سابقه و هدف: صمغ آنغوزه دارای خواص دارویی بوده و مطالعات اثرات ضد سرطانی و آنتی اکسیدانی آن را اثبات کرده است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات سایتوتوکسیک عصاره صمغ آنغوزه بر ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﻛﺎرﺳﻴﻨﻮﻣﺎی ﻛﺒﺪ اﻧﺴﺎن انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعۀ تجربی عصاره صمغ آنغوزه بر سلول های سرطانی HepG2 و طبیعی L929اثر داده شد. محیط کشت RPMI حاوی L-گلوتامین، پنی سیلین، استرپتومایسین و 10 درصد FBS بوده و 24، 48، 72، و 96 ساعت پس از اضافه نمودن عصاره با غلظت های μg/ml10، 50، 100، 200 تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده با میکروسکوپ معکوس بررسی شد. درصد زنده ماندن هر دو ردۀ سلولی نیز توسط آزمون MTT بررسی گردید.

نتایج: غلظت های μg/ml 50، 100، 200، پس از 24 ساعت موجب تغییرات مورفولوژیک در سلول های HepG2 گردید و این تغییرات پس از 48، 72، 96 ساعت تشدید شد. هم چنین، غلظت های μg/ml 100 و 200 موجب تغییرات مورفولوژیک در سلول های L929 شد. نتایج آزمون MTT نشان دهندۀ کاهش معنی داری در میزان زنده ماندن سلول های HepG2در غلظت های μg/ml 50، 100، 200 می باشد. غلظت های μg/ml100 و 200 موجب کاهش معنی دار در میزان زنده ماندن سلول های L929 شد (05/0>P).

نتیجه گیری: اگرچه صمغ آنغوزه در غلظت μg/ml 50 دارای اثرات سایتوتوکسیک بر سلول های سرطانی HepG2 می باشد، ولی در این غلظت اثر سایتوتوکسیک بر سلول های طبیعی L929 ندارد. بنابراین، غلظت مذکور می تواند با کمترین آسیب به سلول های طبیعی، سلول های سرطانی را تخریب کند.