخوار50 روزه با ظاهر سندرم نونان و دیگری نوزادی 18 روزه مبتلا به شیلوتوراکس مادرزادی ایدیوپاتیک میباشد. درمان با بهبودی سریع علائم تنفسی در مدت کوتاهی از شروع مصرف اکترئوتاید همراه بود و بهبودی کامل علائم بالینی در شیرخوار اول 12 روز و در بیمار دوم 10 روز بعد از شروع درمان اتفاق افتاد. انفوزیون اکترئوتاید ابتدا با دوز mic.gr/kg/hr 3 شروع شد و روزانه mic.gr/kg/hr 1 افزوده شد و به حداکثر دوز mic.gr/kg/hr 8 رسید. در پیگیری 2 ماه بعد بیماران مشکلی نداشتند.
نتیجهگیری: بهنظر میرسد درمان با اکترئوتاید بهصورت انفوزیون بهعنوان روشی موثر و ایمن و جایگزین جراحی در درمان شیلوتوراکس مادرزادی مقاوم در نوزادان و شیرخواران قابل استفاده باشد. البته برای مشخص شدن نقش واقعی اکترئوتاید در درمان شیلوتوراکس مادرزادی نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.