سابقه و هدف: القای زایمان جهت ختم حاملگی در خانم­های حامله ترم که سرویکس نامطلوب دارند، از سال­ها قبل مورد توجه بوده است. لامیناریا و میزوپروستول از داروهایی هستند که بدین منظور استفاده می­شوند. هدف از این مطالعه مقایسه بین این دو دارو ­بود.

مواد و روش­ها: این کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 100 خانم 45-18 سال با حاملگی ترم و تک قلو با سرویکس نامناسب انجام شد. نمونه­ها به­طور تصادفی به دو گروه 50 نفره دریافت ­کننده لامیناریا و میزوپروستول تقسیم شدند. به گروه اول 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال تجویز شد. گروه دوم لامیناریا اینتراسرویکال تک دوز دریافت ­کردند. دو گروه از نظر زمان القا تا فاز فعال زایمان، زمان القا تا زایمان، تغییر دیلاتاسیون در 6 ساعت اول تجویز دارو، موارد منجر به سزارین، دیسترس جنینی، دفع مکونیوم، و هیپر­استیمولیشن رحمی مورد مقایسه قرار گرفتند.

نتایج: تغییر در دیلاتاسیون سرویکس در 6 ساعت اول بعد از تجویز دارو در گروه لامیناریا 4/4 برابر گروه میزوپروستول بود (001/0= P). به لحاظ زمان شروع القا تا فاز فعال و زمان شروع القا تا زایمان بین دو گروه تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. فراوانی سزارین در گروه میزوپروستول بیشتر بود (017/0= P). هیپراستیمولیشن رحمی نیز در گروه میزوپروستول بیشتر اتفاق افتاد که این تفاوت از نظر آماری معنی­دار بود. و در گروه میزوپروستول استفاده از اکسی­توسین در ادامه سیر لیبر از لامیناریا کمتر بود (0001/0> P).

نتیجه­گیری: به­نظر می­رسد لامیناریا می­تواند داروی ایمن و مناسب­تری نسبت به میزوپروستول باشد. با این­حال پیشنهاد می­شود مطالعات با تعداد نمونه بیشتری انجام گردد.