سابقه و هدف: اقامت طولانی مدت نوزادان در بخش مراقبت­های ویژه نوزادان و نیاز به یک راه وریدی مناسب جهت دریافت مواد مغذی و درمانی، همیشه دغدغه پرسنل پزشکی شاغل در این بخش­ها بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه فواید و مضار تعبیه کاتتر مرکزی از طریق رگ محیطی ( PICC ) با کاتترهای متداول محیطی می­باشد.

مواد و روش­ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد 117 نوزاد نارس با وزن کمتر از 1500 گرم وارد مطالعه شدند. برای 57 نوزاد اقدام به گذاشتن کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی ( PICC ) شد، و برای 60 نوزاد هم به­روش معمول کانولاسیون رگ محیطی با آنژیوکت شد. پیامدهای زودرس مثل ماندگاری کاتتر، شانس ابتلا به عفونت و میزان مرگ و میر در دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.

نتایج: میانگین وزن نوزادان در گروه PICC ،183±1061 گرم و در گروه رگ محیطی 217±1054 گرم بود (7 /0=P). سپسیس (با کشت خون مثبت) در 8 مورد گروه PICC و 7 مورد در گروه رگ­های محیطی روی داد (5/0=P). در 7 مورد کشت مثبت نوک کاتتر مرکزی (کلونیزاسیون) در گروه PICC روی داد. تعداد مرگ در گروه PICC ، 6 نوزاد و در گروه رگ محیطی 5 نوزاد بود (9/0= P).

نتیجه­گیری: کاتتر گذاری مرکزی از طریق رگ­های محیطی در نوزادان نارس منجر به افزایش عفونت خونی و مرگ و میر در نوزادان مورد بررسی نشد و با توجه به فواید آن از جمله ماندگاری زیاد آن می­توان استفاده از آن را برای نوزادان VLBW توصیه کرد.