سابقه و هدف: مقاومت آنتی­بیوتیکی در پسودوموناس آئروژینوزا در سال­های اخیر رو به افزایش است. هدف اصلی این تحقیق بررسی ارتباط بین مقاومت آ نتی بیوتیکی و اینتگرون کلاس یک در پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه­های بالینی شهر یزد می­باشد.

مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی از اردیبهشت 1391 تا فروردین 1392 روی 144 سویه پسودوموناس آئروژینوزا انجام گردید. در ابتدا تمام نمونه­ها به­روش بیوشیمیایی شناسایی شده و سپس مقاومت نسبت به آنتی­بیوتیک­ها به­روش دیسک دیفیوژن مطابق با CLSI صورت گرفت. با انجام PCR حضور ژن اینتگراز بررسی گردید.

نتایج: در این مطالعه از 144 بیمار مورد مطالعه 9/54 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 7/22 ± 9/34 سال بود. میزان مقاومت به آنتی ­ بیوتیک­های مختلف بدین ترتیب بود: جنتامایسین 2/63 درصد، ایمی­پنم 5/62 درصد، آمیکاسین3/58 درصد، سفتازیدیم 9/56 درصد، تیکارسیلین 6/55 درصد، توبرامایسین 6/55 درصد، پیپراسیلین 9/54 درصد، سیپروفلوکساسین 6/48 درصد و 3/75 درصد مقاوم به چند دارو بودند. نتایج PCR نشان داد که 119 ایزوله (6/82 درصد ) حامل ژن اینتگرون کلاس یک بودند.

نتیجه­گیری: در مجموع می­توان گفت که اینتگرون کلاس یک به­طور گسترده در پسودوموناس آئروژینوزاهای جدا شده از نمونه­های بالینی دیده می­شود. لذا، می­تواند باعث انتقال ژن­های مقاومت نسبت به آنتی­بیوتیک­های مختلف گردد و بررسی آنتی­بوتیک­هایی که مقاومت آنها با اینتگرون انجام می­گیرد ضروری است.