دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات ، ebrahim.hossini@yahoo.com
چکیده: (14197 مشاهده)
سابقه و هدف: اعتیاد باعث ایجاد اختلالات رفتاری و فیزیولوژیک میشود و امروزه یکی از دغدغههای هر جامعهای درمان این بیماری است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر آنتاگونیست کولینرژیک با موسیقی آرام بر ایجاد وابستگی به مورفین در موش سوری میباشد.
مواد و روشها: در این پژوهش 70 سر موش سوری نر با وزن 35-30 گرم به گروههای کنترل، شاهد و گروههای تجربی تقسیم شدند. گروههای تجربی بهترتیب با مورفین، تری هگزی فنیدیل، موسیقی آرام، مورفین + تری هگزی فنیدیل و مورفین+موسیقی آرام تیمار شدند. از مورفین بهعنوان یک داروی ایجاد کننده وابستگی و از تری هگزی فنیدیل بهعنوان یک فاکتور تضعیف کننده حافظه استفاده گردید. همچنین، از یک موسیقی بیکلام جهت بررسی اثر موسیقی آرامبخش استفاده شد. بهمنظور تشخیص میزان وابستگی از روش ترجیح مکانی شرطی (CPP (Conditioned Place Preference استفاده گردید.
نتایج: اختلاف معنیداری در ترجیح مکانی شرطی در گروه کنترل نسبت به گروههای شاهد، تری هگزی فنیدیل و موسیقی آرام وجود نداشت. مقایسه ترجیح مکانی شرطی در گروه مورفین و کنترل نشاندهنده افزایش معنیدار (05/0≥ P) در گروه مورفین میباشد. همچنین، کاهش معنیداری (05/0≥ P) در ترجیح مکانی شرطی در گروه مورفین +تری هگزی فنیدیل در مقایسه با گروه مورفین مشاهده شد. گروه مورفین+موسیقی آرام افزایش معنیداری (05/0≥ P) در ترجیح مکانی شرطی در مقایسه با گروه مورفین نشان دادند و این نتایج تا 8 روز پس از ترک تیمار با دارو و موسیقی ادامه داشت.
نتیجهگیری: احتمالا تری هگزی فنیدیل و موسیقی آرام بهترتیب با مهار و افزایش فعالیت نورونهای دوپامینرژیک، CPP القا شده با مورفین را کاهش و افزایش میدهند.